Garnizon Gubin

Garnizon Gubin – w latach 1945–2002 duży[1] garnizon wojskowy w Gubinie; wcześniej garnizon armii pruskiej, a do 1945 armii niemieckiej (niem. Garnison Guben).

Garnizon Armii Cesarstwa Niemieckiego[edytuj | edytuj kod]

Koszary wszystkich stacjonujących w mieście wojsk mieściły się w budynku nad Nysą[a][2]

 Osobny artykuł: Armia Cesarstwa Niemieckiego.

Garnizon Wehrmachtu (1935–1945)[edytuj | edytuj kod]

W 1935 Guben powtórnie stał się miastem garnizonowym. 20 września 1935 w sąsiedztwie linii kolejowej i lotniska powstały koszary Moltkego. Zakwaterowano tam 3 batalion „Pułku Piechoty Krosno”[3] z 3 Dywizji Piechoty z Frankfurtu n. Odrą.

Przy drodze wylotowej do Krosna Odrzańskiego, rozpoczęto budowę kolejnych obiektów. Jesienią 1938 roku oddano do użytku tak zwane Muckenberg I i Muckenberg II. Zakwaterowano w nich jednostki sztabowe powracające z Sudetów oraz 1 batalion 29 pułku piechoty. W połowie listopada 1938 roku w obiekcie Muckenberg I stacjonował sztab pułku, kompania sztabowa, 13 kompania artylerii piechoty i 14 kompania przeciwpancerna. W koszarach Muckenberg II stacjonował sztab 1 batalionu i kompanie od 1 do 4. W koszarach Moltkego znajdował się sztab 3 batalionu oraz kompanie od 9 do 12.

Przygotowując się do wojny pododdziały ćwiczyły na koszarowym dziedzińcu, na strzelnicy koło Bieżyc i poligonie na wschód od Wałowic.

Kolejne koszary: Muckenberg III budowano jeszcze na początku drugiej wojny światowej. Miał je zająć nowy 2 batalion[b].

  • 20 września 1935 roku: do tzw. Koszar im. von Moltkego (niem. Moltke-Kasernen) wkroczył 3 batalion 29 Pułku Piechoty (niem. 3. Bataillon des 29. Infanterie-Regiments); tym samym w mieście Guben z powrotem zaczął funkcjonować garnizon wojskowy
  • 10 listopada 1938 roku: w koszarach w Mückenberg (ob. Komorów) rozlokowanych zostało 16 kompanii 29 Pułku Piechoty; dowódca gen. bryg. Paul von Hase był jednocześnie dowódcą Garnizonu Guben i zamieszkiwał przy Uferstrasse 11; w związku z zamachem na Adolfa Hitlera 20 lipca 1944 roku został stracony 8 sierpnia 1944 roku w Berlinie-Plötzensee
  • 1 września 1939 roku: 29 Pułk Piechoty z Guben (niem. Infanterie-Regiment Nr 29) wziął udział w agresji na Polskę jako jednostka 3. Dywizji Piechoty 4. Armii (niem. die 3. Infanterie-Division der 4. Armee) niemieckiej Grupy Armii Północ (niem. Heeresgruppe Nord) gen. Fedora von Bocka.
 Osobny artykuł: Wehrmacht.

Garnizon ludowego Wojska Polskiego (1945–1989)[edytuj | edytuj kod]

Oficerowie WOP w Gubinie
Defilada w 72 pz w Gubinie
Przemarsz ulicami Gubina 72 pz
Sztab 5 Saskiej Dywizji Pancernej – rok 1975
Defilada 2kr – rok 1982

Będący w składzie wojsk okupacyjnych 4 Pułk Piechoty stacjonował w Guben.

