Hans Furler

Hans Furler
Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1904 ; Lahr
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1975 ; Achern
	Przewodniczący Zgromadzenia EWWiS
Okres	od 1956; do 1958
Przynależność polityczna	CDU, CD
Poprzednik	Giuseppe Pella
Następca	Robert Schuman
	Przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego EWWiS
Okres	od 1960; do 1962
Przynależność polityczna	CDU, CD
Poprzednik	Robert Schuman
Następca	Gaetano Martino
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Furler (ur. 5 czerwca 1904 r. w Lahr, zm. 29 czerwca 1975 r. w Achern) – niemiecki polityk chrześcijańsko-demokratyczny, przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 1956–1958 i 1960–1962.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera naukowa i zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1904 r. w Lahr w Badenii, gdzie ukończył szkoły: podstawową oraz średnią. Następnie podjął studiował prawo we Fryburgu Bryzgowijskim, Belinie i Heidelbergu, które ukończył pomyślnie zdanym egzaminem państwowym w 1925 r. W 1928 r. uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie pracy: Uprawnienia nadzwyczajne policji a obowiązki państwa.

W grudniu 1928 r. zdał egzamin na asesora i podjął pierwszą pracę jako adwokat w Pforzheim. od 1930 r. również wykładał prawo patentowe. W 1932 r. habilitował się na Uniwersytecie Technicznym w Karlsruhe. W 1940 r. jako tamtejszy wykładowca otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.

Od 1945 do 1948 r. pracował ponownie jako adwokat w fabryce papieru. W 1948 r. otworzył własną kancelarię adwokacką we Fryburgu Bryzgowijskim. Po 1950 r. objął stanowisko wykładowcy na Uniwersytecie Fryburskim.

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

W 1952 r. wstąpił w szeregi Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Niedługo potem został przewodniczącym rady ekonomicznej CDU w Badenii. W latach 1953–1972 zasiadał jako poseł do Bundestagu Republiki Federalnej Niemiec. Angażował się silnie w integrację europejską, przewodnicząc kilku komitetom, m.in. spraw zagranicznych EWWiS.

W latach 1955–1973 zasiadał z ramienia CDU w szeregach Parlamentu Europejskiego, a w latach 1956–1958 i 1960–1962 był jego przewodniczącym oraz wiceprzewodniczącym (1962–1973).

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 29 czerwca 1975 r. w Achern.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Das polizeiliche Notrecht und die Entschädigungspflicht des Staates, Diss.jur., Heidelberg 1928
Parlamente über den Nationen. Entwicklung, Zustand und Aussichten in Europa, [w:] Die Politische Meinung, 1957, Heft 11, s. 17–28.
Im neuen Europa. Erlebnisse und Erfahrungen im Europäischen Parlament, Frankfurt/Main 1963

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Horst Ferdinand, Adolf Kohler, Für Europa. Hans Furlers Lebensweg, Bonn 1977.
Claudia Philipp, Hans Furler – Ein Europäer der ersten Stunde, [w:] Die Osterweiterung der EU, Stuttgart 2004.
Europa – eine Vision wird Wirklichkeit. Hans Furler 1904–1975, pod red. Georga Lutza, Oberkirch, 2004

Przewodniczący Wspólnego Zgromadzenia	Paul-Henri Spaak (1952–1954) Alcide De Gasperi (1954) Giuseppe Pella (1954–1956) Hans Furler (1956–1958)
Przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego	Robert Schuman (1958–1960) Hans Furler (1960–1962)
Przewodniczący powołanego Parlamentu	Gaetano Martino (1962–1964) Jean Duvieusart (1964–1965) Victor Leemans (1965–1966) Alain Poher (1966–1969) Mario Scelba (1969–1971) Walter Behrendt (1971–1973) Cornelis Berkhouwer (1973–1975) Georges Spénale (1975–1977) Emilio Colombo (1977–1979)
Przewodniczący wybieranego Parlamentu	Simone Veil (1979–1982) Piet Dankert (1982–1984) Pierre Pflimlin (1984–1987) Henry Plumb (1987–1989) Enrique Barón Crespo (1989–1992) Egon Klepsch (1992–1994) Klaus Hänsch (1994–1997) José María Gil-Robles (1997–1999) Nicole Fontaine (1999–2002) Pat Cox (2002–2004) Josep Borrell (2004–2007) Hans-Gert Pöttering (2007–2009) Jerzy Buzek (2009–2012) Martin Schulz (2012–2014) Gianni Pittella (p.o., 2014) Martin Schulz (2014–2017) Antonio Tajani (2017–2019) David Sassoli (2019–2022) Roberta Metsola (p.o., 2022, od 2022)