Hanoch Levin

Hanoch Levin
Ilustracja
zdjęcie z 1982
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1943
Tel Awiw

Data i miejsce śmierci

18 września 1999
Tel Awiw

Narodowość

żydowska

Alma Mater

Uniwersytet Telawiwski

Dziedzina sztuki

poezja, literatura

Multimedia w Wikimedia Commons

Hanoch Levin (ur. 18 grudnia 1943 w Tel Awiwie, zm. 18 września 1999 tamże) – izraelski dramaturg, pisarz, poeta i reżyser teatralny. Uznawany za jednego z najwybitniejszych izraelskich dramatopisarzy i twórców teatralnych drugiej połowy XX wieku. Autor 56 tekstów dramatycznych, z których blisko połowę sam wyreżyserował.

Pochodził z rodziny religijnych Żydów, którzy w 1935 roku wyemigrowali z Łodzi do Palestyny. W latach 1964–1967 studiował filozofię na Uniwersytecie Tel Awiwu. W tym czasie pisał satyryczne artykuły do gazet studenckich.

Jego pierwsza sztuka Ja i Ty i Następna Wojna wystawiona w 1968 roku, wywołała znaczne kontrowersje ze względu na krytyczny stosunek do izraelskiego zwycięstwa w wojnie sześciodniowej. Jego kolejne sztuki wystawiane były w Teatrze Cameri (jako pierwsza מלכת אמבטיה, pol. Królowa Bathtub, 1970).

Sztuki Levina budzą duże kontrowersje zarówno ze względu na treść, jak i prowokacyjną, epatującą wulgaryzmami formę.

Adaptacje teatralne i recepcja twórczości w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Dramaturgia Hanocha Levina jest bardzo popularna w Polsce[1]. Za najgłośniejsze wystawienia dramatów Levina w Polsce uznawane są spektakle w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego: Krum[2] (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, Teatr Rozmaitości w Warszawie, 2005) oraz Wyjeżdzamy (Nowy Teatr w Warszawie, 2018)[3]. Przedstawienia na podstawie sztuk Levina realizowali również m.in. Jan Englert: Udręka życia, Teatr Narodowy (Warszawa), 2011; Iwona Kempa: Pakujemy manatki. Komedia na osiem pogrzebów, Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu, 2007; Zimowe ceremonie, Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu, 2010; Udręka życia, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, 2011; Artur Tyszkiewicz: Nikt, Teatr Narodowy (Warszawa), 2011; Małgorzata Bogajewska: Wzrusz moje serce, Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy, 2011; Płomień żądzy, Teatr „Bagatela” im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, 2011, Małgorzata Warsicka: Krum, Teatr Polski w Bielsku-Białej, 2021. Dramaty Hanocha Levina wystawiano również na scenie krakowskiego Teatru BARAKAH. Były to spektakle: Szyc w reż. Any Nowickiej[4], Królowa wanny w reż. Any Nowickiej[5] i Requiem w reż. Macieja Gorczyńskiego[6].

W 2017 roku nakładem wydawnictw ADiT i Austeria ukazała się książka Hanoch Levin w teorii i praktyce teatralnej - klucze interpretacyjne[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Hanoch Levin, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2023-08-09].
  2. ↑ Krum, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-08-09].
  3. ↑ Wyjeżdżamy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-08-09].
  4. ↑ Szyc [online], Teatr Barakah [dostęp 2023-04-03] (pol.).
  5. ↑ Królowa wanny [online], Teatr Barakah [dostęp 2023-04-03] (pol.).
  6. ↑ Requiem [online], Teatr Barakah [dostęp 2023-04-03] (pol.).
  7. ↑ Projekt, Hanoch Levin w teorii i praktyce – klucze interpretacyjne [online], Austeria [dostęp 2023-08-09] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • H. Levin: Ja i Ty i Następna Wojna. Teatr życia i śmierci. Warszawa: ADiT 2009.
  • Hanoch Levin – Success Story. jewish-theatre.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. Moti Sandak, Jewish Theatre

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hanoch_Levin&oldid=73124706”