Helen Kelesi
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 listopada 1969 |
| Wzrost | 165 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1985 |
| Zakończenie kariery | 1995 |
| Trener | Milan Kelesi |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 2 |
| Najwyżej w rankingu | 13 (20 listopada 1989) |
| Australian Open | 3R (1990) |
| Roland Garros | QF (1988, 1989) |
| Wimbledon | 3R (1993) |
| US Open | 3R (1986, 1987) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 2 |
| Najwyżej w rankingu | 26 (22 kwietnia 1991) |
| Australian Open | 2R (1992) |
| Roland Garros | QF (1989) |
| Wimbledon | 2R (1987, 1988) |
| US Open | 2R (1990, 1991) |
Helen Kelesi (ur. 15 listopada 1969 w Victorii) – kanadyjska tenisistka, reprezentantka kraju w Fed Cup, olimpijka z Seulu (1988).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Dnia 20 listopada 1989 zajmowała najwyższe, 13. miejsce, w rankingu WTA. W latach 1986–1991 klasyfikowana była na miejscach w okolicach 25. pozycji. W karierze wygrała dwa turnieje o randze WTA Tour. W 1988 zwyciężyła w Tokio, a w 1989 wygrała turniej we włoskim Tarencie. Najlepszy występ w turnieju Wielkiego Szlema to ćwierćfinał French Open 1988, gdzie przegrała z Gabrielą Sabtini i w French Open 1989, gdzie okazała się słabsza od Mary Joe Fernández. W karierze pokonała m.in. Arantxę Sánchez Vicario, Conchitę Martínez, Janę Novotną, Manuelę Maleewą, Helenę Sukovą i Pam Shriver.
Reprezentowała Kanadę w Fed Cup w latach 1986–1993. Czterokrotnie została wybrana tenisistką roku w Kanadzie (w latach: 1986, 1987, 1989 i 1990). W 1988 zagrała w turnieju singlowym igrzysk olimpijskich w Seulu ponosząc porażkę w pierwszym meczu z Gisele Miró[1].
Jej grę charakteryzował agresywny styl gry. Operowała skutecznym top-spinem forhendowym i oburęcznym bekhendem. Dobrze poruszała się po korcie. Umiejętności te sprawiły, że najlepiej czuła się na kortach ziemnych i twardych.
Kariera Kanadyjki dobiegła końca w 1995 roku, kiedy po kilku miesiącach bólów głowy dowiedziała się, że ma guza mózgu wielkości tenisowej piłki[2]. Liczne operacje trwały około roku i od tamtej pory zajmuje się pracą trenerską z młodymi tenisistami w swoim kraju[3]. Często gości na stanowisku komentatora tenisowego w stacjach sportowych w Kanadzie.
Wygrane turnieje[edytuj | edytuj kod]
gra pojedyncza (2)[edytuj | edytuj kod]
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 13/10/1986 | Tokio, Japan Open | 50 000 | twarda |  Bettina Fulco-Villella | 6:2, 6:2 | |
| 2. | 25/04/1988 | Tarent, Citta di Taranto | Tier V | 50 000 | ziemna |  Laura Garrone | 6:1, 6:0 |
gra podwójna (2)[edytuj | edytuj kod]
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Partnerka | Finalistki | Wynik | |
| 1. | 07/05/1990 | Rzym, Italian Open | Tier I | 500 000 | ziemna |  Monica Seles | Laura Garrone Laura Golarsa | 6:3, 6:4 |
| 2. | 15/10/1990 | Scottsdale, Arizona Classic | Tier IV | 150 000 | twarda |  Elise Burgin | Sandy Collins Ronni Reis | 6:4, 6:2 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Helen Kelesi Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2009-05-17] (ang.).
- ↑ S.L. PRICE, THE SECOND TIME AROUND HELEN KELESI WAS A TENNIS TERROR UNTIL A BRAIN TUMOR CHANGED HER LIFE AND APPROACH TO THE GAME, „SI.com” [dostęp 2018-02-20].
- ↑ A tumour the size of a tennis ball couldn't stop Hurricane Helen [online] [dostęp 2018-02-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2018-02-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-02-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2018-02-20] (ang.).