Henri Dutilleux

Henri Dutilleux
Imię i nazwisko	Henri Paul Julien Dutilleux
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1916 ; Angers
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	22 maja 2013 ; Paryż
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor, pedagog
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Henri Paul Julien Dutilleux^[1] (ur. 22 stycznia 1916 w Angers, zm. 22 maja 2013 w Paryżu) – francuski kompozytor i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1933-1936 studiował w Konserwatorium Paryskim, m.in. pod kierunkiem Philippe’a Gauberta (dyrygenturę), Maurice’a Emmanuela (historię muzyki) i Henri Bussera (kompozycję)^[2]. Pracował m.in. jako kierownik działu ilustracji muzycznych rozgłośni Office de Radiodifussion-Télévision Française (ORTF). Od 1961 wykładał kompozycję w École Normale de Musique, od 1970 w konserwatorium paryskim. Był m.in. członkiem komitetu wykonawczego Międzynarodowej Rady Muzyki UNESCO.

Odznaczony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej (2004)^[1] oraz monakijskim Orderem Świętego Karola w stopniu Komandora (1998)^[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Był twórcą utworów na orkiestrę (m.in. dwóch symfonii, 1951 i 1959), utworów kameralnych, fortepianowych, wokalno-instrumentalnych. Tworzył także muzykę do baletu, na potrzeby teatru, filmu i telewizji. Do najbardziej znanych kompozycji Dutilleux obok wspomnianych symfonii należą koncert wiolonczelowy Tout un monde lointain (1969), zbiór utworów Ainsi la nuit na kwartet smyczkowy (1976), koncert skrzypcowy L’arbre des Songes (1985). Sonatę fortepianową z 1948, którą oznaczył opus 1, skomponował specjalnie dla żony, pianistki Geneviève Joy.

Dutilleux tworzył we własnym awangardowym stylu, niezależnym od współczesnych nurtów. Uważany jest za kontynuatora francuskiej tradycji kompozytorskiej Maurice’a Ravela, Claude’a Debussy’ego i Alberta Roussela. Za swoje prace otrzymał wiele nagród, m.in. Grand Prix de Rome (1938, za kantatę L’anneau du roi), Prix du Portique (1953), Grand Prix National de Musique (1967), Ernst von Siemens Musikpreis (2005).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Encyclopædia Britannica Book of the Year 2014. London: Encyclopædia Britannica, 2014, s. 132. ISBN 978-1-62513-171-3.
↑ Zmarł Henri Dutilleux [online], polmic.pl [dostęp 2020-05-18] (pol.).
↑ Ordonnance Souveraine n° 13.454 du 13 mai 1998 portant nominationd'un Commandeur dans l'Ordre de Saint-Charles. Journal de Monaco. [dostęp 2019-12-24]. (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna, tom II: C-D (pod red. Elżbiety Dziębowskiej), Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1984
PierreP. Gervasoni PierreP., Le compositeur français Henri Dutilleux est mort [online], lemonde.fr, 22 maja 2013 [dostęp 2013-05-22] (fr.).
Paul Griffiths / AllanP.G./ A. Kozinn Paul Griffiths / AllanP.G./ A., Henri Dutilleux, Modernist Composer, Dies at 97 [online], nytimes.com, 23 maja 2013 [dostęp 2013-05-23] (ang.).
RogerR. Nichols RogerR., Henri Dutilleux obituary [online], guardian.co.uk, 22 maja 2013 [dostęp 2013-05-22] (ang.).
MartinM. Anderson MartinM., Henri Dutilleux: Painstaking composer whose work was rooted in unfashionable tonality [online], independent.co.uk, 26 maja 2013 [dostęp 2013-05-27] (ang.).
Henri Dutilleux [online], telegraph.co.uk, 22 maja 2013 [dostęp 2013-05-22] (ang.).
Henri Dutilleux [online], allmusic.com [dostęp 2013-05-22] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Henri Dutilleux w bazie AllMusic (ang.)
Henri Dutilleux w bazie Discogs.com (ang.)

[britannica-1] Encyclopædia Britannica Book of the Year 2014. London: Encyclopædia Britannica, 2014, s. 132. ISBN 978-1-62513-171-3.

[2] Zmarł Henri Dutilleux [online], polmic.pl [dostęp 2020-05-18] (pol.).

[journaldemonaco-3] Ordonnance Souveraine n° 13.454 du 13 mai 1998 portant nominationd'un Commandeur dans l'Ordre de Saint-Charles. Journal de Monaco. [dostęp 2019-12-24]. (fr.).

[1]

[2]

[3]