Grzegorz Piechna

Grzegorz Piechna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 września 1976
Opoczno

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1997–1998 Woy Bukowiec Opoczyński 34 (58)
1998–1999 Ceramika Opoczno 12 (3)
2000 Pelikan Łowicz
2001–2003 Ceramika Paradyż
2003–2004 HEKO Czermno (23)
2004–2006 Korona Kielce 58 (38)
2006–2007 Torpedo Moskwa 15 (2)
2007 Widzew Łódź 7 (0)
2008 Polonia Warszawa 10 (0)
2009 Kolejarz Stróże 5 (3)
2009 Ceramika Opoczno
2010 AE Doksa Kranulas 10 (6)
2010–2011 Ceramika Opoczno 29 (4)
2011–2012 Woy Bukowiec Opoczyński
2012–2013 Lechia Tomaszów Mazowiecki 48 (11)
2015 Ceramika Opoczno
2016 Ceramika Opoczno 1 (1)
2016–2017 LKS Radzice 0 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005  Polska B 1 (0)
2005  Polska 1 (1)
W sumie: 2 (1)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Grzegorz Michał Piechna (ur. 18 września 1976 w Opocznie) – polski piłkarz grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Treningi piłkarskie rozpoczął w MLKS Opoczno, następnie grał w Modrzewiance Modrzew i Pilicy Tomaszów Mazowiecki. Później był zawodnikiem Woy Bukowiec Opoczyński, w którego barwach został królem strzelców ligi okręgowej – jak sam później przyznał strzelił w sezonie 54 gole. Ponadto grając w Woy, równocześnie pracował w miejscowej masarni jako zaopatrzeniowiec. Jeden z kolegów nadał mu wówczas pseudonim Kiełbasa. W latach 1998–1999 występował w drugoligowej Ceramice Opoczno, w której pełnił funkcję rezerwowego[1].

W 2000 roku grał w Pelikanie Łowicz, następnie przeszedł do Ceramiki Paradyż. Będąc jej zawodnikiem dwukrotnie został królem strzelców IV ligi. W sezonie 2002/2003 strzelił w tych rozgrywkach 35 goli – zdobył m.in. cztery bramki w wygranym 8:0 meczu z Ekologiem Wojsławice i trzy w spotkaniu z Wartą Działoszyn, zakończonym zwycięstwem 6:0[2]. W latach 2003–2004 był piłkarzem HEKO Czermno, w którego barwach został królem strzelców III ligi. Strzelił w całym sezonie 23 gole, zaś najwięcej bramek w jednym meczu – trzy – zdobył w kończącym rozgrywki spotkaniu z Wisłą II Kraków[3].

W 2004 roku został zawodnikiem Korony Kielce, w której zadebiutował 31 lipca w wygranym 1:0 meczu z Jagiellonią Białystok[4]. Pierwsze dwa gole zdobył 3 sierpnia w spotkaniu pucharu Polski z Widzewem Łódź, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 3:0[5]. W sezonie 2004/2005 z dorobkiem 17 goli na swoim koncie został królem strzelców II ligi i w znacznym stopniu przyczynił się do awansu kieleckiego klubu do I ligi[6].

W najwyższej polskiej klasie rozgrywkowej po raz pierwszy wystąpił 26 lipca 2005 roku w zremisowanym 0:0 meczu z Cracovią[7]. Swoje trzy debiutanckie gole strzelił 20 sierpnia w spotkaniu z Polonią Warszawa (3:2), zapewniając Koronie pierwsze zwycięstwo w I lidze[8]. W rundzie jesiennej sezonu 2005/2006 zdobył 16 bramek i przewodził w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi. W listopadzie 2005 odebrał nagrodę Fair Play, przyznawaną co roku przez Międzynarodowy Komitet Fair Play[9], natomiast w grudniu został wybrany „ligowcem roku” i „odkryciem roku” w plebiscycie tygodnika „Piłka Nożna”[10]. W marcu 2006 roku został uhonorowany piłkarskim Oscarem w kategoriach „najlepszy napastnik Orange Ekstraklasy” i „odkrycie roku Orange Ekstraklasy”[11]. Wiosną nie dysponował już tak wysoką skutecznością jak w rundzie jesiennej – strzelił pięć goli. Ostatnią bramkę w polskiej lidze zdobył 18 kwietnia w zremisowanym 1:1 pojedynku z Lechem Poznań[12]. Sezon zakończył z dorobkiem 21 goli na swoim koncie i tytułem króla strzelców I ligi[13].

W czerwcu 2006 roku podpisał trzyletni kontrakt z Torpedo Moskwa[14]. W rosyjskim zespole rozegrał łącznie 21 spotkań i strzelił trzy gole – zdobył dwie bramki w ligowych meczach z Rubinem Kazań i Dinamo Moskwa oraz jedną w pojedynku pucharu kraju z Fakiełem Woroneż[15]. W sezonie 2007 nie wystąpił w żadnym spotkaniu, jedynie dwa razy znalazł się w kadrze meczowej, dlatego w sierpniu rozwiązał swój kontrakt za porozumieniem stron[16].

