Szwadrony śmierci (film)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery | 9 września 1970 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania | 113 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | Andrea Barbato, Ottavio Jemma, Lucio Battistrada, Giuliano Montaldo |
| Główne role | Franco Nero |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | Željko Senečić |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja | Euro International Films |
Szwadrony śmierci, Gott mit uns (wł. Dio è con noi) – włosko-jugosłowiański film wojenny z 1970 roku.
Film oparty jest na prawdziwej historii dwóch niemieckich marynarzy, Bruno Dorfera i Rainera Becka, którzy zostali straceni za dezercję 13 maja 1945 po tym, jak zostali uznani za winnych tchórzostwa przez innych jeńców wojennych. Wyrok wykonali jeńcy niemieccy pod kontrolą kanadyjską, za zezwoleniem komendy obozu jenieckiego[1].
Polska premiera odbyła się we wrześniu 1971 roku w podwójnym pokazie z dokumentem O szarańczy inaczej WFO z 1969 roku[2]
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Dwóch niemieckich dezerterów z marynarki wojennej, chorąży – Grauber (Franco Nero) i kapral – Schultz (Larry Aubrey) zostali internowani przez armię kanadyjską wiosną 1945 roku. Podczas internowania w kanadyjskim obozie jenieckim, w którym pułkownik von Bleicher był starszym wśród jeńców. Bohaterowie jako dezerterzy poddani zostali formalnemu sądowi wojskowemu, zorganizowanemu przez von Bleichera. Po procesie, skazani na śmierć mają zostać straceni w „piątym dniu pokoju”. Von Bleicher wywiera nacisk na kapitana Millera, komendanta kanadyjskiego obozu, aby zezwolił na wykonanie egzekucji. Prosi o broń i amunicję, aby wykonać wyrok i otrzymuje to. Wyrok wykonano.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
| Rola | Aktor | Głos |
|---|---|---|
| chorąży Bruno Grauber | Franco Nero | Sergio Graziani |
| kapral Rainer Schultz | Larry Aubrey | Massimo Turci |
| kapitan Henry Miller | Richard Johnson | Giuseppe Rinaldi |
| pułkownik von Bleicher | Helmuth Schneider | Pino Locchi |
| kapral Jelinek | Bud Spencer | Glauco Onorato |
| porucznik George Romney | Relja Bašić | Michele Gammino |
| generał Snow | Michael Goodliffe | Bruno Persa |
| sierżant Trevor | Enrico Osterman | Oreste Lionello |
| Gleason | Emilio Delle Piane | Carlo Alighiero |
| kapitan Werner | Oswaldo Ruggeri | Romano Malaspina |
| Dick | T. P. McKenna | brak danych |
| Mark McDonald | Graham Armitage | |
| major Brandt | Demeter Bitenc | Alessandro Sperlì |
| sierżant Malley | Renato Romano | Sergio Tedesco |
| kapitan Bosch | Sven Lasta | brak danych |
| podporucznik Vaschel | Torello Angeli | |
| Moller | Zlatko Madunić | |
| spiker radiowy | – | Romano Ghini |
Polska wersja[edytuj | edytuj kod]
Reżyseria: Jerzy Twardowski[2]
Obsada:
- Roman Wilhelmi – chorąży Bruno Grauber
- Lechosław Herz – kapral Reiner Schultz
- Witold Kałuski – kapitan Henry Miller
- Janusz Bylczyński – pułkownik von Bleicher
- Zbigniew Kryński – kapral Jelinek
- Ryszard Bacciarelli – porucznik George Romney
- Tadeusz Cygler – generał Snow
- Marian Glinka – sierżant Trevor
- Henryk Łapiński – Gleason
- Jerzy Molga – kapitan Werner
- Kazimierz Wróblewski – Mark McDonald
- Saturnin Żórawski – major Brandt
- Jerzy Tkaczyk – sierżant Malley
- Czesław Byszewski – kapitan Bosch
- Ryszard Gołębiowski – podporucznik Vaschel
- Olgierd Jacewicz – Moller
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chris Madsen. Victims of Circumstance: the Execution of German Deserters by Surrendered German Troops Under Canadian Control in Amsterdam, maj 1945.. „Laurier Centre for Military Strategic and Disarmament Studies”. 2 (1), 2012-02-04. [dostęp 2020-05-13]. (ang.).
- ↑ a b Idziemy do kina. „Film”. 33, s. 15, 1971-08-15. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Szwadrony śmierci (film) w bazie IMDb (ang.)
- Szwadrony śmierci (film) w bazie Filmweb