Herb Kołobrzegu

Herb Kołobrzegu
Typ herbu	miejski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Herb Kołobrzegu – jeden z symboli miasta Kołobrzeg w postaci herbu^[1].

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Herb przedstawia na tarczy dwudzielnej w słup po heraldycznie lewej stronie srebrną mitrę biskupią z biało-czerwonymi wstęgami na niebieskim tle, pod nią dwa ukośnie skrzyżowane pastorały zanurzone w wodzie. Heraldycznie prawa strona podzielona na trzy pola: górne czerwone podzielone w słup, w części lewej złote ukośnie skrzyżowane haki, w części prawej złota panew, pole środkowe srebrne, na nim czerwona średniowieczna architektura obronna, w której wyróżniają się trzy bramy, pole dolne niebieskie, na nim srebrne pływające wśród fal łabędzie. Oba pola herbu łączy dolna cześć, na której umieszczono morskie fale^[1].

Dozwolone jest także używanie herbu dwutarczowego. Tarcza lewa: na niebieskim polu srebrna mitra biskupia z biało-czerwonymi wstęgami, pod nią dwa ukośnie skrzyżowane pastorały zanurzone w wodzie. Tarcza prawa: podzielona na trzy pola: górne czerwone podzielone w słup, w części lewej złote ukośnie skrzyżowane haki, w części prawej złota panew, pole środkowe srebrne, na nim czerwona średniowieczna architektura obronna, w której wyróżniają się trzy bramy, pole dolne niebieskie, na nim srebrne pływające wśród fal łabędzie^[1].

Symbolika[edytuj | edytuj kod]

Narzędzia przedstawione w górnej części herbu wskazują na rozwój średniowiecznego miasta oraz sztukę warzenia soli, a także sól jako symbol zamożności Kołobrzegu. Mury z wieżami przedstawiają miasto jako twierdzę i port. Dwa płynące łabędzie to symbol kołobrzeskich żeglarzy i kupców, sięgający czasów średniowiecza, kiedy miasto czerpało duże korzyści i bogaciło się za sprawą swojego portu i handlu morskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miasto najczęściej używało herbu, który przedstawiał dwa skrzyżowane pastorały ponad falami morza, nad którymi wznosiła się mitra biskupia. Zachowało się szereg pieczęci z takim wizerunkiem, począwszy od XIV wieku^[2]. Kołobrzeg do 1534 roku, do wprowadzenia religii protestanckiej przez Gryfitów, należał do domeny biskupów kamieńskich, co zostało odzwierciedlone w herbie.

Drugim herbem wprowadzonym w 1653 roku była tarcza herbowa podzielona trójdzielnie w pas, gdzie pole górne dodatkowo podzielono w słup. Górne podzielone pole zawierało panew i dwa haki, środkowa baszty, a dolne dwa łabędzie. Od tego czasu herb stanowił połączenie obu herbów na jednej tarczy lub na dwóch osobnych.