Pierwszym polskim oddziałem wojskowym, który stacjonował w Gubinie był 38 pułk piechoty z 11 DP. Dywizja realizowała rozkaz dowódcy 2 Armii WP o ochronie granicy zachodniej. Sztab dywizji rozmieszczono w Lubsku, natomiast dowództwa pułków: 38 pp w Gubinie, 40 pp w Gozdnicy, 42 pp w Trzebielu, 33 pal w Jasieniu.

Pierwsze kompleksowe plany wykorzystania obiektów koszarowych w Gubinie pojawiły się w 1949 roku, kiedy to postanowiono przenieść z Wielkopolski na Ziemię Lubuską 4 Pomorską Dywizję Piechoty. W Gubinie miał rozlokować się 12 pułk piechoty oraz 5 bsap. W praktyce jednak jednostki te trafiły odpowiednio do Gorzowa i do Krosna Odrzańskiego.

Garnizon Gubin przeznaczono na miejsce formowania oddziałów nowo powstałej 19 Dywizji Zmechanizowanej ze sztabem w Torzymiu. Początek formowania wyznaczył rozkaz Ministra Obrony Narodowej nr 0045/org z 17 maja 1951 roku, nakazujący sformować poszczególne oddziały dywizji (w tym gubińskie) do 1 grudnia 1952 roku.

 Osobny artykuł: Ludowe Wojsko Polskie.

Jednostki Wojsk Lądowych[edytuj | edytuj kod]

Nowo formowane jednostki 19 Dywizji Zmechanizowanej:

  • 72 pułk zmechanizowany (rozformowany w 1955 roku) – koszary „przy stacji kolejowej”
  • 73 pułk zmechanizowany – początkowo rozmieszczony w Komorowie, a następnie przejął koszary po 72 pułku – koszary „przy stacji kolejowej”
  • 26 pułk artylerii pancernej (JW 3116) – Komorów
  • 113 pułk artylerii haubic – Komorów
  • 18 pułk moździerzy – Komorów do 15 października 1953 roku (zwolnił miejsce dla sztabu dywizji)
  • 12 dywizjon artylerii rakietowej – Komorów
  • 29 Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego
  • 27 Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Samochodowego

Po przegrupowaniu Dowództwa 19 DZ

Jednostki po przeformowaniu 19 DZ w 19 DPanc:

Po przemianowaniu 19 DPanc na 5 Saską DPanc:

Jednostki Wojsk Ochrony Pogranicza[edytuj | edytuj kod]

Dawniej koszary WOP
 Osobne artykuły: Wojska Ochrony Pogranicza i Lubuska Brygada WOP.

Organy terenowe Wojskowej Służby Wewnętrznej[edytuj | edytuj kod]

  • Wydział Kontrwywiadu 5 Saskiej Dywizji Pancernej im gen. Aleksandra Waszkiewicza w Gubinie
  • Delegatura WSW w Gubinie (podporządkowana szefowi Oddziału WSW w Krośnie Odrzańskim – JW 3226)
 Osobny artykuł: Wojskowa Służba Wewnętrzna.

Radzieckie jednostki wojskowe[edytuj | edytuj kod]

W latach 60. ubiegłego wieku na terenie garnizonu stacjonował pododdział wojsk radiotechnicznych Armii Sowieckiej. Swoje koszary mieli przy Zakładach „Carina”. Kadra mieszkała m.in. przy ul. Emilii Plater (obecnie ul. Miodowa). Radary ustawione były natomiast na Wzniesieniach Gubińskich – tzw. „Góra Śmierci”.