W rundzie jesiennej sezonu 2007/2008 był piłkarzem Widzewa Łódź, w barwach którego 11 listopada w przegranym 0:2 meczu z Koroną Kielce po raz ostatni zagrał w I lidze[17]. Następnie występował w Polonii Warszawa i jej czwartoligowych rezerwach. Wiosną 2009 roku był piłkarzem Kolejarza Stróże, w którym strzelił trzy gole, lecz opuścił zespół w trakcie sezonu, z powodu niesatysfakcjonującego władze klubu zaangażowania w sprawy drużyny[18].

W rundzie jesiennej sezonu 2009/2010 reprezentował barwy czwartoligowej Ceramiki Opoczno. W styczniu 2010 roku podpisał kontrakt z greckim AÉ Dóxa Kranoúlas, występującym w trzeciej lidze[19]. Strzelił dla niego sześć goli, zaś latem powrócił do Polski, gdyż Komisja Ligi zabroniła zatrudniania piłkarzy spoza Grecji, którzy ukończyli 25 lat[20]. W sezonie 2010/2011 ponownie grał w Ceramice, natomiast w latach 2011–2012 był zawodnikiem Woy Bukowiec Opoczyński. W 2012 roku związał się umową z Lechią Tomaszów Mazowiecki[21], w której grał do 2013 roku. W 2015 roku występował w Ceramice Opoczno.

Obecnie pracuje w składzie opału w Opocznie[22][23].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec października 2005 roku został powołany przez selekcjonera Pawła Janasa do reprezentacji Polski na towarzyski mecz z Estonią[24]. W spotkaniu, które odbyło się 16 listopada w Ostrowcu Świętokrzyskim, zmienił na początku drugiej połowy Pawła Brożka, a w 87. minucie, po ograniu w polu karnym obrońcy rywali, zdobył gola strzałem w górny róg bramki, przyczyniając się do zwycięstwa 3:1[25].

Pod koniec listopada 2005 roku otrzymał od trenera Edwarda Klejndinsta powołanie na mecz reprezentacji Polski B ze Szkocją w ramach turnieju Future Cup[26]. W spotkaniu, które zostało rozegrane 6 grudnia w Kilmarnock i zakończyło się zwycięstwem rywali 2:0, wystąpił od 46. minuty, kiedy to zmienił Pawła Brożka[27].

Mecze w reprezentacji Polski[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Odmówił Engelowi. slowoludu.com.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).[martwy link]
  2. ↑ IV liga 2002/2003, grupa: łódzka. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  3. ↑ III liga 2003/2004, grupa: 4 (Świętokrzyskie, Lubelskie, Małopolska, Podkarpacie). 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  4. ↑ Korona Kielce 1 - 0 Jagiellonia Białystok. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  5. ↑ Korona Kielce 3 - 0 Widzew Łódź. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  6. ↑ Szymon Piasta: 80 lat Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej. Kielce: Oficyna Poligraficzna APLA Spółka Jawna, 2008, s. 72. ISBN 978-83-85953-44-9.
  7. ↑ Korona Kielce 0 - 0 Cracovia. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  8. ↑ Korona Kielce 3 - 2 Polonia Warszawa. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  9. ↑ Piechna odbierze nagrodę Fair Play. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  10. ↑ Plebiscyt Piłki Nożnej: Euzebiusz Smolarek piłkarzem roku. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  11. ↑ Piłkarskie Oscary 2006. pzpn.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  12. ↑ Korona Kielce 1 - 1 Lech Poznań. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  13. ↑ Królowie Strzelców. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  14. ↑ Grzegorz Piechna podpisał kontrakt z Torpiedo Moskwa. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-24)]. (pol.).
  15. ↑ Пехна Гжегож . Команда:Торпедо (М). rus.rfpl.org. [dostęp 2012-03-21]. (ros.).
  16. ↑ Piechna nie jest już piłkarzem Torpiedo Moskwa. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  17. ↑ Widzew Łódź 0 - 2 Korona Kielce. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  18. ↑ Piechna i Kośmicki odchodzą z Kolejarza. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  19. ↑ Piechna w trzeciej lidze greckiej. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  20. ↑ Piechna jednak odejdzie?. ligagrecka.pl. [dostęp 2012-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-16)]. (pol.).
  21. ↑ Grzegorz Piechna piłkarzem Lechii!. lechia1923.pl. [dostęp 2012-09-16]. (pol.).
  22. ↑ "Palę w piecu i ruszam rozwozić węgiel" Co słychać u Grzegorza Piechny?. laczynaspilka.pl. [dostęp 2015-11-01]. (pol.).
  23. ↑ Od gitarzysty po kierowcę spychacza. Tak piłkarze zarabiają na emeryturze. tvn24.pl. [dostęp 2017-12-20].
  24. ↑ Kadra na mecze z Ekwadorem i Estonią. pzpn.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  25. ↑ Mecz towarzyski: Polska - Estonia 3:1. pzpn.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  26. ↑ Kadra reprezentacji B na mecz ze Szkocją. pzpn.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).
  27. ↑ Szkocja B 2-0 Polska B. 90minut.pl. [dostęp 2012-03-21]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zdobyte tytuły i nagrody
Królowie strzelców Mistrzostw Polskich w piłce nożnej
Finały
Liga
Finały
Liga
Królowie strzelców I ligi polskiej w piłce nożnej
II liga
I liga
Odkrycie Roku w Polsce (Piłka Nożna)
1973–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Ligowiec Roku w Polsce (Piłka Nożna)
2004–2010
2011–2020
od 2021
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Piechna&oldid=72629067”