Gabriel Ogando
 | |||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Gabriel Mario Ogando | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Gabriel Mario Ogando (22 sierpnia 1921 - 19 lipca 2006) – piłkarz argentyński noszący przydomek Cholo, bramkarz.
Urodzony w La Plata Ogando karierę piłkarską rozpoczął w 1939 roku w klubie Estudiantes La Plata. W pierwszej lidze argentyńskiej zadebiutował na Estadio Jorge Luis Hirschi w zremisowanym 1:1 meczu przeciwko Boca Juniors.
W reprezentacji Argentyny Ogando zadebiutował 8 lipca 1945 w wygranym 3:1 meczu z Paragwajem. Następnie zwyciężył w turnieju Copa Lipton 1945, tracąc dwie bramki w meczu z Urugwajem[1].
Jako piłkarz klubu Estudiantes La Plata wziął udział w turnieju Copa América 1946, gdzie Argentyna zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. Ponieważ podstawowym bramkarzem reprezentacji był Claudio Vacca, Ogando nie wystąpił w żadnym meczu.
W Estudiantes La Plata Ogando grał do 1952 roku - w trakcie 14 sezonów 347 razy bronił bramki klubu. Zaliczany jest, obok Oscara Pezzano, do najlepszych bramkarzy w historii Estudiantes La Plata.
W 1953 roku Ogando został graczem klubu CA Huracán, gdzie grał do 1954 roku. Po rozegraniu w barwach Huracán 24 meczów na koniec kariery w latach 1955-1956 był rezerwowym bramkarzem klubu River Plate, gdzie podstawowym bramkarzem był legendarny Amadeo Carrizo. Choć River Plate w 1955 i 1956 roku dwa razy z rzędu zdobył mistrzostwo Argentyny, Ogando nie miał w tym żadnego udziału, gdyż nie zagrał w żadnym meczu.
Łącznie w lidze argentyńskiej Ogando rozegrał 371 meczów. W latach 1945-1952 rozegrał 5 meczów w reprezentacji Argentyny. Zmarł w Buenos Aires 18 lipca 2006 roku, mając 84 lata.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 13): Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 74
