Indian Army
 | Ten artykuł od 2016-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
 Flaga Indian Army | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siły zbrojne | |
| Data utworzenia | |
| Najwyższe dowództwa | |
| Cywilne | |
| Wojskowe | |
| Wydzielone części składowe | |
| Eastern Command Central Command Northern Command Southern Command South West Command Western Command | |
Indian Army (IA; dewanagari भारतीय थलसेना, Bhāratīyan Thalasēnā) – wojska lądowe Indii, najliczniejszy z czterech rodzajów sił zbrojnych, istnieją od uzyskania niepodległości przez Indie Brytyjskie. Od samego powstania wojsko było zawodowe, w 2010 liczyło ponad 1,1 miliona personelu w czynnej służbie, będąc drugim pod względem liczebności, po Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Chociaż współczesna armia indyjska istnieje od 1947 roku, posiada bogate tradycje wojskowe, będąc bezpośrednią kontynuatorką British Indian Army, siły zbrojnej Indii Brytyjskich, utworzonej w XIX wieku poprzez połączenie armii trzech prezydencji indyjskich. Rozpad Indii Brytyjskich w 1947 roku na Dominium Inii i Pakistan, a później także Bangladesz, spowodowały rozpoczęcie licznych konfliktów zbrojnych na tle sporu o Kaszmir, w które uwikłani byli żołnierze służący wcześniej w jednej armii.
Od 1947 roku Indie stoczyły trzy wojny z sąsiednim Pakistanem oraz konflikt graniczny z Chińską Republiką Ludową. I wojna o Kaszmir rozpoczęła się, kiedy chcący zachować autonomię ówczesny maharadża Kaszmiru Hari Singh, nie mogąc przeciwstawić się buntowi stanowiących większość populacji muzułmanów i wspierających ich milicji plemion pasztuńskich, podpisał decyzję o przyłączeniu Kaszmiru do Indii. W rezultacie w październiku 1947 roku pakistańska armia, aby nie dopuścić do zbrojnej aneksji regionu, przekroczyła granicę Kaszmiru i Dżammu, szybko zajęła większość Baltistanu i jedyne połączenie pomiędzy Kaszmirem a Ladakh. Z drugiej strony do wojny przystąpiła regularna armia indyjska, ponieważ zgodnie z prawem było to terytorium indyjskie. Od czasu wyznaczenia granicy spornej prowincji jako terenów kontrolowanych w danej chwili przez wojska każdej ze stron, kolejne konflikty nie przyniosły rozstrzygnięć terytorialnych (po III wojnie o Kaszmir ustalona oficjalnie jako Line of Control). W 1971 roku indyjska armia rozstrzygnęła wojnę o niepodległość w Pakistanie Wschodnim, zmuszając Pakistan do uznania Bangladeszu. Spór o Kaszmir przygasł, od kiedy Indie i Pakistan (wcześniej też Chiny) posiadają broń atomową, obecnie przyjął więc formę wyścigu zbrojeń (MAD).
