Glejoza
Glejoza (ang. gliosis) – nienowotworowy przerost i rozrost gleju gwiaździstego (astrogleju, astrocytów), będący nieswoistą reakcją astrocytów, spotykaną w wielu różnych chorobach ośrodkowego układu nerwowego.
Astrocyty są stosunkowo dużymi komórkami glejowymi posiadającymi szereg funkcji m.in. kumulowanie się w miejscach, gdzie komórki nerwowe zostały uszkodzone, tworząc struktury przypominające blizny. Występowanie takich blizn jest bardzo istotnym objawem histopatologicznym uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. W miejscu uszkodzenia tkanka glejowa ulega zarówno przerostowi jak i rozrostowi. Jądra komórkowe astrocytów powiększają się oraz uwidaczniają się jąderka. Uprzednio skąpa cytoplazma rozrasta się i staje się jasna i nieregularna. Glioza i uszkodzenie komórek nerwowych występują w chorobach neurodegeneracyjnych takich jak:
- choroba Alzheimera,
- zespół Korsakowa,
- zanik wieloukładowy,
- choroby prionowe,
- stwardnienie rozsiane[1],
- uszkodzenie układu nerwowego w przebiegu AIDS.
Może również pojawiać się w przebiegu choroby Parkinsona lub pląsawicy Huntingtona.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Józef Podemski: Kompendium neurologii. Gdańsk: Via Medica, 2008, s. 301. ISBN 978-83-7555-054-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 205. ISBN 83-200-3244-X.
- Ryszard Józef Podemski: Kompendium neurologii. Gdańsk: Via Medica, 2008, s. 301. ISBN 978-83-7555-054-2.
