Helena Wolf
 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Odznaczenia | |
 | |
Helena Wolf, także Helena Wolff ps. „Doktor Anka”[1] (ur. 2 marca 1915, zm. 3 kwietnia 1944 w Brodach[potrzebny przypis] lub Radomiu) – polska lekarka, porucznik, żołnierz Armii Ludowej (AL), szef służby sanitarnej obwodu Radomsko-Kieleckiego AL.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po wybuchu II wojny światowej pracowała w Szpitalu św. Ducha i Szpitalu Wolskim w Warszawie. Po pewnym czasie przeniosła się poza Warszawę. W 1943 została członkinią Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej. Uczestniczyła w akcjach bojowych I Brygady Armii Ludowej. Informacje dotyczące jej śmierci są rozbieżne. Jedne podają, iż zginęła rozstrzelana w Brodach pod Iłżą broniąc się do momentu zranienia. Inne źródła podają, iż ranna w walce zmarła kilka dni po zranieniu w Radomiu.
Symboliczny grób znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja A, grób 29)[2]. Po wojnie została awansowana do stopnia majora i odznaczona Krzyżem Grunwaldu.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W 1951 roku jej imieniem nazwano ulicę w Warszawie[3].
Od połowy lat 50. XX wieku do 1961 roku imię dr Heleny Wolf nosił Szpital Specjalistyczny Położniczo-Ginekologiczny w Sopocie[4]. Ponadto jej imieniem nazwano szpital w Łodzi przy ulicy Łagiewnickiej, a także szpital w Krakowie przy ulicy Prądnickiej (w latach 1948–1990, obecny patron Jan Paweł II). Imię dr Anki Heleny Wolf nosi także w latach 60. XX wieku Szpital Powiatowy w Łomży (woj.podlaskie).
We wsi Lubienia w miejscu gdzie została ranna, a następnie wzięta do niewoli zbudowano pomnik ku jej czci ze składek PCK[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ul. Doktor Anki [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2023-03-06] (pol.).
- ↑ śp. Helena Wolff.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. s53. ISBN 83-86619-97X.
- ↑ Historia. Miejski Szpital Specjalistyczny Położniczo-Ginekologiczny im. Dr Heleny Wolf [online], stawowie.pl [dostęp 2024-01-24].
- ↑ Czesław Czubryt-Borkowski, Jerzy Michasiewicz, Zygmunt Czarnocki, Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa:lata wojny 1939-1945. Warszawa 1988, s. 323.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej: Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 190