Gołębiak długosterny

Gołębiak długosterny
	Zenaida macroura
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	gołębiowe
Rodzina	gołębiowate
Podrodzina	gołębie
Rodzaj	Zenaida
Gatunek	gołębiak długosterny
Synonimy
	Columba macroura Linnaeus, 1758; Zenaidura macroura (Linnaeus, 1758); Columba carolinensis Linnaeus, 1766; Ectopistes carolinensis (Linnaeus, 1766);
	Columba macroura Linnaeus, 1758; Zenaidura macroura (Linnaeus, 1758); Columba carolinensis Linnaeus, 1766; Ectopistes carolinensis (Linnaeus, 1766);
Podgatunki
	Z. m. marginella (Woodhouse, 1852); Z. m. carolinensis (Linnaeus, 1766); Z. m. macroura (Linnaeus, 1758); Z. m. clarionensis (C. H. Townsend, 1890); Z. m. turturilla (Wetmore, 1956);
	Z. m. marginella (Woodhouse, 1852); Z. m. carolinensis (Linnaeus, 1766); Z. m. macroura (Linnaeus, 1758); Z. m. clarionensis (C. H. Townsend, 1890); Z. m. turturilla (Wetmore, 1956);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; tylko w sezonie lęgowym występuje przez cały rok tylko zimuje introdukowany (Hawaje)
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gołębiak długosterny^[4], gołębiak karoliński^[5], gołąb karoliński^[2] (Zenaida macroura) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Wygląd: Wierzch ciała brązowy pokryty ciemnymi plamkami. Głowa, przód szyi oraz spód ciała różowopłowe. Ogon długi, klinowaty, sterówki są biało zakończone. Głowa mała, z niebieską obrączką oczną oraz ciemną plamką na pokrywach usznych. Szyja smukła, purpurowy połysk na jej bokach (ledwo widoczny u samicy). Nogi czerwone.

Rozmiary: Długość ciała: 28–33 cm, samiec większy. Rozpiętość skrzydeł: 37–45 cm^[6].

Masa ciała: Waży od 85 do 170 g^[6].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Pospolity w Ameryce Północnej – od południowej Kanady po Panamę. W latach 60. XX wieku introdukowany na Hawajach^[7].

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Środowisko: Zamieszkuje miasta, farmy, pobliże dróg, zarośla i zadrzewienia na otwartych terenach.

Zachowanie: Kiedy zrywa się do lotu, słychać świst skrzydeł.

Pożywienie: Nasiona, owady, drobne bezkręgowce.

Rozmnażanie: Gniazdo z dwoma jajami, pisklęta wykluwają się po 14 dniach. Młode pozostają pod opieką obu rodziców.

Podgatunki[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się 5 podgatunków Z. macroura^[8]^[9]:

Z. m. marginella (Woodhouse, 1852) – zachodnia Kanada i zachodnie USA do południowo-środkowego Meksyku
Z. m. carolinensis (Linnaeus, 1766) – wschodnia Kanada, wschodnie USA, Bermudy i Bahamy
Z. m. macroura (Linnaeus, 1758) – Kuba, Haiti, Portoryko i Jamajka
Z. m. clarionensis (C. H. Townsend, 1890) – wyspa Clarión (u wybrzeży zachodniego Meksyku)
Z. m. turturilla (Wetmore, 1956) – Kostaryka i zachodnia Panama

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje gołębiaka długosternego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji lęgowej na około 120 milionów osobników^[10]. Według danych North American Breeding Bird Survey, pomiędzy 1966 a 2015 rokiem populacja tego ptaka zmniejszyła się o około 15%^[10]; BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za wzrostowy^[3].

Heraldyka[edytuj | edytuj kod]

Jest jednym z trzymaczy herbu Grenady^[11].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Lęg i dorastanie gołębiaka długosternego

Jajo w gnieździe	Wysiadywanie jaja	Pisklęta	Osobnik młodociany	Dorosły ptak	Śpiew

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Zenaida macroura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Denis Lepage: Gołębiak karoliński Zenaida macroura (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2015-03-08].
↑ ^a ^b Zenaida macroura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Columbinae Leach, 1820 - gołębie (Wersja: 2019-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-06].
↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 95, 1999. ISSN 0550-0842.
↑ ^a ^b Na ścieżkach wiedzy. Encyklopedia 100 Ptaków. Bellona SA, 2008, s. 69. ISBN 978-83-11111-78-3.
↑ Scott, J. M., S. Mountainspring, F. L. Ramsaey & C. B. Kepler: Forest bird communities of the Hawaiian Islands: their dynamics, ecology, and conservation. T. 9. 1986, s. 248–252, seria: Studies in Avian Biology.
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pigeons. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-06]. (ang.).
↑ American Mourning Dove (Zenaida macroura). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (ang.).
↑ ^a ^b Mourning Dove Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-12-10]. (ang.).
↑ JerzyJ. Wrona JerzyJ., Gołębiak długosterny, „Aura”, nr 6, 2005, s. 30–31 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Zenaida macroura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[avibase-2] Denis Lepage: Gołębiak karoliński Zenaida macroura (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2015-03-08].

[iucn-3] Zenaida macroura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Columbinae Leach, 1820 - gołębie (Wersja: 2019-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-06].

[mic-5] P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 95, 1999. ISSN 0550-0842.

[ptaki-6] Na ścieżkach wiedzy. Encyklopedia 100 Ptaków. Bellona SA, 2008, s. 69. ISBN 978-83-11111-78-3.

[intro-7] Scott, J. M., S. Mountainspring, F. L. Ramsaey & C. B. Kepler: Forest bird communities of the Hawaiian Islands: their dynamics, ecology, and conservation. T. 9. 1986, s. 248–252, seria: Studies in Avian Biology.

[ioc-8] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pigeons. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-06]. (ang.).

[ibc-9] American Mourning Dove (Zenaida macroura). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (ang.).

[aablh-10] Mourning Dove Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-12-10]. (ang.).

[11] JerzyJ. Wrona JerzyJ., Gołębiak długosterny, „Aura”, nr 6, 2005, s. 30–31 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]