Garnizon Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (1990–2002)[edytuj | edytuj kod]

Jednostki Wojsk Lądowych[edytuj | edytuj kod]

Kościół garnizonowy

W latach 1990–1995

W latach 1995–1998

W latach 1998–2002 jednostki garnizonu Gubin podporządkowane 4 Lubuskiej Dywizji Zmechanizowanej im. płk Jana Kilińskiego

Pozostałe jednostki i instytucje wojskowe[edytuj | edytuj kod]

Dawniej „Dom Żołnierza”
  • Komenda Garnizonu Gubin przy ul. Śląskiej, później ul. Wyzwolenia
  • Wydział Kontrwywiadu 5 Dywizji Zmechanizowanej w Gubinie (JW 3103) → Wojskowe Służby Informacyjne
  • Wydział Żandarmerii Wojskowej w Gubinie
  • Garnizonowy Węzeł Łączności w Gubinie
  • 63 Garnizonowy Punkt Zaopatrywania w Sprzęt Czołgowo-Samochodowy (JW 5536) → 63 GPZT
  • 63 Garnizonowy Punkt Zaopatrywania Technicznego (JW 5536)
  • Wojskowa Administracja Koszar Nr 72 → Wojskowa Administracja Koszar Nr 1 Gubin
  • Wojskowa Administracja Koszar Nr 95 → Wojskowa Administracja Koszar Nr 2 Gubin
  • Hotel garnizonowy przy ul. Kresowej
  • Internaty (ul. Morska, Wyzwolenia, Roosevelta)
  • Parafia Wojskowa w Gubinie przy ul. Kresowej 149 (początkowo na pl. Katedralnym 4/1)
  • Klub Garnizonowy z kinem „Grunwald” (były Garnizonowy Klub Oficerski)
  • Dom Żołnierza, potem muzeum przy ul. Piastowskiej (obecnie siedziba Sądu Grodzkiego)
  • Pralnia garnizonowa
  • Sklepy Wojskowej Centrali Handlowej przy ul. Batalionów Chłopskich i Roosevelta
  • Garnizonowa Przychodnia Lekarska
  • Garnizonowe Ambulatorium Stomatologiczne Gubin
  • Garnizonowa Administracja Mieszkań Nr 103
  • 27 Garnizonowa Piekarnia Wojskowa (przy stacji)
  • Ośrodek Szkolenia Kierowców Nr 70 (przy 5 batalionie zaopatrzenia)
  • Kasyno Wojskowe Nr 437 przy JW 1280
  • Miejsce Składowania Sprzętu w Gubinie
  • Przedszkole Nr 69 w Gubinie przy Jednostce Wojskowej Nr 3631
 Osobny artykuł: Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.

Kalendarium garnizonu[edytuj | edytuj kod]

Lata 1945–1989[edytuj | edytuj kod]

1945
12 czerwca

20 czerwca

  • 38 pułk piechoty 11 Dywizji Piechoty został zakwaterowany w Gubinie w koszarach przy stacji kolejowej[5]

wrzesień

13 listopada

15 listopada

1948
1 września

  • 7 Komenda Odcinka Gubin została przemianowana na samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza nr 32[8]

1950
3 czerwca

1951
12 marca

17 maja

12 lipca

  • w 73 pułku zmechanizowanym 19 Dywizji Pancernej zaczął pełnić służbę zawodową ppor. Józef Zapędzki[12]

1 października

  • rozkazem dowódcy OW IV 0577/org z 1 października 1951 21 batalion budowlany przeniesiono do Leśnicy[10]

1952
11 grudnia

  • 27 Ruchome Warsztaty Naprawy Samochodów przeniesiono z Gubina do Komorowa[13]

1953
15 października

  • Minister Obrony Narodowej rozkazem 0079/org z 7 lipca 1951 nakazał do 15 października 1953 roku przenieść z Torzymia do Komorowa sztab 19 DZ, kompanię dowodzenia, 59 batalion łączności i rozmieścić je w miejscu stacjonowania 18 pułku moździerzy. 18 pułk moździerzy przedyslokowano do Torzymia[13]

