Grand Prix Monako 1950

Grand Prix Monako 1950
XI Grand Prix Automobile de Monaco
2. wyścig z 7 w sezonie
2. Grand Prix Formuły 1
Tor Circuit de Monaco
Monako Circuit de Monaco
Data

21 maja 1950

Trasa
Liczba okrążeń

100

Długość okrążenia

3,181 km

Dystans

318,100 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

26 kierowców

Zakwalifikowało się

21 kierowców

Sklasyfikowano

7 kierowców

Ukończyło wyścig

7 kierowców

Wyniki
Pole position

Juan Manuel Fangio
(1:50,2, Alfa Romeo)

Zwycięzca

Juan Manuel Fangio
(3:13:18,7, Alfa Romeo)

Najszybsze
okrążenie

Juan Manuel Fangio
(1:51, Alfa Romeo)

2. Grand Prix w sezonie 1950
Poprzednie

Grand Prix Wielkiej Brytanii

Następne

Indianapolis 500

11. Grand Prix Monako
1948 1950 1952

Grand Prix Monako 1950 (oryg. XI Grand Prix Automobile de Monaco) – druga runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1950. Grand Prix odbyła się 21 maja na torze Circuit de Monaco w Monako.

Juan Manuel Fangio z Alfa Romeo zdobył pole position, zwyciężył w wyścigu oraz wywalczył najszybsze okrążenie w wyścigu. Na drugim stopniu podium znalazł się Alberto Ascari z Ferrari, a na trzecim Louis Chiron z Maserati.

Tło[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze Grand Prix w Monako odbywały się przed II wojną światową w latach 1929–1937[1]. W 1948 roku ponownie zorganizowano Grand Prix, którego zwycięzcą został Giuseppe Farina z Maserati[2]. Tor został utworzony na ulicach miasta za propozycją Anthoniego Noghèsa w 1929 roku[3].

Do wyścigu zostało zgłoszonych 24 kierowców z dziewięciu prywatnych i czterech fabrycznych zespołów[4].

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Dwunastu kierowców rozpoczęło Grand Prix z oponami Pirelli, siedmiu z oponami Dunlop, a pozostała dwójka użyła opon Englebert[4].

Peter Whitehead był nieobecny podczas kwalifikacji[5] z powodu wielu problemów z silnikiem[6]. Alfredo Pián również nie wystartował w kwalifikacjach, a Harry Schell nie ustanowił czasu[7].

Pierwsze i trzecie miejsce zostało wywalczone przez kierowców Alfa Romeo – Juana Manuela Fangio i Louisa Chirona, drugą pozycję wywalczył Alberto Ascari z Ferrari[7].

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

Talbot-Lago T26C Johnny’ego Claesa z zespołu Écurie Belge

W czasie wyścigu panowała łagodna i słoneczna pogoda[8]. Kierowcy ustawili się na pozycjach w formie siedmiu rzędów po trzy i dwa bolidy na przemian, w ósmym rzędzie ustawił się jeden bolid[9].

W niedzielę pogoda była wietrzna, zakręt Tabac z powodu zalania wodą z portu był raczej śliski[6]. Po starcie, za prostą startową doszło do karambolu, Giuseppe Farina stracił kontrolę nad bolidem i został uderzony przez José Froilána Gonzáleza[10], Luigi Fagioli wykonał nagły skręt, aby się zatrzymać. Louis Rosier uniknął zderzenia z bolidem Fagiolego, jednak po uderzeniu przez Roberta Manzona miał z nim kontakt. W wyniku wypadku wraz z Emmanuelem de Graffenriedem, Maurice Trintignantem, Cuthem Harrisonem, Franco Rolem, Harrym Schellem, Alfredo Piánem i Peterem Whiteheadem musieli oni wycofać się z wyścigu[6], José Froilán González wycofał się na następnym okrążeniu[11]. Podczas gdy Fangio wyprzedził wraki bolidów Villoresi zwalniając utknął między nimi, przez co został wyprzedzony przez wszystkich kierowców, Ascari awansował na drugie miejsce[6]. Villoresi powrócił do czołówki i przez kilkanaście okrążeń walczył z Ascarim[12], kiedy to na 63.[11] okrążeniu w bolidzie Villoresiego doszło awarii skrzyni biegów i musiał on zakończyć jazdę. Juan Manuel Fangio utrzymywał prowadzenie przez cały wyścig, przez pewien czas miał przewagę jednego okrążenia nad drugim Ascarim. Na drugim miejscu podium znalazł się Alberto Ascari, a na trzecim Louis Chiron[10].

