Gesar

Epopeja o Królu Gesarze – poemat epicki Tybetańczyków, Mongołów i mniejszości Tu zamieszkujących zachodnie i północne Chiny^[1].

Uważany za ostatnią "żywą epopeję", jako że wśród Tybetańczyków i Mongołów znaleźć można ok. 140 pieśniarzy, mających w repertuarze tę balladę^{[potrzebny przypis]}. Uważa się, że pieśń o nieustraszonym królu Gesarze, który rządził legendarnym Królestwem Ling, ma ponad 1000 lat^{[potrzebny przypis]}. Opowiada ona dzieje życia legendarnych i historycznych bohaterów środkowej Azji. Korzenie tej legendy sięgają początków buddyzmu tybetańskiego, zawiera ona również wiele alegorii do nauk buddyzmu Wadżrajany^{[potrzebny przypis]}.

W 2009 roku tradycja opowiadania epopei o Królu Gesarze została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]