1955
19 września

  • w wykonaniu rozkazu MON 0058/org z 19 września 1955 przystąpiono do przeformowania 19 Dywizji Zmechanizowanej w 19 Dywizję Pancerną[14]
  • w garnizonie Gubin przystąpiono do przeformowywania kompanii dowodzenia 19 DZ w (53) kdow 19 DPanc, 73 pz, 26 papanc na 13 batalion czołgów i artylerii pancernej, 113 pah na 36 dah, 3 daplot, 12 dar, 59 bł, plutonu samochodowego, 29 RWNSArt, 27 RWNSSam, oraz rozpoczęto formowanie na nowo: 56 bmed-san, 60 kopchem, plutonu dowodzenia dowódcy artylerii dywizji, dywizyjnego punktu zaopatrywania. Jednocześnie rozformowano 72 pułk zmechanizowany (pod stacją), a jego miejsce zajął 73 pułk zmechanizowany z Komorowa[14]

22 listopada

  • zarządzeniem Szefa SG nr 0257/org z 22 listopada 1955 roku, kompania sztabowa 19 DPanc otrzymała nr 53[15]

1956
14 września

  • rozkaz MON 0026/org z 4 września 1956 zobowiązywał dowódcę SOW do rozwiązania 56 bmed-san 19 DPanc do 20 grudnia 1956 roku[15]

1957
2 kwietnia

1960
styczeń

  • 5 Saskiej Dywizji Pancernej podlegały jednostki garnizonu gubińskiego: 26 pułk czołgów, 73 pułk zmechanizowany, 26 dywizjon artylerii haubic, 3 dywizjon artylerii przeciwlotniczej, 12 dywizjon artylerii rakietowej, 59 batalion łączności[17]

1961
lipiec

  • na podstawie zarządzenia Nr 059/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z 15 lipca oraz zarządzenia szefa Sztabu SOW nr 030/Org z 27 lipca 1961 2 batalion rozpoznawczy przeformowano na 58 kompanię rozpoznawczą. Kompanię dyslokowano transportem kolejowym i rozmieszczono w bloku nr 3 w kompleksie koszarowym nr 2574 (27 pcz) w Komorowie.

1962
19 czerwca

1963
21 września

  • na podstawie rozkazu Nr 089 dowódcy SOW z 21 września 1963 roku, 58 kompania rozpoznawcza przeniesiona została do kompleksu koszarowego „przy stacji”.

1967
4 maja

7 października

  • żołnierze 27 pułku czołgów gościli delegację pułku im. Karola Świerczewskiego ze Sprembergu w NRD[21]

grudzień

1968
sierpień

  • 27 pułk czołgów i 5 pułk artylerii przeciwlotniczej brały udział w interwencji zbrojnej w Czechosłowacji[23]

wrzesień

1970
grudzień

1974
30 października

  • w uznaniu zasług dla Sił Zbrojnych PRL, Minister Obrony Narodowej nadał 5 Saskiej Dywizji Pancernej medal pamiątkowy „Za osiągnięcia w służbie wojskowej”[25]

5 maja

  • żołnierze gubińskiego garnizonu zakończyli budowę amfiteatru przy ul. Piastowskiej[26]

1981
13 grudnia

  • w jednostkach wojskowych garnizonu Gubin o 4:00 wprowadzono „stan zagrożenia wojennego w miejscu stałej dyslokacji”, a jednostki 5 Saskiej Dywizji Pancernej wzięły udział w realizacji postanowień stanu wojennego. 27 pułk czołgów średnich ześrodkował się w Buku koło Poznania, a 2 batalion rozpoznawczy w Czerwonaku, natomiast sztab dywizji w koszarach 3 BA w Biedrusku[27]

1984
wrzesień

  • ukazał się pierwszy numer gazety 5 Saskiej Dywizji Pancernej „Pancerniak”[28]

7 października

  • na terenie garnizonu Gubin odbył się Ogólnopolski Zjazd Żołnierzy 5 Saskiej Dywizji Pancernej, na który przyjechał ppłk Mateusz Lach (dowódca w latach 1956–1962)[28]

1987
11 października

  • na Placu Wdzięczności w Gubinie odbyło się uroczyste wręczenie sztandaru dla 5 batalionu remontowego. Aktu wręczenia dokonał Szef Służb Technicznych zastępca dowódcy SOW płk Antoni Goliszewski, a sztandar odebrał dowódca 5 brem ppłk Ryszard Kuźniacki[29].

