Fritz Lotmar
Fritz Lotmar (ur. 26 października 1876 w Monachium, zm. 24 października 1964 w Bernie) – niemiecki neurolog, neuropatolog.
Urodził się 26 października 1876 w Monachium jako syn Philippa Lotmara, profesora prawa w Bernie. Studiował medycynę na uniwersytetach w Heidelbergu, Monachium, Bernie[1] i Strasburgu. Specjalizował się w neurologii u Déjerine'a w Paryżu, Oppenheima i Cassirera w Berlinie, oraz Alzheimera w Monachium. Habilitował się z medycyny wewnętrznej u Sahliego w Bernie. Potem uczył się jeszcze u Spielmeyera i u Isserlina. W 1934 z powodów politycznych emigrował i osiadł w Bernie[2]. Wykładał neurologię w Bernie od 1942 do 1949[3].
Jego przyjacielem był Paul Klee[4].
Zajmował się, między innymi, problematyką afazji. W 1931 roku opublikował monografię na temat patologii jąder podstawy mózgu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Universitätsarchiv
- ↑ Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, 2004, s. 1095, seria: Schriften der Mathematisch Naturwissenschaftlichen Klasse der Heidelberger Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-540-40690-5.
- ↑ Konrad Akert: Swiss contributions to the neurosciences in fourhundred [tzn. four hundred] years: from the Renaissance to the presents. vdf Hochschulverlag AG, 1996, s. 18. ISBN 372812362518
- ↑ Fuchs W. Paul Klee und die Medizin. Schweizerische Ärztezeitung 86, 10 (2005) PDF