Grusza ussuryjska

Grusza ussuryjska

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	grusza
Gatunek	grusza ussuryjska
Nazwa systematyczna
Pyrus ussuriensis Maxim. Bull. Cl. Phys.-Math. Acad. Imp. Sci. Saint-Pétersbourg 15:132. 1857 ("1856")
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Grusza ussuryjska (Pyrus ussuriensis Maxim.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Pochodzi z północnej Japonii północno-wschodnich (Chin i północnej Korei). W Polsce jest spotykana bardzo rzadko, w ogrodach botanicznych.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój

Drzewo o kulistej lub stożkowatej koronie, dochodzące do 15 m wysokości.

Pędy

Żółtoszare, omszone i pokryte cierniami.

Liście

Liście są dość duże, jajowate, ostro zakończone, z brzegiem ząbkowanym i szczeciniastym. Latem ciemnozielone lecz jesienią przebarwiają się na czerwonawopurpurowy lub czerwony kolor^[3].

Kwiaty

Duże o średnicy do 35 mm, lśniąco białe z czarno zakończonymi pręcikami, zamknięte w pąku różowe lub czerwonawe, rozwinięte białe, kwitnie wiosną, stosunkowo długo i obficie.

Owoce

W kształcie gruszkowate lub kuliste, mają średnicę około 3,5 cm, z kielichem nie odpadającym. Skórka jest zielonożółta z karmazynowym rumieńcem i małymi brązowymi cętkami. Owoce dojrzewają późną jesienią, jadalne choć w smaku są kwaśne i cierpkie, z małą ilością komórek kamiennych.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

• Roślina ozdobna. W USA stosowana jest jako podkładka zarówno w szkółkarstwie sadowniczym jak i w ozdobnym. Uznawana jest za gatunek gruszy najbardziej odporny na mróz (strefy mrozoodporności 4-9^[4]) i zarazę ogniową. Optymalne stanowisko słoneczne lub częściowo słoneczne, gleby piaszczyste lub lekko gliniaste o pH od 5,5 - 7,5^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]