Najszybsze okrążenie wyścigu ustanowił Juan Manuel Fangio[13].

Grand Prix Monako 1950 jest najwolniejszym wyścigiem Formuły 1[10], średnia prędkość zwycięzcy wyścigu wyniosła 98,701 km/h[11].

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
2 Argentyna José Froilán González Scuderia Achille Varzi Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1,5 R4T P
4 Argentyna Alfredo Pián Scuderia Achille Varzi Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1,5 R4T P
6 Belgia Johnny Claes Ecurie Belge Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4,5 R6 E
8 Stany Zjednoczone Harry Schell Horschell Racing Corporation Cooper T12 JAP 1,1 V2 D
10 Robert Manzon Equipe Gordini Simca-Gordini T15 Gordini 15C 1,5 R4T E
12 Maurice Trintignant Equipe Gordini Simca-Gordini T15 Gordini 15C 1,5 R4T E
14 Philippe Étancelin Philippe Étancelin Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4,5 R6 D
16 Louis Rosier Ecurie Rosier Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4,5 R6 D
18 Charles Pozzi Ecurie Rosier Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4,5 R6 D
20 Yves Giraud-Cabantous Automobiles Talbot-Darracq SA Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4,5 R6 D
22 Pierre Levegh Pierre Levegh Talbot-Lago T26C Talbot 23CV 4,5 R6 D
24 Wielka Brytania Cuth Harrison Cuth Harrison ERA B-Type ERA 1,5 R6T D
26 Wielka Brytania Bob Gerard Bob Gerard ERA B-Type ERA 1,5 R6T D
28 Wielka Brytania Peter Whitehead Peter Whitehead Ferrari 125 F1 Ferrari 125 1,5 V12T D
32 Włochy Giuseppe Farina SA Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Alfa Romeo 158 1,5 R8T P
34 Argentyna Juan Manuel Fangio SA Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Alfa Romeo 158 1,5 R8T P
36 Włochy Luigi Fagioli SA Alfa Romeo Alfa Romeo 158 Alfa Romeo 158 1,5 R8T P
38 Włochy Luigi Villoresi Scuderia Ferrari Ferrari 125 F1 Ferrari 125 1,5 V12T P
40 Włochy Alberto Ascari Scuderia Ferrari Ferrari 125 F1 Ferrari 125 1,5 V12T P
42 Raymond Sommer Scuderia Ferrari Ferrari 125 F1 Ferrari 125 1,5 V12T P
44 Włochy Franco Rol Officine Alfieri Maserati Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1,5 R4T P
46 Włochy Clemente Biondetti Scuderia Milano Maserati Milano 4CLT/50 Maserati 4CLT 1,5 R4T P
48 Monako Louis Chiron Officine Alfieri Maserati Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1,5 R4T P
50 Tajlandia Prince Bira Enrico Platé Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1,5 R4T P
52 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Enrico Platé Maserati 4CLT/48 Maserati 4CLT 1,5 R4T P
54 André Simon Equipe Gordini Simca-Gordini T15 Gordini 1,5 15C R4T E
Źródło: Stats F1[14]

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Pozycje 1–5 zarezerwowano dla pięciu najszybszych kierowców z czwartkowej sesji kwalifikacyjnej. Resztę pól obsadzono w sobotę.

