IX Brygada Piechoty (II RP)

IX Brygada Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1921

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Czesław Mączyński

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
bitwa nad Autą (4–6 lipca 1920)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

5 Dywizja Piechoty

IX Brygada Piechoty (IX BP) – brygada piechoty Wojska Polskiego II RP.

W grudniu 1918 we Lwowie sformowana została Brygada Strzelców Lwowskich. W skład brygady włączone zostały 1 i 2 pułki Strzelców Lwowskich, zorganizowane w trzeciej dekadzie listopada tego roku oraz batalion szturmowy, później włączony do 1 pułku jako IV batalion. 8 marca 1919 pułki strzelców przemianowane zostają na 38 i 39 pułki piechoty, a miesiąc później na 38 i 39 pułki piechoty Strzelców Lwowskich. Brygada wchodziła w skład 5 Dywizji Piechoty. Brygada walczyła w obronie Lwowa, a następnie w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W 1921 rozwiązano brygadę, a dowództwo brygady przeorganizowano w dowództwo piechoty dywizyjnej.

Walki[edytuj | edytuj kod]

4 lipca nad Autą ruszyła ofensywa Frontu Zachodniego Tuchaczewskiego. IX Brygada Piechoty wchodziła w skład grupy gen. Jędrzejewskiego i w jej składzie tworzyła prawe skrzydło 1 Armii gen. Zygadłowicza. Na brygadę uderzyły oddziały rosyjskiej 15 Armii Augusta Korka.

38 pp bronił miasteczka Plissa nad rzeką Mniutą i poniósł wielkie straty. Ciężkie walki toczył również 39 pp tracąc ok. 45% stanu osobowego. Brygada wycofała się w kierunku na Głębokie. Dalej kontynuowano odwrót na DuniłowiczeWilejkęMołodeczno – Bogdanowo. III/40 pp poniósł wielkie straty nad jez. Gliniak. Po walce wycofywał się działając jako ubezpieczenie boczne dywizji litewsko-białoruskiej.

38 pp wziął też udział w kontrataku pod Lipiszkami oraz walczył pod Ziabkami i Jurkowem. 39 pp bronił linii rzeki Olszanka. Straty były jednak ogromne. Z resztek obu pułków i III/40 pp utworzono „Oddział 9 Brygady Piechoty” liczący zaledwie 190 żołnierzy. Broniąc linii Niemna 23–24 VlI oddział stoczył zwycięski bój pod Wołpą. po walce 60 zdolnych jeszcze do walki żołnierzy odesłano do Małkini, a stamtąd do Lwowa.

Skład[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy brygady[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stachiewicz 1925 ↓, zał.
  2. „Dziennik Personalny” (R.1, Nr 42), MSWojsk, 3 listopada 1920, s. 1136.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Odziemkowski: 5 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-20-9.
  • Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10206-4.
  • Julian Stachiewicz: Działania zaczepne 3 armji na Ukrainie. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1925.
  • „Księga chwały piechoty”: komitet redakcyjny pod przewodnictwem płk. dypl. Bolesława Prugara Ketlinga, Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona Warszawa 1992