Początkowo wojsko indyjskie było oparte na alianckim sprzęcie z czasów II wojny światowej, tj. czołgach M3 Stuart, M4 Sherman oraz nowszych Centurion Mk3 i AMX-13. W latach 50. w Indiach uruchomiono produkcję belgijskich karabinów FN FAL/UK L1A1, a od 1965 roku lokalnie wyprodukowano ponad 2000 czołgów Vijayanta na licencji brytyjskiej. W latach 60. większość uzbrojenia zaczęto kupować od ZSRR, w tym głównie czołgi T-55, działa M-46 i D-30 oraz zestawy przeciwlotnicze S-75, S-125 i 2K12 Kub. Pod koniec lat 60. drugim co do ważności dostawcą zbrojeniowym dla Hindusów stała się Francja; w kolejnych latach sprowadzono lub wyprodukowano lokalnie tysiące pocisków przeciwpancernych ENTAC, Nord SS.11 i Milan, rozpoczęto też produkcję śmigłowców Alouette III oznaczonych Chetak. Od 1979 roku rodzime czołgi zaczęły zastępować T-72, po dostarczeniu partii 800 maszyn z ZSRR w Indiach uruchomiono w 1988 roku produkcję modelu T-72M1, w latach 80. zakupiono też wozy BMP-1 i zestawy przeciwlotnicze 9K33 Osa, a w Indiach produkowano BMP-2. Po 1991 roku utrzymano kontakty z Federacją Rosyjską, obecnie dwie trzecie indyjskiego uzbrojenia lub technologii zbrojeniowej produkcji pochodzi z ZSRR lub Rosji. Od 2001 roku Indie stały się największym użytkownikiem czołgu T-90S, zamawiając w kolejnych latach ponad 1000 maszyn, po czym rozpoczęto jego produkcję w Indiach wraz z zestawami pocisków przeciwpancernych 9K119 Refleks. W ostatnich latach dużo wyposażenia sprowadzano też z Izraela, m.in. amunicję do czołgów[1].
Organizacja[edytuj | edytuj kod]
Dowództwo wojsk lądowych znajduje się w Nowym Delhi, obecnie składają się one z 34 dywizji.
- Eastern Command (dowództwo wschodnie) w Kolkacie
- Central Command (dowództwo centralne) w Lucknow (bez jednostek)
- Northern Command (dowództwo północne) w Udhampur
- Southern Command (dowództwo południowe) w Pune
- South West Command (dowództwo południowo-zachodnie) w Jaipurze
- Western Command (dowództwo zachodnie) w Chandimandir,
Podstawowe wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
| Sprzęt | Producent | Liczba | Uwagi | |
|---|---|---|---|---|
| Broń piechoty | ||||
 Pistolet AUTO 9 mm 1A |  Indie Kanada | 9mm Parabellum, licencyjna wersja kanadyjskiej odmiany Browninga HP | ||
 Karabin INSAS 1B1 | Indie | 5,56mm NATO, standardowy karabinek piechoty. | ||
| Karabin 1A1/1C | Indie Wielka Brytania | 7,62×51mm NATO, kopia brytyjskiego L1A1 (FN FAL) z drewnianymi elementami, produkcji OFB, 1C to wersja automatyczna[2]. | ||
| Karabinek AKM/AK-47 |  ZSRR | Używane też klony vz. 58, md. 63, Arsenal AR | ||
 Karabinek TAR-21 | Indie Izrael | 8000 | 5,56mm NATO, Standardowa broń sił specjalnych obok M4A1. | |
| Karabin SWD59 | Indie ZSRR | Standardowa broń wyborowa, podstawowym karabinem powtarzalnym jest Mauser SP66. | ||
| Karabin PKM / NSW | ZSRR | |||
| Czołgi | ||||
 Arjun Mk1 | Indie | 248 | ||
 T-90S Bhishma |  Rosja Indie | 807 | Zamówiono około 1640 | |
 T-72M1 Ajeya | ZSRR Indie | 1900 | 968 zmodernizowano do Ajeya Mk1/Mk2 | |
| Bojowe wozy piechoty | ||||
 BMP-2 Sarath | ZSRR Indie | 1500 | ||
| BMP-1 | ZSRR Indie | 700 | Większość w rezerwie. | |
| Artyleria | ||||
 K9 Vajra-T |  Korea Południowa Indie | 100 | ||
