Ibal-pi-El II
| król Esznunny | |
| Okres | 1 poł. XVIII w. p.n.e. |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dzieci | |
Ibal-pi-El II (1 połowa XVIII w. p.n.e.) – król Esznunny, współczesny Hammurabiemu z Babilonu, twórca krótkotrwałej potęgi Esznunny, wymieniony w słynnym liście pochodzącym z archiwum w Mari:
„Nie ma króla, który by sam jeden był najsilniejszy. Dziesięciu lub piętnastu królów idzie za Hammurabim, panem Babilonu. Tyle samo idzie za Rim-Sinem, panem Larsy, tyle samo za Ibal-pi-Elem z Esznunny, tyle samo za Amut-pi-Elem z Qatny, a dwudziestu idzie za Jarim-Limem z Jamhadu”[1]
Z powodzeniem zaatakował państwo Iszme-Dagana I, syna i spadkobiercy słynnego Szamszi-Adada I, przyłączając znaczne jego obszary do terytorium Esznunny. Odegrał też ważną rolę w usunięciu Jasmah-Adada, młodszego syna Szamszi-Adada I, z tronu Mari.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marek Stępień, Kodeks ..., s. 22
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 32 i 152, ISBN 83-7179-192-5.
- hasło Ibal-pi-El II, [w:] Gwendolyn Leick, Who's Who in the Ancient Near East, London and New York 2002, s. 74.