Henryk Sokolnicki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Charge d'affaires RP w Norwegii | |
| Okres | od 1 kwietnia 1921 |
| Poprzednik | Czesław Pruszyński (poseł) |
| Następca | Michał Kwapiszewski (charge d'affaires) |
| Poseł RP w Finlandii | |
| Okres | od 1 stycznia 1936 |
| Poprzednik | |
| Następca | Józef Weyers (charge d'affaires) |
| Charge d'affaires RP w Szwecji | |
| Okres | od 1 stycznia 1943 |
| Poprzednik | Gustaw Potworowski (poseł) |
| Następca | Adam Ostrowski (reprezentujący Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej) |
| Odznaczenia | |
          | |
Henryk Józef Sokolnicki (ur. 19 stycznia 1891 w Janiszewie, zm. 21 października 1981 w Helsinkach) – polski dyplomata.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1908 roku zdał maturę w Wyższej Szkole Realnej w Krakowie[1]. Ukończył studia rolnicze, następnie student Szkoły Nauk Politycznych w Brukseli.
W czerwcu 1919 przyjęty do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej, mianowany sekretarzem legacyjnym poselstwa RP w Brukseli. Od 1 kwietnia 1921 chargé d’affaires poselstwa RP w Kristianii (Oslo), kierował placówką do 15 listopada 1924. Od stycznia 1925 w centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych – do 1932 kierował jednym z referatów Wydziału Zachodniego Departamentu Polityczno-Ekonomicznego MSZ. 1 maja 1932 został mianowany radcą poselstwa, a następnie radcą ambasady polskiej w Moskwie (po podniesieniu rangi przedstawicielstw dyplomatycznych 12 kwietnia 1934).
Od 1 stycznia 1936 do 25 czerwca 1941 był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Helsinkach. Od 1 września 1941 do końca grudnia 1942 był radcą Ambasady RP w Moskwie (ewakuowanej do Kujbyszewa) z tytułem ministra pełnomocnego (po przywróceniu polsko-sowieckich stosunków dyplomatycznych po układzie Sikorski-Majski).
Następnie do 5 lipca 1945 pełnił obowiązki chargé d’affaires w Sztokholmie. Po wojnie pozostał w Szwecji i do 1951 był w tym kraju formalnym przedstawicielem rządu RP na uchodźstwie.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Kawaler Honoru i Dewocji Orderu Maltańskiego (SMOM)[2][3]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Świętego Olafa (Norwegia)[2]
- Krzyż Komandorski Orderu Świętego Olafa (Norwegia)[3]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Dębowej (Luksemburg)[2][3]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony (Włochy)[2][3]
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)[2][3]
- Krzyż Oficerski Orderu Leopolda (Belgia)[2][3]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia)[2][3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Małachowski (red.): W Krakowie przy Studenckiej: Księga Pamiątkowa wydana z okazji Jubileuszu 130-lecia V Liceum Ogólnokształcacego im. A. Witkowskiego w Krakowie. 1871-2001. Kraków: Oficyna Wydawnicza TEXT, 2001, s. 223. ISBN 83-88934-02-3.
- ↑ a b c d e f g h i Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 681.
- ↑ a b c d e f g Zezwolenia na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 81, 1937
Bibliografia, literatura[edytuj | edytuj kod]
- Jacek M. Majchrowski (red.): Sokolnicki Henryk [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: BGW, 1994, s. 112, ISBN 83-7066-569-1
- Andrzej A. Zięba: Sokolnicki Henryk Józef (1891–1981) [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XL/2000-2001