 Haubits FH77B |  Szwecja | 410 | 155 mm Produkcji Boforsa, dostarczone od 1986 za 1,6 mld USD, rozwijana rodzima wersja w ramach posiadanej licencji i dokumentacji[3]. | |
| 2S1 Goździk | ZSRR | 110 | ||
 FV433 Abbot | Wielka Brytania | 80 | Planowane pozyskanie 100 szt. K9 Thunder. | |
 M-46 | ZSRR | 1000 | 200 przezbrojonych do 155 mm przez izraelski Soltam. | |
| Moździerz L16 81mm | Wielka Brytania Indie | 5000 | ||
| Broń przeciwpancerna | ||||
| Działo bezodrzutowe M40 |  Stany Zjednoczone | 3000 | ||
| Carl Gustaf MkIII | Indie Szwecja | produkcji Ordnance Factories Board (OFB) | ||
 ppk Nag (Cobra) | Indie | 443 | ||
| ppk MILAN | Indie Francja | 30 000 | ||
| ppk 9M133 Kornet | Rosja | 3000 | ||
| 9K119 Refleks | Indie Rosja | 600 | zamówiono 16 000 | |
| Śmigłowce | ||||
 HAL Dhruv | Indie | 40 | wielozdaniowy | |
 HAL SA 316B Chetak | Indie Francja | 120 | wielozdaniowy | |
 HAL SA 315B Cheetah | Indie Francja | 48 | wielozdaniowy, 20 modernizowanych do wersji Cheetal[4]. | |
| Mi-17 | ZSRR | 6 | transportowy | |
| Systemy przeciwlotnicze | ||||
 Prithvi Air Defence (PAD) | Indie | Rodzimy system egzosferycznych pocisków antybalistyczny. | ||
 Advanced Air Defence (AAD) | Indie | System endosferycznych pocisków antybalistycznych. | ||
 Akash | Indie | Projekt Defence Research and Development Organisation (DRDO), OFB, BEL (radar Rohini), produkcja Bharat Dynamics Ltd (BDL) i BEL, dwa pułki, zastępują SA-6 Gainful, także na podwoziu T-72, zamówiono 2000 pocisków. | ||
| 9K33 Osa (SA-8 Gecko) | ZSRR | 80 | TELAR, zasięg 15 km. | |
| 9K38 Igła (SA-18 Grouse) | Rosja | 2250 | MANPADS, zasięg 5 km. | |
| Pociski balistyczne | ||||
 BrahMos | Indie Rosja | 130 | Pocisk manewrujący, dwa pułki po 5 wyrzutni, zasięg 300 km, bazuje na P-800 Oniks, ale oprócz okrętów może atakować cele lądowe. | |
 Prahaar | Indie | PDRDO i BDL, zasięg 150 km. | ||
 Prithvi-I/II/III | Indie | zasięg od 150 do 600 km | ||
| Agni-I | Indie | zasięg 800 km | ||
.jpeg) Agni-II | Indie | zasięg 3300 km | ||
Agni-III | Indie | zasięg 5000 km | ||
| Inne pojazdy | ||||
| WZT-3M |  Polska Indie | 352 | Wóz zabezpieczenia technicznego, montowane też przez Bharat Earth Movers (BEML Ltd). | |
 Stallion Mk III/IV | Indie | 60 000 | Ciężarówki 4x4/6x6 5 ton, produkowane przez Ashok Leyland. | |
 Tata LPTA 713 | Indie | 28 000 | Ciężarówki 4x4 2,5 tony. | |
 BEML Tatra | Indie Czechy | 7000 | Licencyjne ciężarówki Tatra produkowane od 1986, różne wersje[5]. | |
| Shaktiman | Indie | 7000 | Ciężarówki produkcji Ordnance Factories Board. | |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rosyjska amunicja dla Indii [online], altair.com.pl, 24 lipca 2012 [dostęp 2012-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] (pol.).
- ↑ Janes: OFB 7,62 mm 1A1 and 1C rifles (India), Rifles (ang.)
- ↑ Indyjskie licencyjne FH77B [online], altair.com.pl, 17 maja 2012 [dostęp 2012-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-23] (pol.).
- ↑ Hindustan Aeronautics to supply Indian army with 20 Cheetals. flightglobal, 25 lutego 2013.
- ↑ Jeszcze o indyjskiej Tatrze [online], altair.com.pl, 5 kwietnia 2012 [dostęp 2012-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-21] (pol.).
.svg){kind=small}