Hilarion Falęcki

Hilarion Falęcki
Hieronim Falęcki
Data i miejsce urodzenia

ok. 1678
Cieplice

Data i miejsce śmierci

2 marca 1756
Wiśniowiec

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łacińskie

Inkardynacja

karmelici bosi

Śluby zakonne

1715

Hilarion Falęcki właśc. Hieronim Falęcki (ur. ok. 1678 w Cieplicach, zm. 2 marca 1756 w Wiśniowcu) – polski karmelita bosy, kaznodzieja, a także pisarz epoki baroku. Autor wielokrotnie wznawianej książki Wojsko serdecznych nowo rekrutowanych na większą chwałę Boską afektów[1].

W wieku trzydziestu sześciu lat wstąpił do klasztoru karmelitów bosych, gdzie przybrał imię Hilarion. W 1715 roku złożył profesję na ręce przełożone nowicjatu w Krakowie. Nastąpienie wyjechał do Warszawy na studia karmelitańskie, które trwały pięć lat, do 1721 roku. W 1722 roku objął funkcję przeora konwentu warszawskiego. W 1724 roku złożył tę funkcję, w związku z tym, że został wybrany na prowincjałem na kapitułę w Przemyślu[2]. Był kilkakrotnie wybierany na I dyskreta klasztoru wiśniowieckiego.

Był znanym kaznodzieją w wielu konwentach. Za życia opublikował 2 dzieła:

  • Pańskie życie, Pańska śmierć, pańska w niebie korona Jaśnie Oświeconej Księżny Maryjanny z Lubomirskich Sanguszkowej (1729)[3]
  • Wojsko serdecznych nowo rekrutowanych na większą chwałę Boską afektów (1739)[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]