Igor Miecik
| Data urodzenia | 2 maja 1971 |
|---|---|
| Data śmierci | 31 lipca 2018 |
| Zawód, zajęcie | dziennikarz, reportażysta |
| Alma Mater |
Igor Tomasz Miecik (ur. 2 maja 1971[1], zm. 31 lipca 2018[2][3]) – polski dziennikarz i reportażysta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia z zakresu politologii i afrykanistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę dziennikarską zaczynał w „Gazecie Wyborczej”[4]. Pracował także dla „Przekroju” i magazynu reporterów Uwaga! w telewizji TVN[5]. Był także związany z tygodnikiem „Polityka”[4], a w 2008 dołączył do redakcji czasopisma „Newsweek Polska”[5]. Specjalizował się w tematyce społecznej i historycznej, w tym w szczególności problematyką rosyjską[4].
Autor książek reporterskich: 14:57 do Czyty. Reportaże z Rosji (Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2012), Katiusza z bagnetem. 14 sekretów ZSRR (Dom Wydawniczy PWN, Warszawa 2014), Sezon na słoneczniki (Agora, Warszawa 2015). Pierwsza z nich została nominowana do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za najlepszy opublikowany w Polsce reportaż literacki roku[6].
Kilkakrotnie nominowany do nagrody Grand Press. Dwukrotnie został jej laureatem – w 2001 w kategorii „publicystyka” (za poświęcony nieprawidłowościom w adwokaturze tekst Adwokaci diabłów)[7] oraz w 2007 w kategorii „reportaż telewizyjny” (wspólnie z Edytą Krześniak za materiał Przepraszam za głód i chłód)[8]. Wyróżniany przez Amnesty International i Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich[4][7], nominowany do Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Odeszli w ostatnim roku: Igor T. Miecik (2.05.1971 – 31.07.2018). wyborcza.pl, 29 października 2018. [dostęp 2018-10-30].
- ↑ Igor T. Miecik nie żyje. Ceniony dziennikarz zmarł w wieku 47 lat. wyborcza.pl, 31 lipca 2018. [dostęp 2018-07-31].
- ↑ Zmarł dziennikarz i reporter Igor T. Miecik. wirtualnemedia.pl, 1 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-01].
- ↑ a b c d e Igor T. Miecik. newsweek.pl. [dostęp 2015-07-25].
- ↑ a b „Newsweek Polska” rozstaje się z Igorem T. Miecikiem. press.pl, 15 października 2013. [dostęp 2015-07-25].
- ↑ Bożena Dudko: 10 najlepszych reportaży 2012 roku. kulturalna.warszawa.pl, 2 marca 2013. [dostęp 2015-07-25].
- ↑ a b Wiesław Władyka, Polityka i jej ludzie, Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2007, s. 183.
- ↑ Grand Press 2007. press.pl. [dostęp 2015-07-25].