GEO-1
GEO-1 – prototyp (1967) serii specjalizowanych komputerów do obliczeń inżynierskich (GEO-2, 1968), pierwotnie geodezyjnych, oparty na organizacji UMC-1 i technologii UMC-10. Opracowany w Katedrze Budowy Maszyn Matematycznych Politechniki Warszawskiej przy współudziale Instytutu Geodezji i Kartografii[1][2].
Dane[1][edytuj | edytuj kod]
- typ: mikroprogramowany, bezzłączowy komputer szeregowy II generacji zbudowany na tranzystorach
- organizacja:
- arytmetyka binarna o podstawie −2
- słowo maszynowe
- liczby: długości 34 bitów
- rozkazy: długości 34 bitów podzielone na:
- część operacyjna: 22 bity
- adres: 12 bitów
- programowy zmienny przecinek realizowany przez bibliotekę (brak rozkazów zmiennoprzecinkowych realizowanych sprzętowo)
- prędkość: zegar 220 kHz
- pamięć bębnowa o pojemności 16 384 słów podzielona na 8 bloków po 2048 ksłów:[3]
- pamięć operacyjna, bloki: A, B0, C, D,
- pamięć pomocnicza, bloki: B1, B2, B3, B4
- wymiary: 1350 x 800 x 810 mm
- waga: ok. 200 kg
Urządzenia we-wy[edytuj | edytuj kod]
- monitor – dalekopis z wbudowanym czytnikiem i perforatorem pięciokanałowej taśmy o szybkości 10 zn/sek
- pulpit operatora
- pulpit techniczny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Maszyny Matematyczne nr 3/1968r [1]
- ↑ Geoforum, Geodezja » Historia » Prace powojenne » cz.6 Informatyzacja [online], Zdjęcie GEO-2 [dostęp 2018-11-10].
- ↑ Maszyny Matematyczne nr 5/1968r [2]
