Ignacy Tadeuszczak

Ignacy Tadeuszczak
Ilustracja
kapral kapral
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1900
Poznań

Data i miejsce śmierci

4 marca 1975
Poznań

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

57 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Ignacy Tadeuszczak (ur. 22 lutego 1900 w Poznaniu, zm. 4 marca 1975 tamże) – żołnierz armii niemieckiej, Wojsk Wielkopolskich, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Michaliny ze Skulskich. Absolwent szkoły powszechnej i kursów elektromonterskich. W 1917 powołany do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej[1].

W 1919 wstąpił do 3 pułku Strzelców Wielkopolskich i w jego składzie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W sierpniu 1920 jako goniec d-cy pułku, został wysłany z ważnym meldunkiem do II baonu 57 pp Wlkp. Ostrzeliwany, bronił się dzielnie, a kiedy zabito pod nim konia, pieszo dotarł do baonu[1]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].

Po wojnie zdemobilizowany. Pracował w różnych zawodach, często pozostawał bez pracy[1].

W 1939 powtórnie zmobilizowany. W kampanii wrześniowej walczył w oddziałach Armii „Poznań”[1].

Po wojnie pracował w Studium Wojskowym Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu. Zmarł w Poznaniu, pochowany na cmentarzu Górczyńskim[1].

Był żonaty z Marią z Owczarczaków; córki: Bożena i Wanda[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 151.
  2. Karczewski 1928 ↓, s. 29.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]