Henryk Bibrowicz
| 2 zwycięstwa | |
 kapitan pilot oraz Flight Lieutnant | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
.svg){kind=small}
Henryk Bolesław Bibrowicz (ur. 12 stycznia 1915 w Poznaniu, zm. 24 marca 1986 w Welland[1][2]) – kapitan pilot Wojska Polskiego, (ang. Flight Lieutnant) Królewskich Sił Powietrznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jana i Zofii. W 1934 roku zdał egzamin maturalny w Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Już jako uczeń odbył przeszkolenie szybowcowe i samolotowe w Aeroklubie Poznańskim. Po kursie unitarnym w 67. pułku piechoty wstąpił w 1935 roku do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Absolwent X promocji[3]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 października 1937 roku z 18. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[4]. Otrzymał przydział do Eskadry Treningowej 3 pułku lotniczego. W styczniu 1938 roku został wyznaczony na instruktora i d-cę plutonu szkolnego w pułkowej Szkole Pilotażu – Śnieciska k. Środy Wlkp[2]. W marcu 1939 był oficerem technicznym eskadry treningowej[5].
W 1939 roku był zastępcą dowódcy 132 eskadrze myśliwskiej. We wrześniu 1939 strącił dwa samoloty Do 17. Podczas przekraczania granicy sowiecko-węgierskiej trafił do niewoli radzieckiej w październiku 1939 roku, skąd został zwolniony we wrześniu 1941[2]. Wraz z armią Andersa przedostał się do Anglii (service number P2143[1]). Walczył w 315 dywizjonie (od sierpnia 1944 do sierpnia 1945) w stopniu kapitana. W czasie służby w dywizjonie ożenił się z ppor. Eugenią Henoch.
Pozostał na emigracji, osiadł w Welland, Ontario w Kanadzie, gdzie zmarł i został pochowany[2].
Zwycięstwa powietrzne[edytuj | edytuj kod]
Na liście Bajana zajmuje 177. pozycję z wynikiem 2 zestrzeleń pewnych.
- Do 17 – 2 września 1939
- Do 17 – 3 września 1939
Zestrzelił również jedną bombę latającą V-1[6].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 12048.[7]
- dwukrotnie Krzyż Walecznych
- dwukrotnie Medal Lotniczy[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Bibrowicz Henryk Bolesław. [dostęp 2019-07-23]. (pol.).
- ↑ a b c d Bibrowicz Henryk. [dostęp 2019-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-24)]. (pol.).
- ↑ X promocja Szkoły Orląt. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 220.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 779.
- ↑ Zestrzelenia latających bomb V-1. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).
- ↑ odznaczonych virtuti militari. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- lista pilotów 315 dywizjonu. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mustang Bibrowicza. [dostęp 2014-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-04)]. (ang.).