Hunor Kelemen

Hunor Kelemen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 października 1967
Cârța

Przewodniczący Demokratycznego Związku Węgrów w Rumunii
Okres

od 2011

Przynależność polityczna

Demokratyczny Związek Węgrów w Rumunii

Poprzednik

Béla Markó

Hunor Kelemen (ur. 18 października 1967 w miejscowości Cârța w okręgu Harghita[1]) – rumuński polityk i publicysta narodowości węgierskiej, deputowany, w latach 2009–2012 i w 2014 minister kultury, w 2014 również wicepremier, od 2011 przewodniczący Demokratycznego Związku Węgrów w Rumunii (UDMR), dwukrotny kandydat w wyborach prezydenckich, od 2020 do 2023 wicepremier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1993 ukończył weterynarię na Uniwersytecie Nauk Rolniczych i Medycyny Weterynaryjnej w Klużu-Napoce. W 1998 został absolwentem filozofii na Uniwersytecie Babeș-Bolyai w tym samym mieście[2].

W latach 1990–1997 był redaktorem programów w języku węgierskim w stacji Radio Cluj, jednocześnie od 1993 współpracował z magazynem „Korunk”. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach ugrupowania rumuńskich Węgrów UDMR. W 1997 z jego rekomendacji objął funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury, które zajmował do 2000[1][2]. W tym samym roku po raz pierwszy został wybrany na posła do Izby Deputowanych. W 2004, 2008, 2012, 2016 i 2020 z powodzeniem ubiegał się o parlamentarną reelekcję[1][3][4].

Jednocześnie awansował w strukturze partyjnej. Od 1999 był przewodniczącym rady koordynacyjnej, a od 2007 komitetu wykonawczego[1]. W 2009 po raz pierwszy był kandydatem Demokratycznego Związku Węgrów w Rumunii w wyborach prezydenckich, zajmując w głosowaniu 5. miejsce z wynikiem 3,8% głosów[5]. W 2011 stanął na czele UDMR, zastępując wieloletniego lidera Bélę Markó[6].

Od grudnia 2009 do kwietnia 2012 sprawował urząd ministra kultury w rządach, którymi kierowali Emil Boc i Mihai Răzvan Ungureanu[1]. W marcu 2014 ponownie objął ten resort oraz dodatkowo stanowisko wicepremiera u Victora Ponty[2], pełniąc te funkcje do czasu wyjścia UDMR z koalicji w listopadzie tego samego roku. W tymże miesiącu ponownie kandydował w wyborach prezydenckich – dostał 3,5% głosów (8. miejsce)[7]. W 2019 kolejny raz kandydował w wyborach prezydenckich, otrzymując w pierwszej turze głosowania 3,9% głosów i zajmując 6. miejsce[8].

W grudniu 2020 objął urząd wicepremiera, dołączając do koalicyjnego rządu Florina Cîțu[9]. Utrzymał tę funkcję w listopadzie 2021, gdy stanowisko premiera objął Nicolae Ciucă[10]. Zakończył urzędowanie w czerwcu 2023.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Hunor Kelemen. cdep.ro. [dostęp 2015-01-06]. (rum.).
  2. a b c BIOGRAFIE: Kelemen Hunor, pentru a doua oară ministru al Culturii, de această dată şi vicepremier. mediafax.ro, 3 marca 2014. [dostęp 2015-01-06]. (rum.).
  3. Repartizarea mandatelor de parlamentari în județe și municipiul București. agerpres.ro, 15 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-15]. (rum.).
  4. Rezultate finale alegeri parlamentare 2020. Cine sunt senatorii și deputații din fiecare județ. digi24.ro, 10 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-12]. (rum.).
  5. REZULTATE FINALE la alegerile pentru Preşedintele Românieidin anul 2009 (Turul I – 22 noiembrie 2009). bec2009p.ro. [dostęp 2014-01-06]. (rum.).
  6. Leaders of Romania. zarate.eu. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  7. Rezultate – Turul I. bec2014.ro. [dostęp 2015-01-06]. (rum.).
  8. Final official results of the first round of the presidential election. romaniajournal.ro, 14 listopada 2019. [dostęp 2019-11-14]. (ang.).
  9. Decret pentru numirea Guvernului României. presidency.ro, 23 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-23]. (rum.).
  10. Decret semnat de Președintele României, Klaus Iohannis, pentru numirea Guvernului României. presidency.ro, 25 listopada 2021. [dostęp 2021-11-25]. (rum.).