Gajusz Terencjusz Warron
| Data i miejsce urodzenia | przypuszczalnie nie później niż 251 p.n.e. |
|---|---|
| Konsul rzymski | |
| Okres | od 216 p.n.e. |
| Prokonsul | |
| Okres | od 215 p.n.e. |
| ambasador rzymski w Kartaginie | |
| Okres | od 200 p.n.e. |
Gaius Terentius Varro - konsul rzymski wybrany wiosną 216 roku p.n.e. W tym samym czasie został wybrany drugi konsul Lucjusz Emiliusz Paulus, z którym wspólnie walczyli z Hannibalem. Był zwolennikiem szybkiego rozprawienia się z inwazją Hannibala. Kilkakrotnie udaremnił Hannibalowi jego taktyczne sztuczki, w jednej z bitew o mało nie przyczynił się do zwycięstwa nad Hannibalem, jednak na drodze stanęło współzawodnictwo z Emiliuszem, który był zwolennikiem kontynuowania strategii Fabiusza. Razem z Serwiliuszem i Emiliuszem współdowodził legionami rzymskimi w przegranej bitwie pod Kannami, w której obaj dowódcy (Serwiliusz i Emiliusz) polegli[1][2]. Po przegranej bitwie Terencjusz przekazał dowództwo nad resztą wojska Scypionowi[3].
Warron piastował obowiązki pretora w roku 218 p.n.e. W latach 215-213 był prokonsulem w Picenum, a w latach 208–207, jako propretor, sprawował władzę w Etrurii, gdzie walczył z młodszym bratem Hannibala, Hazdrubalem Barkasem. w roku 200 p.n.e. został wysłany do Afryki Północnej jako ambasador.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Appian z Aleksandrii, Wojny z Hannibalem 18.78 - 25.108.
- ↑ Appian z Aleksandrii, Wojny z Hannibalem 24.106.
- ↑ Appian z Aleksandrii, Wojny z Hannibalem 26.114.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Zieliński: Rzeczpospolita Rzymska. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1989. ISBN 83-216-0767-5.