Fryderyk II Anhalcki
 | |
| książę Anhalt | |
| Okres | od 24 stycznia 1904 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci | brak |
| Odznaczenia | |
      | |
Fryderyk II Anhalcki (niem. Leopold Friedrich II. Eduard Karl Alexander Herzog von Anhalt, ur. 19 sierpnia 1856 w Dessau, zm. 21 kwietnia 1918 w Ballenstedt) – książę Anhaltu z dynastii askańskiej, szwagier kanclerza Cesarstwa Niemieckiego Maximiliana von Baden.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się jako drugi syn przyszłego księcia Anhaltu Fryderyka I i jego żony księżnej Antoniny. Studiował w Genewie, Bonn i Monachium. W czasie ferii podróżował po Szwajcarii, Francji i Włoszech. W 1873 roku zwiedził Wystawę Światową w Wiedniu. Po zakończeniu nauki rozpoczął służbę w armii niemieckiej. Od 1877 roku stacjonował w 2 Pułku Piechoty Gwardii. Pozostawał w służbie czynnej do 1883 roku.
Wraz z zakończeniem służby poświęcił się swoim zainteresowaniom i pasjom, głównie muzyce. Po śmierci starszego brata Leopolda 2 lutego 1886 został następcą tronu. Wówczas to rozpoczął zapoznawanie się z działaniem struktur państwowych i administracji państwowej. Po śmierci ojca 24 stycznia 1904 został nowym monarchą.
2 lipca 1889 w Karlsruhe poślubił księżniczkę badeńską Marię. Para nie miała dzieci. W okresie swoich rządów cieszył się wielką popularnością. Podobnie jak Jerzy II Sachsen-Meiningen był wielkim patronem teatru i miłośnikiem opery. Książę zmarł w ostatnim roku I wojny światowej. Po śmierci Fryderyka II jego następcą został młodszy brat Edward, który przewodził księstwem tylko przez kilka miesięcy[1].
Fryderyk II był odznaczony między innymi pruskimi Orderem Świętego Jana i Orderem Orła Czarnego, saskim Orderem Korony Rucianej, bawarskim Orderem Świętego Huberta i duńskim Orderem Słonia[2]. Wielki mistrz anhalckiego orderu domowego Alberta Niedźwiedzia[3].
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Prapradziadkowie | ks. Anhalt-Dessau (1740–1818) ∞1767 Ludwika von Brandenburg-Schwedt (1750–1811) | landrgraf Hesji-Homburga (1748–1820) ∞1768 (1746–1821) | kr. Prus (1744–1797) ∞1769 Fryderyka Ludwika Heska-Dermstadt (1751–1805) | w. ks. Meklemburgii-Strelitz (1741–1816) ∞1768 Fryderyka Karolina Heska-Dermstadt (1752–1782) | ks. Saksonii-Hildburghausen (1694–1757) ∞1758 Ernestyna Saska-Weimar-Eisenach (1740–1786) | w. ks. Meklemburgii-Strelitz (1741–1816) ∞1768 Fryderyka Karolina Heska-Dermstadt (1752–1782) | ks. Hohenzollern-Sigmaringen (1762–1831) ∞1782 (1760–1841) | Pierre Murat (1748–1792) ∞1783 Louise d'Astorg (1762–1832) |
| Pradziadkowie | Fryderyk Anhalcki-Dessau (1769–1814) ∞1792 (1774–1846) | Ludwik Hohenzollern (1773–1796) ∞1793 Fryderyka Meklemburska-Strelitz (1778–1841) | ks. Saksonii-Altenburga (1763–1834) ∞1785 Karolina Meklemburska-Strelitz (1769–1818) | ks. Hohenzollern-Sigmaringen (1785-1853) ∞1808 (1793–1847) | ||||
| Dziadkowie | ks. Anhaltu, Leopold (1792–1871) ∞1818 Fryderyka Hohenzollern (1796–1850) | Edward Saski-Altenburg (1804–1852) ∞1835 Amelia Hohenzollern-Sigmaringen (1815–1841) | ||||||
| Rodzice | ks. Anhaltu, Fryderyk I (1831–1904) ∞1854 Antonina Saska-Altenburg (1838–1908) | |||||||
| Fryderyk II (1856–1918), ks. Anhaltu | ||||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ralf Regener, Der Sturz der Askanier 1918 in Anhalt. Bedingungen, Verlauf und Nachwirkungen des Untergangs einer kleinstaatlichen deutschen Monarchie, Dessau-Roßlau 2013, s. 50–55
- ↑ The titled nobility of Europe : an international peerage or "Who's who" of the sovereigns, princes and nobles of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 2.
- ↑ Order of Albrecht the Bear. albrechtderbaer.com. [dostęp 2015-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-12)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Thomas Gehrlein, Das Haus Anhalt. Über 900 Jahre Gesamtgeschichte mit Stammfolgen. Deutsche Fürstenhäuser Heft 34, Börde-Verlag, Werl 2011, ISBN 978-3-9814458-1-7, s. 29.
- Ralf Regener, Der Sturz der Askanier 1918 in Anhalt. Bedingungen, Verlauf und Nachwirkungen des Untergangs einer kleinstaatlichen deutschen Monarchie. Funk, Dessau-Roßlau 2013, ISBN 978-3-939197-79-9.
- Ralf Regener, Das anhaltische Dreiherzogsjahr 1918, in: Sachsen-Anhalt. Journal für Natur- und Heimatfreunde 25 (2015), H. 1, s. 19–21.
- Hermann Wäschke, Das Fürstenhaus Anhalts, 1914.
- Fritz Wecker, Unsere Landesväter wie sie gingen, wo sie blieben. 1928.
|
