Gino Marinuzzi
_-_Archivio_Storico_Ricordi_FOTO000870.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Gino Marinuzzi (ur. 24 marca 1882 w Palermo, zm. 17 sierpnia 1945 w Mediolanie[1][2]) – włoski dyrygent i kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uzdolnienia muzyczne wykazywał już jako dziecko[1]. W 1894 roku zdobył nagrodę za skomponowaną przez siebie kantatę, której wykonaniem sam dyrygował[1]. Studiował w konserwatorium w Palermo u Guglielmo Zuellego[1][2]. Od 1901 roku związany był z Teatro Massimo w Palermo, gdzie debiutował prowadząc Rigoletta Giuseppe Verdiego[1]. W 1909 roku poprowadził tam miejscową premierę Tristana i Izoldy Richarda Wagnera[2]. W 1913 roku wystąpił w Teatro Colón w Buenos Aires, gdzie dyrygował argentyńską premierą Parsifala[1][2]. W 1915 roku został następcą Ferruccio Busoniego na stanowisku dyrektora konserwatorium w Bolonii, zrezygnował jednak z niego w 1918 roku[1]. W 1917 roku w Monte Carlo poprowadził prapremierowe wykonanie opery Giacomo Pucciniego Jaskółka[1][2]. Od 1920 do 1921 roku był dyrektorem artystycznym Chicago Opera Association, a od 1928 do 1934 roku dyrektorem artystycznym i stałym dyrygentem opery w Rzymie[1]. W latach 1934–1944 związany był z mediolańską La Scalą jako dyrygent, w 1944 roku został mianowany jej intendentem generalnym[1][2].
Zasłynął przede wszystkim jako interpretator dzieł Richarda Straussa i Richarda Wagnera, wykonywał też włoski repertuar operowy[1][2]. Skomponował m.in. opery Barberina (wyst. Palermo 1903), Jacquerie (wyst. Buenos Aires 1918) i Palla de’ Mozzi (wyst. Mediolan 1932)[1][2], ponadto poemat symfoniczny Sicania (1912) i Symfonię (1943)[1]. Jego twórczość mieści się w stylistyce weryzmu[1].
Jego synem był Gino Marinuzzi Jr.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 95. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2284. ISBN 0-02-865529-X.