H-8 (1992)
 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | 21 maja 1991[1] |
| Wodowanie | 15 listopada 1992 |
 Polska | |
| Wejście do służby | 19 marca 1993 |
| Los okrętu | w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 310 ton |
| Długość | 27,80 m |
| Szerokość | 8,0 m |
| Zanurzenie | 3,66 m |
| Napęd | |
| silnik wysokoprężny H. Cegielski-Sulzer GATL 250 o mocy 960 kW, 1 śruba w dyszy | |
| Prędkość | 12 węzła |
| Zasięg | 1150 Mm przy 12 węzłach |
| Załoga | 17 osób |
H-8 – polski holownik portowo-redowy projektu H-960, zbudowany w Stoczni Remontowej Nauta w Gdyni. Jego bliźniaczą jednostką jest holownik H-6.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Za forpikiem znajdują się trzy pomieszczenia załogi, dwa dwuosobowe oraz jeden przeznaczony dla dwunastu marynarzy oraz pomieszczenie gospodarcze. W przedziale siłowni znajduje się silnik główny oraz trzy zespoły prądotwórcze. Przedostatni przedział kadłuba to magazyn, a ostatni to skrajnik rufowy z maszyną sterową. W nadbudówce mieści się magazyn dziobowy, pomieszczenie dowódcy holownika, jadalnia, kuchnia, magazyn prowiantowy oraz blok sanitarny, służący jednocześnie jako śluza wejściowa podczas działań na skażonym akwenie. Burty kadłuba i dziób osłonięte są odbojnicami i pokryte gumową wykładziną chroniącą przed uszkodzeniem kadłubów dopychanych jednostek[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Holownik H-8 to uniwersalny holownik portowo-redowy, przystosowany do prac ratowniczych. Wyposażony jest w działko wodne oraz pneumatyczną łódź. Ponadto w razie potrzeby może pełnić rolę portowego oraz redowego lodołamacza. Jednostka ta przystosowana jest do udziału w akcjach ratowniczych obejmujących awaryjne holowanie jednostki na morzu, gaszenie pożarów oraz osuszanie zatopionych przedziałów. Posiada możliwość przewożenia na krótkich trasach 50 osób na otwartych pokładach[2][3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Holownik wprowadzono do służby 19 marca 1993 roku w składzie 3 Flotylli Okrętów w dywizjonie Pomocniczych Jednostek Pływających[4].
Dowódcą w 2013 roku był kpt. mar. Aleksander Modrzejewski[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jubileusz H-8. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 4/2013. XVIII (133), s. 4, kwiecień 2013. Warszawa: Magnum X.
- ↑ a b H-8 - holownik uniwersalny Marynarki Wojennej [online], www.graptolite.net [dostęp 2020-09-17].
- ↑ Cezary, Nowy dowódca H-8 i Grupy Jednostek Pływających [online], oficynamorska.pl [dostęp 2020-09-17] (pol.).
- ↑ Pierwsza kobieta-dowódca zespołu okrętów w Marynarce Wojennej [online], trojmiasto.pl, 14 lutego 2017 [dostęp 2020-09-17] (pol.).
| Typy przedwojenne | |
|---|---|
| proj. B60 (od 1952) | |
| typy różne | |
| proj. H-300/II (od 1962) | |
| proj. B65 (od 1964) | |
| proj. H-800/IV (od 1970) | |
| proj. H-900/II (od 1979) | |
| proj. H-960 (od 1992) | |
| proj. B820 (od 1993) | |
| proj. B860 (od 2020) |
* w latach 1952–57 holowniki z tego okresu nosiły takie same numery z prefiksem BG, a wcześniej nazwy