Giacomo Pecoraria
| Kardynał biskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1170/1180 |
| Data i miejsce śmierci | 25 czerwca 1244 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup Palestriny | |
| Okres sprawowania | elekt 1231-1235, biskup 1235-1244 |
| Opat Trois Fontaines | |
| Okres sprawowania | ok. 1223-1231 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | zakon cystersów |
| Śluby zakonne | ok. 1215 |
| Nominacja biskupia | 1231 |
| Sakra biskupia | 1235 |
| Kreacja kardynalska | 1231 |
| Kościół tytularny | biskup Palestriny |
Giacomo Pecoraria (ur. 1170/80 — zm. 25 czerwca 1244) – włoski duchowny, cysters i kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z Piacenzy. Wybrawszy stan duchowny, został archidiakonem kapituły katedralnej w Rawennie (1211-1219). Następnie (być może już ok. 1215) wstąpił do zakonu cystersów w Clairvaux i wkrótce potem (1223?) został wybrany opatem klasztoru Trois-Fontaines. W drugiej połowie 1231 roku papież Grzegorz IX mianował go kardynałem-biskupem Palestriny; sakrę biskupią otrzymał jednak dopiero w 1235. Podpisywał bulle papieskie między 5 maja 1234 a 26 kwietnia 1244. Grzegorz IX wielokrotnie wysyłał go jako legata w różne części Europy (legacja wobec cesarza Fryderyka II w styczniu 1232, legacja na Węgrzech 1232-1234, w Toskanii 1235, w Lombardii 1236-1237, w Rzymie pod nieobecność papieża w mieście w 1238, oraz w Prowansji 1239). W drodze powrotnej z legacji w Prowansji (1239) został uwięziony przez Enzio, syna Fryderyka II. Pozostał w cesarskiej niewoli aż do maja 1243, wskutek czego nie brał udziału w wyborze Celestyna IV w 1241. Brał natomiast udział w papieskiej elekcji 1243, jednak niedługo potem zmarł.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- S. Miranda: konsystorz z 1231 roku
- Agostino Paravicini Bagliani, Cardinali di curia e "familiae" cardinalizie dal 1227 al 1254, Padwa 1972, s. 114-123