P Nr Kierowca Konstruktor Czas Poz. s.
1 34 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 1:50,2 1
2 32 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo 1:52,8 2
3 2 Argentyna José Froilán González Maserati 1:53,7 3
4 14 Philippe Étancelin Talbot-Lago-Talbot 1:54,1 4
5 36 Włochy Luigi Fagioli Alfa Romeo 1:54,2 5
6 38 Włochy Luigi Villoresi Ferrari 1:52,3 6
7 40 Włochy Alberto Ascari Ferrari 1:53,8 7
8 48 Monako Louis Chiron Maserati 1:56,3 8
9 42 Raymond Sommer Ferrari 1:56,6 9
10 16 Louis Rosier Talbot-Lago-Talbot 1:57,7 10
11 10 Robert Manzon Simca-Gordini 2:00,4 11
12 52 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Maserati 2:00,7 12
13 12 Maurice Trintignant Simca-Gordini 2:01,4 13
14 24 Wielka Brytania Cuth Harrison ERA 2:01,6 14
15 50 Tajlandia Prince Bira Maserati 2:02,2 15
16 26 Wielka Brytania Bob Gerard ERA 2:03,4 16
17 44 Włochy Franco Rol Maserati 2:04,5 17
18 6 Belgia Johnny Claes Talbot-Lago-Talbot 2:12,0 19
19 4 Argentyna Alfredo Pián Maserati — NW
20 8 Stany Zjednoczone Harry Schell Cooper-JAP — 20
21 28 Wielka Brytania Peter Whitehead Ferrari — NW
Źródło: Stats F1[15][16]

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

P Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas Start +/– Punkty
1 34 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 100 3:13:18,7 1 Bez zmian 8+1[a]
2 40 Włochy Alberto Ascari Ferrari 99 +1 okrążenie 7 Awans 5 6
3 48 Monako Louis Chiron Maserati 98 +2 okrążenia 8 Awans 5 4
4 42 Raymond Sommer Ferrari 97 +3 okrążenia 9 Awans 5 3
5 50 Tajlandia Prince Bira Maserati 95 +5 okrążeń 15 Awans 10 2
6 26 Wielka Brytania Bob Gerard ERA 94 +6 okrążeń 16 Awans 10
7 6 Belgia Johnny Claes Talbot-Lago-Talbot 94 +6 okrążeń 19 Awans 12
NS 38 Włochy Luigi Villoresi Scuderia Ferrari 63 NU (przekładnia) 9
NS 14 Philippe Étancelin Talbot-Lago-Talbot 36 NU (wyciek oleju) 5
NS 2 Argentyna José Froilán González Maserati 1 NU (pożar) 12
NS 36 Włochy Luigi Fagioli Alfa Romeo 0 NU (wypadek) 11
NS 32 Włochy Giuseppe Farina Alfa Romeo 0 NU (wypadek) 17
NS 16 Louis Rosier Ecurie Rosier 0 NU (wypadek) 13
NS 10 Robert Manzon Simca-Gordini 0 NU (wypadek) 15
NS 8 Stany Zjednoczone Harry Schell Cooper-JAP 0 NU (wypadek) 14
NS 52 Szwajcaria Emmanuel de Graffenried Maserati 0 NU (wypadek) 19
NS 12 Maurice Trintignant Simca-Gordini 0 NU (wypadek) 10
NS 24 Wielka Brytania Cuth Harrison ERA 0 NU (wypadek) 18
NS 44 Włochy Franco Rol Maserati 0 NU (wypadek) 20
NW 4 Argentyna Alfredo Pián Maserati – NW (wypadek) –
NW 28 Wielka Brytania Peter Whitehead Ferrari – NW (silnik) –
NW 18 Charles Pozzi Talbot-Lago-Talbot – NW (nie przybył) –
NW 20 Yves Giraud-Cabantous Talbot-Lago-Talbot – NW (nie przybył) –
NW 22 Pierre Levegh Talbot-Lago-Talbot – NW (nie przybył) –
NW 46 Włochy Clemente Biondetti Milano-Maserati – NW (brak sprawnego samochodu) –
NW 54 André Simon Simca-Gordini – NW (rejestracja anulowana) –
Źródło: Stats F1[17]
Uwagi
  1. ↑ Dodatkowy 1 punkt jest przyznawany kierowcy, który ustanowił najszybsze okrążenie w wyścigu.

