Hughie Fury
 | |
| Data urodzenia | 18 września 1994 |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 28 |
| Zwycięstwa | 25 |
| Przez nokauty | 14 |
| Porażki | 3 |
| |
| Strona internetowa | |
Hughie Lewis Fury (ur. 18 września 1994 w Stockport) – brytyjski pięściarz, były pretendent do tytułu mistrza świata wagi ciężkiej.
Początki[edytuj | edytuj kod]
Swój największy sukces w karierze amatorskiej osiągnął w 2012 roku podczas młodzieżowych mistrzostw świata w Erywaniu, na których wywalczył złoty medal.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Zawodową karierę rozpoczął w wieku zaledwie 18 lat. 22 marca 2013 roku w Montrealu, w pierwszym zawodowym pojedynku, pokonał przez TKO w 2 rundzie Davida Whittoma (11-19-1).
Po czternastu zawodowych zwycięstwach z rzędu, zawalczył 21 lutego 2015 roku w Monako z groźnym Andriejem Rudenką (24-1). Dla 20-letniego wówczas Fury'ego miał to był najpoważniejszy test w dotychczasowej karierze. Ostatecznie wygrał tę walkę na punkty (98-92, 98-91, 97-92).
26 marca 2016 roku w Wembley Arena w Londynie zmierzył się z doświadczonym Dominicem Guinnem (35-10-1). Wygrał wysoko na punkty (100-90).
30 kwietnia 2016 roku w Copper Box Arena w Londynie podjął Kameruńczyka Freda Kassiego (18-4-1). Stawką pojedynku był tytuł WBO Inter-Continental. Walka miała dość wyrównany przebieg, ale ostatecznie została przerwana ze względu na kontuzję oka Brytyjczyka. Sędziowie podliczyli więc punkty, i wskazali na wygraną Fury'ego w stosunku 69-66, 70-64, 69-65.[1]
23 września 2017 roku w Manchesterze zawalczył o tytuł zawodowego mistrza świata federacji WBO w wadze ciężkiej z Josephem Parkerem (23-0, 18 KO). Przegrał tę walkę dwa do remisu (110-118, 110-118, 114-114), nie zdobywając mistrzowskiego pasa[2].
12 maja 2018 na Macron Stadium w Bolton pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie mistrza Wielkiej Brytanii Sama Sextona (24-4, 9 KO).
31 sierpnia 2019 w O2 Arenie w Londynie przegrał jednogłośnie na punkty (3x 117-111) walkę o pas WBA International z Aleksandrem Powietkinem (35-2, 24 KO).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Redakcja, Fury wygrał z Kassim po technicznej decyzji, „ringpolska.pl - boks, Krzysztof Diablo Włodarczyk, Tomasz Adamek, Artur Szpilka, Krzysztof Zimnoch” [dostęp 2018-03-15] (pol.).
- ↑ Redakcja, Parker wygrał na punkty z Furym, obronił pas WBO, „ringpolska.pl - boks, Krzysztof Diablo Włodarczyk, Tomasz Adamek, Artur Szpilka, Krzysztof Zimnoch” [dostęp 2018-03-15] (pol.).