Hugues-Félicité-Robert de Lamennais

Hugues-Félicité-Robert de Lamennais

Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1782 Saint-Malo
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1854 Paryż
Miejsce pochówku	Cmentarz Père-Lachaise
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1817
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Hugues-Félicité-Robert de Lamennais (ur. 19 czerwca 1782 w Saint-Malo w Bretanii, zm. 27 lutego 1854 w Paryżu) – ksiądz, ideolog oraz pisarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo mało religijny. Nawrócił go rodzony brat Jean-Marie de Lamennais.

Zwolennik ultramontanizmu, później rzecznik odnowy Kościoła katolickiego. W 1841 zerwał z Kościołem i poświęcił się polityce.

Założył w 1830 i był jednym z redaktorów dziennika „L'Avenir” („Przyszłość”). Przez tę działalność starał się jako ultramontanista stworzyć silną przeciwwagę intelektualną przeciw gallikanizmowi francuskiemu.

Jego poglądy zawarte w czasopiśmie „L'Avenir” zostały pośrednio potępione w encyklice Mirari vos papieża Grzegorza XVI, z 15 sierpnia 1832. Sam Lamennais przyjął postawę uległą i zaakceptował nauczanie papieża. Później jednak zmienia zdanie i stwierdza, że papież nie może zakazać mu jego własnych twierdzeń i przekonań. Kontynuując wydawanie „L'Avenir” jeszcze bardziej radykalizuje poglądy. Nazywa papieża „niemym świadkiem krzywd i popełnianych zbrodni przez wielkich”. W końcu papież Grzegorz XVI odnosi się bezpośrednio do poglądów ks. Lamennais w encyklice Singulari nos, z 25 czerwca 1834. Ks. Lamennais w końcu zrywa z Kościołem i kontynuuje nauczanie skłaniając się coraz bardziej ku socjalizmowi i oddalając się tym samym od nauczania Kościoła.

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Jego Essai sur l'indifference en matière de religion, ukazał się w roku 1817, i stał się od razu popularny w całej Europie. Henri Lacordaire rzekł o nim: "skromny ksiądz o autorytecie, jakim cieszył się niegdyś Bossuet". Lamennais zarzucił państwom indyferentyzm religijny. Krytykował podchodzenie do problemów teorii z punktu widzenia własnych przemyśleń, uważał bowiem, że Marcin Luter osłabił przez swój indywidualizm religię, Kartezjusz i Leibniz filozofię i naukę, a Rousseau i Encyklopedyści naukę polityczną.

Krytykował wyzysk pracowników i ucisk fiskalny obywateli przez państwa, za co został nawet osadzony w areszcie w 1841 roku.

Jego myśl odcisnęła również znaczące piętno na twórczości Leconte de Lisle'a.

Związki z Polską[edytuj | edytuj kod]

Przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem. Czuł się zdruzgotany papieskim brewe Impensa charitas z 15 lutego 1831 potępiającym powstanie listopadowe^[1]. Był autorem książki "Słowa wieszcze".

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Félicité Robert de Lamennais. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
• Félicité Lamennais, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2013-10-02]  (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Hugues-Félicité-Robert de Lamennais – dzieła w bibliotece Polona