Halina Zaczek

Halina Zaczek

Halina Zaczek
Data i miejsce urodzenia	10 października 1929 Kraków
Zawód	aktorka, pedagog
Współmałżonek	Leszek Herdegen, Gustaw Kron
Odznaczenia

Halina Zaczek vel Halina Kron, vel Halina Zaczek-Kron (ur. 10 października 1929 w Krakowie) – polska aktorka, pedagog, emerytowana profesor nadzwyczajny Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (PWST) w Krakowie, była prodziekan i prorektor PWST. Od 1991 profesor zwyczajny sztuk teatralnych.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

• 1945-1949: VII Państwowe Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Krakowie, ukończone egzaminem maturalnym
• 1949-1953: Państwowa Wyższa Szkoła Aktorska w Krakowie dyplom ukończenia
• 1963: Zarządzenie ministra Kultury i Sztuki uprawniające (od 1964 r.) do używania tytułu magister sztuki

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

• 1953–1955: Teatr Wybrzeże w Gdańsku – aktorka
• 1955–1990: Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie – aktorka
• 1956–2002: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie – pedagog

Działalność dodatkowa[edytuj | edytuj kod]

• sprawowanie opieki artystycznej nad Misterium Pasyjnym w Kalwarii Zebrzydowskiej (1987–1988),
• udział w programach realizowanych w Krakowie z okazji Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej (lata 80.),
• występy w koncertach i wieczorach artystycznych poświęconych poezji i muzyce,
• juror konkursu recytatorskiego dla dzieci i młodzieży szkół średnich,
• ławnik Sądu Rejonowego w Krakowie (1977–80),
• uczestnictwo w działalności Teatru Hagiograf im. św. Teresy z Lisieux,
• prowadzenie ćwiczeń ze scen aktorskich w ramach „Warsztatów Teatralnych” w PWST w Krakowie – 2007 r.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka Piotra i Heleny z domu Kłosińskiej.

Żona Leszka Herdegena (od 4 czerwca 1952 do 1961), a później Gustawa Krona.

Informacje uzupełniające[edytuj | edytuj kod]

• 1991 – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej – nadanie tytułu naukowego profesora sztuk teatralnych,
• 1988 – Minister Kultury i Sztuki – mianowanie na stanowisko docenta w PWST w Krakowie,
• 1988 – Rada Wyższego Szkolnictwa Artystycznego zatwierdza uchwałę Rady Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie o posiadaniu kwalifikacji do zajmowania stanowiska docenta na kierunku aktorskim – Uchwałę Rady Wydziału poprzedził przewód kwalifikacyjny na stanowisko docenta (drugi stopień kwalifikacji),
• 1987 – Minister Kultury i Sztuki – powołanie do pełnienia funkcji Prorektora PWST w Krakowie na okres 1987–1990,
• 1984 – Minister Kultury i Sztuki – mianowanie na stanowisko Prorektora PWST w Krakowie na okres 1984–87,
• 1974 – Rektor PWST w Krakowie – powołanie do pełnienia funkcji Prodziekana Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie (dwie kadencje do 1978),
• 1966 – PWST Wydział Aktorski w Krakowie – przewód kwalifikacyjny I stopnia (stanowisko adiunkta).

Przebieg pracy artystycznej[edytuj | edytuj kod]

• 1953 PWSA w Krakowie – praca dyplomowa
  • Zofia – A. Fredro „Przyjaciele”
  • Waria – K. Simonow „Chłopiec z naszego miasta”

• Państwowy Teatr „Wybrzeże”, Gdańsk
  • 1953 scenki – Teatr Satyry „Żart od morza”
  • 1953 Askaniusz – Molier „Zwady miłosne”
  • 1954 Nora – H. Ibsen „Nora” („Dom Lalki”)
  • 1955 Ewa – B. Brecht „Pan Puntira i jego sługa Matti”

