Henryk Marecki
 | |
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Henryk Marecki (ur. 1841[1] / 1848[2]), zm. 29 maja 1936) – porucznik, weteran[2] powstania styczniowego. Henryk Marecki urodził się we wsi Przewłoka koło Parczewa na Lubelszczyźnie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po wybuchu powstania wstąpił do oddziału kawalerii Karola Krysińskiego. Brał z nim udział w bitwie pod Sosnowicą i bitwie pod Fajsławicami. W tej bitwie został ranny. Po leczeniu wyruszył ponownie do oddziałów powstańczych. Niestety pod Uścimowem został schwytany przez Rosjan. Przez prawie półtora roku był więziony najpierw w Parczewie, a potem w Radzyniu. W 1866 roku został wcielony do armii rosyjskiej. Służył w oddziale artylerii w Radzyniu. W 1877 roku brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej.
W 1916 roku pracował jako furman w Snopkowie. W latach dwudziestych XX wieku był dozorcą ogrodu miejskiego w Lublinie[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[3]. W 1929 roku był jednym z pięciu obok Karola Ejbisza, Lucyny Żukowskiej, Feliksa Krukowskiego i Jana Sawańczuka delegatów Komitetu Wsparć Weteranów 1863 roku w Lublinie na obchody Święta Weteranów 1863 w dniach 22-23 września w Poznaniu[4].
Zmarł 6 lipca w Lublinie, został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie[1].
Henryk Marecki był patronem Ośrodka Szkolenia Podoficerów i Operatorów Maszyn Inżynieryjnych w Ełku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Groby uczestników powstania styczniowego na cmentarzach Lublina. Lublin: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, Towarzystwo Miłośników Lublina, 1985, s. 30.
- ↑ a b c Oficerowie-weterani uczestnicy powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1923.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1923, s. 59.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
- ↑ Andrzej Kaproń. Komitet Wsparć Weteranów 1863 roku w Lublinie. „Annales Universitatis mariae Curie-Skłodowka Lublin - Polonia”. LII/LIII Sectio F, s. 115-127, 1997/1998. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 753.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.