1988
22 lutego

  • na przeglądzie zorganizowanym w Gubinie spotkali się najlepsi wykonawcy pieśni radzieckich ze Śląskiego Okręgu Wojskowego. Reprezentantkami województwa zielonogórskiego na centralne eliminacje piosenki żołnierskiej zostały: Lidia Spychała i A. Pleba[30].

27 maja-29 maja

  • w Gubinie odbył się Centralny Przegląd Amatorskich Zespołów Artystycznych WP. Laureatami trzech równorzędnych nagród szefa GZP zostały zespoły „Kirasjerzy” (Pomorski OW), „Pancerni” (Śląski OW), „Źródło” (IC MON)[31].

4 września

  • Z placu ćwiczeń ogniowych 73 pułku czołgów ukradziono czołg. Czołg uprowadził elew szkoły podoficerskiej. Skierował swoją zdobycz bezpośrednio na most graniczny Polska – NRD. Czołg zatrzymał się kilkanaście kilometrów za granicą nie osiągnąwszy celu (według zeznań porywacza – Berlina). Elew osiągnął jednak swój osobisty cel. Poprzez szpital psychiatryczny wyszedł do „cywila”.

1989
2 sierpnia

  • Minister Obrony Narodowej nadał 73 Pułkowi Czołgów Średnich nazwę „Ułanów Karpackich”[32][33]

1990–2012[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 90. XX wieku w garnizonie zostało zorganizowane Miejsce Składowania Sprzętu. Przeznaczeniem MSS było przechowywanie ponadetatowego uzbrojenia w stosunku do liczby sprzętu jaka mogła znajdować się na wyposażeniu WP zgodnie z traktatem CFE. MSS funkcjonował w strukturze 5 Brygady Zmechanizowanej, na prawach pododdziału, a po jej rozformowaniu w strukturze 5 Rejonowej Bazy Materiałowej w Nowogrodzie Bobrzańskim. Komendantem MSS był major Grzegorz Przybylak.

1990

1991
12 września

  • w Dzienniku Rozkazów Tajnych MON z 1991 r. został ogłoszony „Wykaz zarządzeń i rozkazów Ministra Obrony Narodowej, które utraciły moc obowiązującą”. Wśród uchylonych aktów znalazły się między innymi rozkazy w sprawie:
nadania 5 Dywizji Pancernej nazwy wyróżniającej i imienia patrona,
nadania nazwy wyróżniającej 73 Pułkowi Zmechanizowanemu[35]

1992
7 maja

  • Romuald Szeremietiew w zastępstwie Ministra Obrony Narodowej polecił „73 Pułkowi Zmechanizowanemu w Gubinie przyjąć dziedzictwo i z honorem kontynuować tradycje Pułku Ułanów Karpackich, sformowanego 5 lutego 1941 r. z Dywizjonu Rozpoznawczego Brygady Strzelców Karpackich utworzonego w kwietniu 1940 r. w Syrii; Pułku walczącego w Kampanii Afrykańskiej 1941/42 i Kampanii Włoskiej 1943/45, którego sztandar udekorowany został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari” oraz polecił „73 Pułkowi Zmechanizowanemu w Gubinie przyjąć nazwę wyróżniającą «Ułanów Karpackich»”[36]

12 maja

  • uroczystość przejęcia przez 73 Pułk Zmechanizowany tradycji Pułku Ułanów Karpackich celebrował biskup polowy WP, generał brygady Sławoj Leszek Głódź[34]

1 lipca

  • została powołana Parafia Wojskowa w Gubinie, pierwszym proboszczem garnizonu Gubin został ks. Zygmunt Kaźmierak

październik

  • obowiązki dowódcy 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej objął ppłk Antoni Tkacz[37]