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Konstruktor Czas
34 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 1:51,0
Źródło: Stats F1[18]

Prowadzenie w wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Konstruktor Okrążenia Suma
34 Argentyna Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 1–100 100
Źródło: Stats F1[19]

Klasyfikacja kierowców po wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza piątka otrzymywała punkty według klucza 8-6-4-3-2, 1 punkt przyznawany był dla kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu[20]. Klasyfikacja konstruktorów została wprowadzona w 1958 roku[21].

Źródło:[22]

Uwzględniono tylko kierowców, którzy zdobyli jakiekolwiek punkty.

P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 0 Włochy Giuseppe Farina 2 9 1 – – 1 1 1
= N Argentyna Juan Manuel Fangio 2 9 1 – – 1 1 1
3 -1 Włochy Luigi Fagioli 2 6 – 1 – – – 1
= N Włochy Alberto Ascari 1 6 – 1 – – – –
5 N Monako Louis Chiron 2 4 – – 1 – – 1
= -2 Wielka Brytania Reg Parnell 1 4 – – 1 – – –
7 -3 Yves Giraud-Cabantous 1 3 – – – – – –
= N Raymond Sommer 1 3 – – – – – –
9 -4 Louis Rosier 2 2 – – – – – 1
= N Tajlandia Prince Bira 2 2 – – – – – 1
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ MONACO. kolumbus.fi. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
  2. ↑ 1948 Monaco GP. chicanef1.com. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
  3. ↑ Marek Roczniak: Monte Carlo. f1wm.pl, 2004-05-16. [dostęp 2013-04-14]. (pol.).
  4. ↑ a b Grand Prix de Monaco 1950 – Lista zgłoszeń. f1wm.pl. [dostęp 2013-04-14]. (pol.).
  5. ↑ Grand Prix de Monaco 1950. f1ultra.pl. [dostęp 2013-04-15]. (pol.).
  6. ↑ a b c d GRAND PRIX RESULTS: MONACO GP, 1950. grandprix.com. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
  7. ↑ a b Grand Prix de Monaco 1950 – Wyniki kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2011-06-02]. (pol.).
  8. ↑ 1950 Monaco GP. chicanef1.com. [dostęp 2013-04-14]. (ang.).
  9. ↑ Grand Prix de Monaco 1950 – Kolejność startowa. f1wm.pl. [dostęp 2013-04-14]. (pol.).
  10. ↑ a b c Grand Prix de Monaco 1950. f1ultra.pl. [dostęp 2013-04-15]. (pol.).
  11. ↑ a b c Grand Prix de Monaco 1950 – Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-06-02]. (pol.).
  12. ↑ MONACO 1950. statsf1.com. [dostęp 2013-04-16]. (ang. • fr. • hiszp. • niem. • wł. • port.).
  13. ↑ Grand Prix de Monaco 1950 – Najszybsze okrążenia w wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2013-03-20]. (pol.).
  14. ↑ Monaco 1950 – Race entrants [online], Stats F1 [dostęp 2021-05-09] (ang.).
  15. ↑ Monaco 1950 – Qualifications [online], Stats F1 [dostęp 2021-05-09] (ang.).
  16. ↑ Monaco 1950 – Starting grid [online], Stats F1 [dostęp 2021-05-09] (ang.).
  17. ↑ Monaco 1950 – Result [online], Stats F1 [dostęp 2021-05-10] (ang.).
  18. ↑ Monaco 1950 – Best laps [online], Stats F1 [dostęp 2021-05-10] (ang.).
  19. ↑ Monaco 1950 – Laps led [online], Stats F1 [dostęp 2021-05-10] (ang.).
  20. ↑ Sezon 1950 > Klasyfikacje generalne. f1wm.pl. [dostęp 2012-06-25]. (pol.).
  21. ↑ 1950 > Konstruktorzy > Podsumowanie rezultatów. f1wm.pl. [dostęp 2012-06-25]. (pol.).
  22. ↑ MONACO 1950 - Championnat. STATS F1. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Grand Prix Formuły 1 w sezonie 1950 1951→
Grand Prix Monako zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Monako_1950&oldid=73439062”