Giuseppe Zamboni
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1800 |
Giuseppe Zamboni (ur. 1 czerwca 1776, zm. 25 lipca 1846 w Wenecji) – ksiądz katolicki oraz fizyk, który wynalazł stos Zamboniego, wczesną wersję ogniwa zbliżoną do ogniwa Volty.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 1 czerwca 1776 r. we wsi Arbizzano koło Werony. Jako uczeń seminarium w Weronie studiował filozofię i teologię i osiągał wówczas na tyle dobre wyniki, że został wyświęcony na księdza rok szybciej niż przewiduje prawo kanoniczne. Po ukończeniu studiów w 1800 r. został opatem i nauczycielem filozofii w szkole miejskiej w St. Sebastiano. Interesował się fizyką, w szczególności elektrycznością, w związku z czym po napoleońskim podboju został nauczycielem fizyki w nowo założonej szkole. Studiując ogniwo Volty, podjął się skonstruowania ulepszonej jego wersji, by uniknąć korozji w ogniwie[1].
Zmarł 25 lipca 1846 r. w Wenecji. W Weronie upamiętnia go tablica na domu, w którym żył do ostatnich lat[1].
Wynalazki[edytuj | edytuj kod]
Zamboni jest znany studentom fizyki ze stworzenia ulepszonej wersji suchego ogniwa (bateria elektryczna, która nie używa elektrolitu), w 1812 roku. Zbudowane jest ono z dużej liczby papierowych dysków powleczonych folią cynkową z jednej strony oraz tlenkiem magnezu z drugiej. Wilgotność papieru tworzy przewodnik elektryczny.
Poprzez złożenie dużej liczby takich dysków razem ze sobą w szklanej tubie, powstała siła elektromotoryczna jest w stanie unieść listek elektroskopu. Dzięki zakończeniu tuby gałkami i zawieszeniu mosiężnej kuli między nimi, Zamboni opracował przyrząd, który nazwał zegarem elektrostatycznym. Urządzenie to zostało tak nazwane, gdyż kula oscylująca pomiędzy gałkami wygląda jak wahadło.
W eksperymencie z oksfordzkim dzwonem elektrycznym w Laboratorium Clarendon na Uniwersytecie Oxfordzkim, udało się zasilić ten dzwon przez stos Zamboniego. Pracował on do momentu gdy cynk całkowicie się utlenił oraz skończył się magnez.
Prace naukowe[edytuj | edytuj kod]
Do najważniejszych prac Zamboniego można zaliczyć: "Della pila elettrica a secco" (Wenecja, 1812); "L'elettromotore perpetuo" (Wenecja, 1820); "Descrizione d'un nuovo galvanometro" (Wenecja, 1833).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kevin Desmond, Innovators in Battery Technology: Profiles of 95 Influential Electrochemists, McFarland, 16 maja 2016, ISBN 978-0-7864-9933-5 [dostęp 2019-11-10] (ang.).