15 grudnia

  • dotychczasowy zastępca dowódcy 60 Kompanii Przeciwchemicznej, kapitan Jan Andrzej Wojciechowski został pełniącym obowiązki dowódcy; poprzednim dowódcą kompanii był kapitan Wacław Fecko

1993
21 stycznia

  • biskup polowy WP, generał dywizji Sławoj Leszek Głódź erygował parafię pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny[38]

marzec

15 września

  • 5 Dywizji Zmechanizowanej nadano nazwę wyróżniającą „Kresowa” i imię Króla Bolesława Chrobrego[40]

8 grudnia

1994

styczeń

  • w 73 Pułku Zmechanizowanym gościła grupa oficerów z amerykańskiej 1 Dywizji Pancernej stacjonującej w Niemczech[42]

26 kwietnia

  • kapitan Jan Andrzej Wojciechowski został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 60 Kompanii Przeciwchemicznej

maj

  • delegacja 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej udała się pod Monte Cassino na obchody 50 rocznicy bitwy[42]

1995

  • 6 batalion rozpoznawczy otrzymał nazwę wyróżniającą „Kresowy” i imię generała broni Józefa Hallera

1 stycznia

22 marca

  • została rozformowana 60 Kompania Przeciwchemiczna (JW 1606 „Ch”)

23 sierpnia

  • Prezydent RP Lech Wałęsa nadał 5 Kresowemu Pułkowi Przeciwlotniczemu sztandar ufundowany przez Społeczeństwo Ziemi Gubińskiej[43]

17 września

  • dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego, generał dywizji Janusz Ornatowski wręczył dowódcy 5 Kresowego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, podpułkownikowi Edwardowi Nakoniecznemu nowy sztandar[44].

26 października

  • Prezydent RP Lech Wałęsa nadał 6 Kresowemu Batalionowi Rozpoznawczemu im. gen. Józefa Hallera sztandar ufundowany przez Społeczny Komitet Fundacji Sztandaru[45]

11 listopada

1996
30 kwietnia

  • płk dypl. Mieczysław Stachowiak objął obowiązki dowódcy 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej; poprzedni dowódca gen. bryg. Zbigniew Jabłoński odszedł na inne stanowisko w dowództwie Śląskiego Okręgu Wojskowego[47]

15 września

2 grudnia

73 pułku zmechanizowanego Ułanów Karpackich w Gubinie (JW 2894)
5 pułku artylerii w Sulechowie (JW 2716)
5 kresowego pułku artylerii przeciwlotniczej w Gubinie (JW 3631)

1998

7 października

  • Minister Obrony Narodowej utworzył Wojskową Specjalistyczną Przychodnię Lekarską Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Gubinie[49]

30 grudnia

  • płk Lech Kamiński złożył meldunek zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego gen. Aleksandrowi Topczakowi o rozwiązaniu 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Bolesława Chrobrego[50].

31 grudnia

  • w garnizonie zostały rozformowane niżej wymienione instytucje i jednostki wojskowe (kolorem czerwownym i kursywą oznaczono jednostki czasu „W”):
Dowództwo 5 Dywizji Zmechanizowanej (JW 1606)
5 batalion dowodzenia (JW 2393)
5 batalion zaopatrzenia (JW 1280)
5 batalion remontowy (JW 3876)
5 batalion medyczny – Wojskowa Specjalistyczna Przychodnia Lekarska (JW 3805)
6 br
Wydział Kontrwywiadu 5 Dywizji Zmechanizowanej (JW 3103)
Garnizonowy Klub Żołnierski kat. I
27 Garnizonowa Piekarnia Wojskowa
Garnizonowe Ambulatorium Stomatologiczne
5 batalion Żandarmerii Wojskowej
7 Zmilitaryzowany Szpital Garnizonowy
11 Zmilitaryzowane Warsztaty Rejonowe
  • równocześnie, w innych garnizonach, zostały rozformowane jednostki 5 DZ:
13 pułk zmechanizowany (JW 3001) w Kożuchowie
6 pułk artylerii przeciwpancernej w Gnieźnie
kompania radioelektroniczna 6 batalionu rozpoznawczego w Legnicy
5 eskadra śmigłowców w Inowrocławiu
  • zakończono formowanie Wojskowej Specjalistycznej Przychodni Lekarskiej Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Gubinie

