Henryk Makowski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 listopada 1910 |
| Data i miejsce śmierci | 30 stycznia 1997 |
| profesor nauk geologicznych | |
| Specjalność: paleontologia, stratygrafia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Lwowski |
| Odznaczenia | |
  | |
Henryk Makowski (ur. 15 listopada 1910 w Krzemieńcu na Wołyniu, zm. 30 stycznia 1997 w Warszawie) – polski geolog i paleontolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie kolejarskiej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Krzemieńcu. Następnie do Liceum Krzemienieckiego, które ukończył w 1932.
W 1934 wstąpił na Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie – na Wydział Matematyczno-Przyrodniczy. Studiował zoologię i anatomię porównawczą. Po roku przeniósł się na Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. Studia geologiczne pod kierunkiem Jana Samsonowicza ukończył w 1939, uzyskując dyplom magistra filozofii w zakresie geologii i paleontologii na podstawie pracy Jeżowce turońskie okolic Krzemieńca.
W 1938 został zastępcą asystenta w Katedrze Geologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Podczas studiów był czasowo zatrudniony w koncernie Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych. Pracę na uniwersytecie kontynuował podczas wojny (1939–1941), początkowo jako laborant w Zakładzie Paleontologii, a potem jako geolog w sowieckim przedsiębiorstwie Lwowuglerazwiedka przy rozpoznawaniu złóż węgla kamiennego nad górnym Bugiem. W 1942, podczas okupacji niemieckiej, został zatrudniony w Państwowym Instytucie Geologicznym (w filii Amt für Bodenforschung), najpierw we Lwowie, a następnie w Warszawie (1943–1944), na stanowisku geologa i starszego geologa.
Po wojnie, w listopadzie 1944, podjął pracę w Katedrze Zoologii Systematycznej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Następnie, w kwietniu 1945, przeniósł się na Uniwersytet Warszawski do Zakładu Geologii, gdzie w latach 1945–1947 pracował jako starszy asystent, a w latach 1947–1954 jako adiunkt. Doktorat uzyskał w 1951 na podstawie pracy Fauna kelowejska z Łukowa, wykonanej pod kierunkiem Jana Samsonowicza i Romana Kozłowskiego.
W 1954 otrzymał tytuł docenta. Na tym stanowisku pracował do 1967, kiedy został mianowany profesorem nadzwyczajnym. W latach 1956–1957 pracował dodatkowo w Zakładzie Paleozoologii Polskiej Akademii Nauk.
W latach 1956–1958 był dziekanem Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1958–1962 jego prodziekanem. W latach 1959–1980 był kierownikiem Katedry Geologii Historycznej, a następnie Zakładu Geologii Historycznej i Regionalnej. Jednocześnie w latach 1967–1979 był kierownikiem Studium Doktoranckiego. Wieloletni członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego[1].
Henryk Makowski odkrył dymorfizm płciowy amonitów, przedstawiony w rozprawie „Problem of sexual dimorphism in ammonites”, opublikowanej w 1963.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 58F-4-32)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
- Złoty Krzyż Zasługi (1971)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stan na 31 stycznia 1971, Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego Tom XL-1970, Zeszyt 3-4, Kraków 1971
- ↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-12-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Barczyk, Henryk Makowski (1910–1997) prof. dr – geolog stratygraf, paleontolog, Wspomnienia o zmarłych profesorach i docentach, Księga pamiątkowa absolwentów Wydziału Geologii 1952–2002, s. 144–145, Stowarzyszenie Absolwentów Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2002.
- Jerzy B. Miecznik, Profesor Henryk Makowski, klasyk paleobiologii amonitów. Przegląd Geologiczny, vol. 62, nr 3, s. 134–138, Warszawa 2014.