Gieorgij Wicyn

Gieorgij Wicyn

Imię i nazwisko	Gieorgij Michajłowicz Wicyn
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1917 Terijoki, Wielkie Księstwo Finlandii
Data i miejsce śmierci	22 października 2001 Moskwa, Rosja
Zawód	aktor teatralny i filmowy
Współmałżonek	Tamara Fiodorowna Wicyna
Lata aktywności	1936–1994
Zespół artystyczny
Moskiewski Teatr Dramatyczny
Odznaczenia
Ludowy Artysta ZSRR

Gieorgij Michajłowicz Wicyn (ros. Гео́ргий Миха́йлович Ви́цин, ur. 23 kwietnia 1917 roku w Terijoki^[1], zm. 22 października 2001 w Moskwie) – radziecki i rosyjski aktor teatralny, filmowy oraz głosowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1934-1935 studiował w szkole teatralnej im. Wachtangowa w Moskwie. Na scenie zadebiutował w 1936 jako aktor teatru kierowanego przez N. Chmielowa. Od 1937 występował w Moskiewskim Teatrze Dramatycznym im. M. Jermołowej.

Na wielkim ekranie zadebiutował w 1945, w komedii Siergieja Jutkiewicza Witaj Moskwo^[2]. Sukces przyniosła mu rola Wasi Wieznuszkina w filmie Zastępca (reż. Siemion Timoszenko). W dorobku Wicyna znajduje się blisko 90 ról filmowych. W 1990 został uhonorowany tytułem Ludowy Artysta ZSRR.

W ostatnich latach swojego życia rzadko opuszczał swoje moskiewskie mieszkanie i unikał kontaktów z dziennikarzami. Zmarł w szpitalu w wyniku problemów kardiologicznych.

Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie^[3].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

1945: Witaj Moskwo jako kolejarz
1952: Kompozytor Glinka jako Nikołaj Gogol
1954: Zastępca jako Wasia Wieznuszkin
1955: Meksykanin jako Bill
1957: Don Kichot
1958: Narzeczony z tamtego świata jako Fikusow
1958: Dziewczyna z gitarą jako klient sklepu
1961: Pies Barbos i niezwykły cross jako Trus
1961: Bimbrownicy jako Trus
1963: Ludzie interesu jako Sem
1964: Wesele Balzaminowa jako Balzaminow
1964: Nieśmiały w akcji (Zajchik) jako asystent reżysera
1966: Opowieść jak z bajki
1967: Kaukaska branka, czyli nowe przygody Szurika jako Trus
1968: Siedmiu staruszków i jedna dziewczyna jako Trus
1971: Dwanaście krzeseł jako Miecznikow
1971: Hełm Aleksandra Macedońskiego (Dżentlmeny udaczi) jako Gawriła Szeremetiew
1973: Notoryczny kłamca (Nieisprawimyj lgun) jako Tiutiurin
1974: Auto, skrzypce i pies Kleks jako muzyk grający na banjo i gitarze
1975: Finist – dzielny sokół jako Agafon
1976: Błękitny ptak jako Cukier
1976: Dwanaście krzeseł jako Bezenczuk
1980: Po zapałki jako Tahvo Kenonen
1981: Ręce do góry jako agent
1985: Uwaga, niebezpieczeństwo! jako Czokopow
1986: Podróże pana Kleksa jako król Apolinary Baj (głos - Mieczysław Czechowicz)
1994: Kilka miłosnych opowieści jako Fornary

Filmy animowane[edytuj | edytuj kod]

1947: Konik Garbusek jako koniuszy
1951: Na wysokiej górze jako Wróbel Ćwir
1953: Magiczne zabawki
1954: Opowieść o polnych kurkach jako kogut Podkowkin
1954: Wszystkie drogi prowadzą do bajki jako drwal
1955: Dzielny zając jako Dzielny zając
1955: Cudowna podróż jako Rozenbom
1955: Choinka jako Bałwanek
1956: Bajka o przebiegłym szakalu i dobrym wielbłądzie jako Szakal
1957: W pewnym królestwie
1959: Przygody Buratina jako Giuseppe
1960: O wozie, co każde koło miał inne jako kogut
1962: Dwie bajki jako Zając
1967: Bajka o złotym koguciku
1967: Hej-hop! Hej-hop!
1968: Film, film, film
1968: Koziołek liczy do dziesięciu jako Koń
1974: Worek jabłek jako Zając
1975: Konik Garbusek jako koniuszy / postacie epizodyczne
1976: Zając samochwała jako Zając samochwała
1977: Zajączek i mucha
1978: Dziadek Mróz i szary wilk jako Zając
1978: Jak kaczorek grajek został piłkarzem
1979: Jak lisica zająca doganiała jako Zając
1982-1984: Biuro rzeczy znalezionych
1982: Czyste źródło jako kogut; byczek
1984: Nie chcę, nie będę

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ W oficjalnych biografiach Wicyna jest wymieniana także data 1918.
↑ Informacja o debiucie
↑ Могилы знаменитостей. Московский некрополь. Вицин Георгий Михайлович (1917-2001)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gieorgij_Wicyn&oldid=70176914”