• Państwowy Teatr im. J. Słowackiego, Kraków
  • 1955 Magda Słotwiński-Skowroński „Imieniny Pana Dyrektora”
  • Ajten N. Hikmet „Pierwszy dzień święta”
  • 1956 Żona J. Szaniawski „Dwa teatry”
  • Rachel S. Wyspiański „Wesele”
  • Haneczka S. Wyspiański „Wesele”
  • 1957 Córka Illa F. Dűrrenmatt „Wizyta Starszej Pani”
  • Diana E. Filippo „Filomena Marturano”
  • Catherine E. Grzymała-Siedlecki „Popas Króla Jegomości”
  • Katarzyna Bierżewicz „Bolero”
  • 1958 Sonia F. Dostojewski „Zbrodnia i kara”
  • Fołtasiówna J. Jurandot „Mąż Fołtasiównej”
  • 1959 Filokomazjum Plautus „Żołnierz samochlał”
  • Inga L. Kruczkowski „Pierwszy dzień wolności”.
  • 1960 Wirginia B. Brecht „Życie Galileusza”
  • Anna H. Vogler „Dwanaście białych wielbłądów”
  • Tancerka K. Krumłowski „Królowa przedmieścia”
  • 1961 Gizela W. Gibson „Dwoje na huśtawce”
  • Lilla J. Słowacki „Lilla Weneda”
  • 1962 Anusia A. Sztein „Ocean”
  • 1963 Hummelowa L. Kruczkowski „Przygoda z Vaterlandem”
  • Zosia W. Bogusławski „Krakowiacy i Górale”
  • 1964 Sikorka J. Broszkiewicz „Przychodzę opowiedzieć”
  • Kasia W. Szekspir „Jak wam się podoba”
  • 1965 Dolly O. Wilde „Mój brat niepoprawny”
  • Lili M. Hennequin „Kłamczucha”
  • Nike spod Salaminy S. Wyspiański „Noc Listopadowa”
  • 1967 Sekretarka J. Jurandot „Pamiątkowa fotografia”
  • 1968 Baronowa Lelika Skwaczek M. Jasnorzewska-Pawlikowska „Baba dziwo”
  • 1969 Syrena S. Wyspiański „Powrót Odysa”
  • Piosenkarka E. Bryll „Rzecz Listopadowa”
  • Dziennikarka E. Bryll „Rzecz Listopadowa
  • 1969 Czepcowa S. Wyspiański „Wesele”
  • 1970 Podsędkowa J. Wybicki „Kulig”
  • Diabeł E. Bryll „Janosik, czyli na szkle malowane”
  • 1971 Tetyda S. Wyspiański „Achilleis”
  • Anna Wojnicew A. Czechow „Płatonow”
  • 1972 Zobunowa M.Gorki „Jegor Bułyczow i inni”
  • Żona podoficera M. Gogol „Rewizor”
  • 1973 Przodownica II półchóru Arystofanes „Kobiety święcą Tesmoforie”
  • 1974 Matka J. Szaniawski „Dwa teatry” („Matka”)
  • Matka Zosi J.A. Kisielewski „Karykatury”
  • 1976 Luiza Rafi E. Bond „Morze”
  • Olga według F. Kafki „Zamek”
  • 1977 Akulina Iwanowna M. Gorki „Mieszczanie”
  • 1978 Noc S. Wyspiański „Akropolis”
  • Katarzyna Stockman H. Ibsen „Wróg ludu”
  • 1979 Hrabina Respektowa J. Słowacki „Fantazy”
  • Dama na podstawie tekstów J. Słowackiego „Wygnaniec”
  • 1980 Marta Bernick H. Ibsen „Podpory społeczeństwa”
  • 1981 Helena L. Bellon „Czwartkowe damy”
  • 1982 Wróżka L. Maeterlinck „Niebieski ptak”
  • Eleonora S. Mrożek „Tango”
  • 1984 Radczyni S. Wyspiański „Wesele”
  • 1985 Hrabina W. Zawistowski „Wysocki”
  • 1986 Amalia Feistrich M. Bałucki „Niewolnice z Pipidówki”
  • 1990 Kierowniczka P. Kohout „Atest”

Ponadto udział w sztukach:

