Gilbert Collard

Gilbert Collard
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1948
Marsylia

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Multimedia w Wikimedia Commons

Gilbert Collard (ur. 3 lutego 1948 w Marsylii[1]) – francuski polityk i prawnik, adwokat, poseł do Zgromadzenia Narodowego XIII i XIV kadencji, deputowany do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo na Université d’Aix-Marseille III[2]. W 1971 uzyskał uprawnienia zawodowe, podejmując praktykę adwokacką w Marsylii[3]. W 1973 wygrał prestiżowy konkurs retoryczny[4]. Zyskał rozpoznawalność i popularność dzięki udziałowi w licznych medialnych procesach. Bronił jednego z oskarżonych w sprawie dotyczącej ustawienia meczu piłkarskiego między Olympique Marsylia i Valenciennes FC. Występował także w procesie Klausa Barbiego. Jego klientami byli też były prezydent Wybrzeża Kości Słoniowej Laurent Gbagbo, kolarz szosowy Richard Virenque[3][5], generał Paul Aussaresses, politycy Charles Pasqua i Marine Le Pen[4].

Zaangażował się również w działalność polityczną, współpracując z szeregiem ugrupowań z różnych stron sceny politycznej. Działał we Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej i od początku lat 80. w Partii Socjalistycznej[6]. Krytykował na początku lat 90. wypowiedzi publiczne Jeana-Marie Le Pena[4]. Związany później z ugrupowaniami centrum i centroprawicy – Demokracją Liberalną, Partią Radykalną i RPF[4][7]. Z ramienia centrystów kandydował w 2001 i 2008 w wyborach lokalnych w Vichy[6].

W 2011 podjął współpracę z Frontem Narodowym, stanął na czele Rassemblement bleu Marine, powiązanej z FN koalicji różnych środowisk politycznych[5]. W wyborach w 2012 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego w jednym z okręgów departamentu Gard. W 2017 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[1]. W międzyczasie wybrany też na radnego miejscowości Saint-Gilles[5]. Wstąpił też formalnie do FN (który w 2018 przekształcono w Zjednoczenie Narodowe), dołączając później do władz krajowych partii[8].

W wyborach w 2019 uzyskał mandat eurodeputowanego IX kadencji[9]. W styczniu 2022 opuścił RN, deklarując wsparcie dla Érica Zemmoura w wyborach prezydenckich w tym samym roku i powołanej przez tegoż partii Reconquête[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Gilbert Collard na stronie Zgromadzenia Narodowego XIV kadencji. [dostęp 2019-04-25]. (fr.).
  2. ↑ Biographie. gilbertcollard.fr. [dostęp 2019-04-17]. (fr.).
  3. ↑ a b Gilbert Collard, avocat de l'extrême. europe1.fr, 12 maja 2011. [dostęp 2019-04-17]. (fr.).
  4. ↑ a b c d Gilbert Collard. grands-avocats.com. [dostęp 2019-04-17]. (fr.).
  5. ↑ a b c Gilbert Collard. lepoint.fr. [dostęp 2019-04-17]. (fr.).
  6. ↑ a b Gilbert Collard (FN) assure qu'il n'a „jamais été centriste” et que le centre, ça le „dégoûte” (alors qu'il a été au Parti radical valoisien). europe1.fr, 26 listopada 2017. [dostęp 2019-04-25]. (fr.).
  7. ↑ A Vichy, Gilbert Collard se fait l'avocat des démagos. liberation.fr, 3 marca 2001. [dostęp 2019-04-25]. (fr.).
  8. ↑ Congrès du FN. Marine Le Pen propose de rebaptiser le parti «Rassemblement national». ouest-france.fr, 11 marca 2018. [dostęp 2019-04-25]. (fr.).
  9. ↑ Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français. lejdd.fr, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (fr.).
  10. ↑ Charles Sapin: Gilbert Collard quitte le RN et rejoint Éric Zemmour. lefigaro.fr, 21 stycznia 2022. [dostęp 2022-01-26]. (fr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gilbert_Collard&oldid=71791073”