1999
15 stycznia

  • dowódca Grupy Likwidacyjnej Jednostki Wojskowej Nr 1280, kapitan magister inżynier Grzegorz Woźniak złożył meldunek dowódcy Grupy Likwidacyjnej 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej, pułkownikowi magistrowi inżynierowi Ryszardowi Szumskiemu o rozformowaniu 5 Batalionu Zaopatrzenia w Gubinie oraz przekazaniu do 73 Pułku Czołgów (sic!) Wojskowej Administracji Koszar Nr 72 i Klubu Garnizonowego Gubin[51]

2001
31 sierpnia

  • zostało zlikwidowane Przedszkole Nr 69 w Gubinie przy Jednostce Wojskowej Nr 3631[52]

14 września

  • podczas apelu na placu obok ruin fary, dowódca garnizonu Gubin płk Zbigniew Smok złożył gen. Kwiatkowskiemu meldunek o rozformowaniu 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej i 5 Kresowego pułku przeciwlotniczego. Tym samym garnizon Gubin przestał istnieć[53].

2003
Zostało zlikwidowane Miejsce Składowania Sprzętu Gubin. Sprzęt i teren przekazano Agencji Mienia Wojskowego.

2012
3 lipca

  • Minister Obrony Narodowej nadał statut Wojskowej Specjalistycznej Przychodni Lekarskiej Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w Gubinie. Czynności podmiotu tworzącego w stosunku do Przychodni oraz nadzór nad jej działalnością wykonuje w imieniu Ministra Obrony Narodowej Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia – Szef Służby Zdrowia Wojska Polskiego. Celem przychodni jest udzielanie świadczeń zdrowotnych, promocja zdrowia oraz realizacja zadań zleconych przez Ministra Obrony Narodowej[54]; dyrektorem przychodni jest lek. med. specjalista laryngolog Waldemar Ogrodowicz.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dzisiejszy budynek urzędów powiatowych.
  2. ↑ 2 batalion 29 pułku i jego kompanie od 5 do 8 nigdy nie stacjonował w Gubinie w okresie pokoju. Został sformowany w sierpniu 1939 i dołączony do pułku stacjonującego wtedy nad ówczesną granicą polsko-niemiecką.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wróblewski 2002 ↓, s. 387.
  2. ↑ Stefan Pilaczyński: W X rocznicę rozwiązania garnizonu Gubin s. 1.
  3. ↑ W 1935 roku pułk otrzymał numer 29.
  4. ↑ Dowódcy 92 batalionu WOP podlegało siedem strażnic. Baon został rozwiązany w 1976, a strażnice podporządkowane bezpośrednio dowódcy Lubuskiej Brygady WOP. W 1983, po zakończeniu stanu wojennego, baon został odtworzony. Dowódcy batalionu podporządkowano pięć strażnic, w tym Strażnicę WOP w Gubinie.
  5. ↑ a b Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 8.
  6. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 12.
  7. ↑ a b Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 13.
  8. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 39.
  9. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 48.
  10. ↑ a b Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. s. 230.
  11. ↑ a b Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. s. 152–154.
  12. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 52.
  13. ↑ a b Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. s. 156.
  14. ↑ a b Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. s. 165–169.
  15. ↑ a b Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. s. 170.
  16. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 74.
  17. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 91.
  18. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 96.
  19. ↑ Rozkaz Nr Pf 24/MON z 19 czerwca 1962 roku.
  20. ↑ Dziennik Rozkazów Tajnych MON z 1967 r. Nr 5, poz. 21.
  21. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 122.
  22. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 123.
  23. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 126.
  24. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 136.
  25. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 154.
  26. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 171.
  27. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 199.