• J. Słowacki „Kordian”
• S. Wyspiański „Wyzwolenie”
• A.Gribojedow „Mądremu biada”
• A. Mickiewicz „Dziady”
• J. Kochanowski „Odprawa posłów greckich”
• J. Kochanowski „Fenomena”
• F.G. Lorca „Panna Rosita”

Teatr Telewizji:

• Zofia żona Iwana M. Gorki „Ostatni”
• Zofia Parmen S. Żeromski „Grzech”
• Cimkiewiczowa K.H. Rostworowski „U mety”
• Matilde E.Filippo „Wielka magia”

Role w innych widowiskach w TV:

• „Maria i Gertruda”
• „Wassa Żeleznowa”
• „Legenda”
• „Czapka błazeńska”
• „Jarmark na dzień 27 marca”
• „Chłopiec z tonącej wyspy”
• „Józik Srokacz”
• „Łucja z Pokucic”
• „Każdy ratuje siebie”
• Żałoba przystoi Elektrze”
• „Dary wiatru północnego”.

Przebieg pracy dydaktyczno-wychowawczej[edytuj | edytuj kod]

• PWST w Krakowie Wydział Aktorski
  • 1956 – rozpoczęcie pracy dydaktycznej
  • 1963–66 – stanowisko starszego asystenta
  • 1966–74 – stanowisko adiunkta
  • 1974–82 – stanowisko starszego wykładowcy
  • 1982–88 – stanowisko docenta kontraktowego
  • 1988–90 – stanowisko docenta mianowanego
  • 1990–2001 – stanowisko profesora nadzwyczajnego

Rodzaj pracy

• przeprowadzenie ćwiczeń ze studentami pod opieką pedagoga prowadzącego dany przedmiot,
• asystent reżysera przy opracowywaniu warsztatów dyplomowych (pedagodzy: doc. Jerzy Kaliszewski, doc. Jerzy Merunowicz, dyr. Zygmunt Hübner, prof. Bronisław Dąbrowski),
• samodzielne prowadzenie zajęć ze studentami I, II i III roku studiów.

Przedmioty będące tematem zajęć

• proza,
• elementarne zadania aktorskie,
• wiersz i recytacja estradowa,
• sceny ze sztuk współczesnych,
• sceny ze sztuk klasycznych,
• akty ze sztuk współczesnych,
• akty ze sztuk klasycznych.

Praca uzupełniająca:

• opieka pedagogiczna w Teatrze Studentów PWST,
• rok 1969 – H. Pinter „Dozorca”, reżyser: student Mikołaj Grabowski,
• rok 1970 – M. Schisgal „Tygrys”, reżyser: student Ryszard Spyt.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

• 1968 – Ministra Kultury i Sztuki – Indywidualna III stopnia za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej.
• 1974 – Ministra Kultury i Sztuki – Indywidualna III stopnia za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej.
• 1978 – Jubileuszowa z okazji 25 lat pracy artystycznej – Dyrektora Państwowego Teatru im. J.Słowackiego w Krakowie.
• 1981 – Rektora PWST w Krakowie z okazji Dnia Nauczyciela.
• 1983 – Jubileuszowa za 20 lat pracy zawodowej – Rektor PWST w Krakowie.
• 1985 – Jubileuszowa za 25 lat pracy zawodowej – Rektor PWST w Krakowie.
• 1989 – Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miasta Krakowa.
• 1989 – Jubileuszowa za 30 lat pracy w PWST – Rektor PWST w Krakowie.
• 1989 – Ministra Kultury i Sztuki – Indywidualna I stopnia za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej.
• 1995 – Jubileuszowa za 35 lat pracy zawodowej w PWST – Rektor PWST w Krakowie.
• 1999 – Jubileuszowa za 45 lat pracy zawodowej – Rektor PWST w Krakowie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1987)
• Złoty Krzyż Zasługi (1976)
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1996)
• Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1983)
• Złota Odznaka "Za pracę społeczną dla m. Krakowa" (1981)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Halina Zaczek Kron w bazie filmpolski.pl
• Halina Zaczek, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Halina Zaczek (spektakle) w bazie filmpolski.pl
• Prof. przew. kwal. I Halina Zaczek-Kron, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-07-12] .^{[martwy link]}