Hosejn Sorudi
 | |||||||||||||
| Miejsce urodzenia | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | 1992 | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Hosejn Sorudi (pers. حسین سرودی) (zm. 1992[1]) – irański koszykarz i piłkarz, reprezentant kraju, olimpijczyk. Medalista igrzysk azjatyckich. Przewodniczący Irańskiej Federacji Piłki Nożnej.
W 1948 roku wystąpił wraz z drużyną na igrzyskach olimpijskich w Londynie w koszykówce (były to jego jedyne igrzyska olimpijskie). Podczas tego turnieju wystąpił we wszystkich sześciu meczach (siódmy mecz Iran wygrał walkowerem); zdobył 37 punktów, odnotował też 12 fauli. Był drugim najlepiej punktującym zawodnikiem swojej reprezentacji (lepszy był tylko Hosejn So’udipur)[2]. Wraz z drużyną przegrał trzy z czterech spotkań grupowych (zwycięstwo tylko z Irlandią), tym samym zajmując przedostatnie miejsce w grupie (czwarte). W fazie pucharowej Irańczycy grali w spotkaniach o miejsca 9–16. Po porażce z Kanadą i zwycięstwie walkowerem z Węgrami, Persowie zagrali w meczu o 13. miejsce, który przegrali (z Kubą). Zajęli więc ostatecznie 14. miejsce na 23 ekipy[3].
W 1951 roku wystąpił na igrzyskach azjatyckich w Nowym Delhi. Reprezentował swój kraj w dwóch dyscyplinach: koszykówce i piłce nożnej. Z drużyną piłkarską zdobył srebrny medal, a z ekipą koszykarską zajął trzecie miejsce[4]. W zawodach piłkarskich wystąpił w trzech spotkaniach (w tym w przegranym meczu finałowym z reprezentacją Indii)[5].
W narodowej reprezentacji w piłce nożnej wystąpił czterokrotnie (trzykrotnie w 1951 roku i jednokrotnie w 1952 roku)[5]. Był obrońcą. W 1951 roku grał w klubie Tadż Teheran, a w 1954 był zawodnikiem Niruje Hawaji[6].
Po zakończeniu kariery Sorudi dwukrotnie pełnił funkcję prezesa Irańskiej Federacji Piłki Nożnej (w latach 1961–1962 i 1967–1968)[7]. Był też trenerem piłkarskim[8]. Przez pewien czas przebywał na leczeniu w Stanach Zjednoczonych (rak trzustki)[9], po czym 17 września 1978 roku wrócił do Iranu. W kwietniu 1979 przeszedł serię poważnych infekcji klatki piersiowej, ramion i szyi, po czym został ponownie wysłany na leczenie do USA. W październiku wyleczono go ze wszystkich chorób i pod koniec 1979 wyjechał ponownie do Iranu[10]. Żył na pewno jeszcze na początku lat 90. XX wieku[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ قهرمان فوتبال، قهرمان بسکتبال magiran.com, 15 febbraio 2007
- ↑ Iran accumulated statistics. archive.fiba.com. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).
- ↑ Olympic Basketball Tournaments. linguasport.com. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).
- ↑ Bijan Roueinpour: ایران در بازیهای آسیایی. s. 42-49. ISBN 964-458-089-3.
- ↑ a b Profile: Hossein SOROUDI, #0. teammelli.com. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).
- ↑ Hossein Soroudi. national-football-teams.com. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).
- ↑ قهرمان فوتبال، قهرمان بسکتبال. magiran.com. [dostęp 2014-10-25]. (pers.).
- ↑ Filsuf:Waves of Destiny..., str. 129
- ↑ a b Filsuf:Waves of Destiny..., str. 174-175
- ↑ Filsuf:Waves of Destiny..., str. 172-173
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hossein Soroudi Bio, Stats and Results. Sports-reference.com. [dostęp 2014-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
- Huszang Filsuf: Waves of Destiny: none. Author House, 2004. ISBN 978-1-4184-5857-7. [dostęp 2014-10-25].