  28. ↑ a b Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 219.
  29. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 234.
  30. ↑ Tomasz Honkisz. Kronika. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3/1988. s. 312. 
  31. ↑ Tomasz Honkisz. Kronika. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1/1989. s. 250. 
  32. ↑ Rozkaz Nr Pf-16/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 sierpnia 1989 r., Dziennik Rozkazów Tajnych MON z 1989 r.
  33. ↑ Tomasz Honkisz. Kronika. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1i2/1990. s. 274, błędnie podał datę 27 sierpnia. 
  34. ↑ a b Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 252.
  35. ↑ Załącznik do zarządzenia Nr Pf 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 września 1991 r., Dziennik Rozkazów Tajnych MON z 1991 r., poz. Pf 1.
  36. ↑ Decyzja Nr 19/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 maja 1992 r. w sprawie nadania nazwy wyróżniającej 73 Pułkowi Zmechanizowanemu w Gubinie oraz przekazania tradycji Pułku Ułanów Karpackich w: Dziennik Rozkazów MON z 1992 r., poz. 14.
  37. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 262.
  38. ↑ „Pancerniak” – miesięcznik 5 KDZ Nr 27 (56) marzec 1993.
  39. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 268.
  40. ↑ a b Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 269.
  41. ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939–1949… s. 30.
  42. ↑ a b Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 274.
  43. ↑ Dziennik Rozkazów MON z 1996 r., poz. 90.
  44. ↑ Tomasz Honkisz. Kronika – przegląd wydarzeń. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1/96. s. 214–221. 
  45. ↑ Dziennik Rozkazów MON z 1996 r., poz. 110.
  46. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 282.
  47. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 287.
  48. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 288.
  49. ↑ Zarządzenie Nr 43/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 października 1998 r. w sprawie utworzenia samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w: Dziennik Rozkazów MON z 1998 r., poz. 97 z późn. zm.
  50. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 305.
  51. ↑ Pismo wych. nr 748 dowódcy Grupy Likwidacyjnej JW 1280 z dnia 13 stycznia 1999 r. (sic!).
  52. ↑ Zarządzenie Nr 29/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 maja 2001 w sprawie likwidacji Przedszkola Nr 69 w Gubinie przy Jednostce Wojskowej Nr 3631 w: Dziennik Urzędowy MON z dnia 13 czerwca 2001 r., Nr 7, poz. 66.
  53. ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 324.
  54. ↑ Zarzadzenie Nr 68/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 lipca 2012 r. w sprawie nadania statutu Wojskowej Specjalistycznej Przychodni Lekarskiej Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w Gubinie w: Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej z 4 lipca 2012 r., poz. 253.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • F. Freyer; Koszary przedwojennego Gubina. Wiadomości Gubińskie nr 12/2009
  • Gubin i okolice; biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej nr 3 (14) wrzesień 2011; Stefan Pilaczyński: W X rocznicę rozwiązania garnizonu Gubin.
  • Wiesław Wróblewski: Działania militarne w Wielkopolsce i na Ziemi Lubuskiej. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny AON. Departament Systemu Obronnego MON, 2002. ISBN 83-88329-25-1.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wyd. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubińskie Towarzystwo Kultury: Kalendarium Gubina 1945–2009. Zielona Góra: Urząd Miejski w Gubinie [Drukarnia Aprint], 2010. ISBN 978-83-927655-6-1.
Garnizony w Polsce
Istniejące
Zlikwidowane
Garnizony kresów
wschodnich RP
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Garnizon_Gubin&oldid=73194749”