Giovanni Giustiniani Longo
Giovanni Giustiniani Longo (zm. 29 maja 1453) – pochodzący z Genui żołnierz, ochotnik podczas obrony Konstantynopola. Wywodził się ze znaczącego rodu Doria z południa Włoch.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wystawił własny oddział liczący ok. 700 ciężkozbrojnych[1] i przybył z nim do Konstantynopola 26 stycznia 1453[1] roku. Jako specjalista od obrony ufortyfikowanych miast został natychmiast wyznaczony przez cesarza na dowódcę obrony murów. Dzięki osobistej charyzmie był w stanie kontrolować różne grupy najemników - Greków, Wenecjan czy Genueńczyków - niezbyt za sobą przepadających i z ogromną energią kierował ciągłym naprawianiem murów niszczonych przez artylerię turecką. 29 maja 1453 został ciężko ranny, co bardzo osłabiło morale obrońców..[2] Wykorzystał to sułtan Mehmed II Zdobywca nakazując szturm generalny, który doprowadził ostatecznie do zdobycia miasta. Jednakże kilku towarzyszom Longo udało się uratować z pogromu i wynieść ciężko rannego dowódcę. Zmarł on kilka dni później, prawdopodobnie na początku czerwca, na skutek odniesionych ran. Jego ciało zostało przetransportowane na grecką wyspę Chios (która w tym czasie należała do Republiki Genui) i tam pochowane.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Dąbrowska, Giustiniani Jan Longo [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, pod red. nauk. Oktawiusza Jurewicza, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2002, s. 187.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stephen O'Shea: Morze Wiary - islam i chrześcijaństwo w świecie śródziemnomorskim doby średniowiecza. Wyd. I. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS, 2009, s. 263. ISBN 978-83-7510-087-7.
- ↑ Roger Crowley: 1453: Upadek Konstantynopola. Warszawa: Amber, 2006, s. 203,. ISBN 83-241-2472-1.