Henryk Czapczyk
| Pełne imię i nazwisko | Henryk Józef Czapczyk | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1922 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 30 sierpnia 2010 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
         | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Henryk Józef Czapczyk ps. Ciapa (ur. 27 sierpnia 1922 w Poznaniu, zm. 30 sierpnia 2010 tamże) – polski piłkarz, trener, zawodnik poznańskich zespołów Warty i Lecha, mistrz Polski; żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 sierpnia 1922 w Poznaniu[1] w rodzinie kołodzieja Ignacego Czapczyka (ur. 1893) i jego żony Heleny z domu Kaczmarek (ur. 1894)[2]. Treningi piłkarskie rozpoczął w klubie HCP Poznań (1935–1939), występując pod pseudonimem „Henczyk”[1].
W czasie wojny był żołnierzem AK, w powstaniu warszawskim dowodził oddziałem szturmowym. Po upadku powstania jeniec kilku obozów, następnie oficer Polskiej Misji Repatriacyjnej w Niemczech.
Rozpoczął studia ekonomiczne w Antwerpii, ale zdecydował się na powrót do Polski w 1946. Został zawodnikiem Warty Poznań (1946–1948) i z tym klubem świętował największe sukcesy – wicemistrzostwo (1946) i mistrzostwo Polski (1947), pełniąc rolę kapitana. W latach 1949–1953 reprezentował barwy Lecha Poznań, wystąpił w 77 meczach i strzelił 14 bramek. Występował na boisku, jako napastnik (pseudonim boiskowy „Ciapa”), był środkowym w znanym tercecie napastników Lecha „A-B-C” (z Teodorem Aniołą i Edmundem Białasem); uchodził za najlepiej wyszkolonego technicznie z tej trójki. Występował w kadrze narodowej „B”.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej był trenerem wielu polskich zespołów. Wraz z Lechem świętował awans do ekstraklasy w 1961 roku, prowadził ponadto m.in. Olimpię Poznań, Warmię Olsztyn, Lechię Zielona Góra. W latach 90. działał w klubie Sokół Pniewy.
Zmarł 30 sierpnia 2010 w Poznaniu w wieku 88 lat[3]. Został pochowany na zabytkowym cmentarzu jeżyckim w Poznaniu[4] (kwatera L, rząd 21, grób 11).
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 22 września 1944 osobiście przez gen. dyw. Tadeusza Komorowskiego[5]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie
- Krzyż Zasługi z Mieczami
- Krzyż Partyzancki
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Krzyż Armii Krajowej
- Medal Wojska
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Odznaka Grunwaldzka
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adamska, Bączyk i Hoff 2004 ↓, s. 8.
- ↑ Henryk Czapczyk w spisie ludności Poznania. [w:] Akta Miasta Poznania [on-line]. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2023-12-11]. (pol.).
- ↑ Zmarł Henryk Czapczyk. 90minut.pl, 2010-08-30. [dostęp 2010-08-30]. (pol.).
- ↑ Henryk Czapczyk - miejsce pochówku [dostęp z dnia: 2016-04-12]
- ↑ Adamska, Bączyk i Hoff 2004 ↓, s. 9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Adamska, Jarosław Bączyk, Krzysztof Hoff: Czuwaj wiaro! Wielkopolanie w Powstaniu Warszawskim. Poznań: Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2004. ISBN 83-909940-7-0.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
- Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, Lech Poznań, wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (8. część cyklu Kolekcja Klubów)