Frankie Fredericks
Frank "Frankie" Fredericks (ur. 2 października 1967 w Windhuku) – namibijski lekkoatleta, sprinter. Czterokrotny medalista olimpijski z Barcelony i Atlanty oraz uczestnik igrzysk olimpijskich w Atenach, czterokrotny medalista mistrzostw świata (w tym mistrz świata z Stuttgartu), dwukrotny medalista halowych mistrzostw świata (w tym złoty medalista z Maebashi), złoty medalista igrzysk afrykańskich oraz igrzysk Wspólnoty Narodów, trzykrotny mistrz Afryki. Halowy rekordzista świata.
Jest pierwszym w historii sportowcem z Namibii, który zdobył medal letnich igrzysk olimpijskich, jak również medal lekkoatletycznych mistrzostw świata[2]. Szwagier Nico Motchebona, również lekkoatlety[1].
Biografia[edytuj | edytuj kod]
W 1991 otrzymał tytuł wicemistrza świata w konkurencji biegu na 200 m, na dwukrotnie krótszym dystansie zaś zajął w finale 5. miejsce. Uczestniczył w igrzyskach afrykańskich w Kairze, na których wywalczył złote medale w konkurencjach biegowych na dystansie 100 i 200 m[3].
Rok później zadebiutował na igrzyskach olimpijskich. Wystąpił w dwóch konkurencjach, w których okazał się srebrnym medalistą – w biegu na 100 m uzyskał w finale czas 10,02 i nieznacznie przegrał z reprezentantem Wielkiej Brytanii Linfordem Christie (o 0,06 s), natomiast w konkurencji biegu na dystansie 200 m uzyskał czas 20,13 i w walce o złoty medal został pokonany przez Mike'a Marsha[4][5].
W 1993 wystartował w halowych mistrzostwach świata, w konkurencji biegu na 60 m wywalczył srebrny medal, w konkurencji biegu na 200 m zaś odpadł w półfinale (do którego zarazem nie przystąpił). Na mistrzostwach świata rozgrywanych w Stuttgarcie otrzymał złoty medal w konkurencji biegu na 200 m, natomiast w konkurencji biegu na 100 m zajął w fazie finałowej 6. miejsce. Uczestniczył w finale Grand Prix IAAF w Londynie, gdzie po raz pierwszy wygrał konkurencję rozgrywaną w ramach tej imprezy lekkoatletycznej (dokonał tego w biegu na 200 m)[3].
Był uczestnikiem igrzysk Wspólnoty Narodów w Victorii, tam zdobył brązowy medal w konkurencji biegu na 100 m, jak również złoty medal w konkurencji biegu na 200 m. W 1994 po raz pierwszy znalazł się w najlepszej trójce konkurencji rozgrywanej w ramach lekkoatletycznego Pucharu Świata, zajmując 2. miejsce w biegu na 200 m. W Göteborgu zdobył trzeci w karierze medal mistrzostw świata, w konkurencji biegu na 200 m został wicemistrzem, na dwukrotnie krótszym dystansie zaś znalazł się na 4. miejscu[3][6]. W 1996 brał udział w mityngu rozgrywanym we francuskim Liévin, gdzie wynikiem 19,92 ustanowił aktualny do dziś halowy rekord świata w konkurencji biegu na 200 m – ponadto został pierwszym na świecie mężczyzną, który ten dystans przebiegł w czasie krótszym niż 20 sekund[7].
W konkurencji biegu na dystansie zarówno 100, jak i 200 m startował także w ramach igrzysk olimpijskich w Atlancie. Tak jak cztery lata wcześniej, zdobył w obu konkurencjach tytuł wicemistrzowski. W finale konkursu biegu na 100 m uzyskał czas 9,89, w finale konkursu biegu na dystansie 200 m zaś osiągnął rezultat czasowy 19,68[8].
W 1997 na mistrzostwach świata zajął te same pozycje w finałach, co dwa lata wcześniej (tytuł wicemistrza w konkurencji biegu na 200 m, 4. miejsce w konkurencji biegu na 100 m). Rok później zdobył pierwsze w karierze medale mistrzostw Afryki (srebrny w biegu na 100 m, złoty w biegu na 200 m), a także sięgnął po trzeci w karierze medal igrzysk Wspólnoty Narodów (srebro w biegu na 100 m). W 1999 został halowym mistrzem świata w konkurencji biegu na 200 m[3][6]. Startował na mistrzostwach świata rozgrywanych w Walencji, w trakcie których doznał dość poważnej kontuzji[9].
Do startów powrócił w 2001 roku, kiedy m.in. wystąpił na rozgrywanych w Edmonton mistrzostwach świata, w ramach których był zgłoszony do startu w konkurencji biegu na 200 m, ale wycofał się z niego już w fazie eliminacji. Rok później po raz drugi wywalczył tytuł mistrza igrzysk Wspólnoty Narodów (w biegu na 200 m), a także dwa tytuły mistrza kontynentu (w biegu na dystansie zarówno 100, jak i 200 m). Dotarł do finału lekkoatletycznych mistrzostw globu w Paryżu, w którym ostatecznie zajął 7. miejsce[3][6].
Uczestniczył w rozgrywanych w Atenach igrzyskach olimpijskich. W konkurencji biegu na 100 m zajął 4. miejsce w drugiej rundzie zmagań (uzyskał czas 10,17), natomiast w konkurencji biegu na dwukrotnie dłuższym dystansie zajął w finale 4. miejsce z rezultatem czasowym 20,14[10]. W trakcie tych igrzysk oświadczył, że po zmaganiach w konkurencji biegu na 200 m zakończy karierę sportową[11], jednak mimo tej zapowiedzi Namibijczyk brał udział m.in. w Światowym Finale IAAF w Monako[3].
W swej karierze zdobywał też złote medale mistrzostw NCAA (w 1991 na stadionie, w latach 1991-92 w hali)[3].
Po karierze zawodniczej[edytuj | edytuj kod]
W 2004 objął członkostwo w Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim. W trakcie tego członkostwa przewodniczył Komisji Zawodników, jak również pracował w Komitecie Wykonawczym. Pełnił dodatkowo funkcję członka Komitetu Koordynacyjnego Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie oraz Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Singapurze. Na ceremonii otwarcia tych drugich igrzysk niósł flagę olimpijską[12].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Zawody | Miasto | Miejsce | Konkurencja | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|
| 1991 | Mistrzostwa świata |  Tokio | 5. | bieg na 100 m | 9,95 |
 | bieg na 200 m | 20,34 | |||
| Igrzyska afrykańskie |  Kair |  | bieg na 100 m | 10,18 | |
| bieg na 200 m | 20,28 | |||
| 1992 | Igrzyska olimpijskie |  Barcelona |  | bieg na 100 m | 10,02 |
| bieg na 200 m | 20,13 | |||
| 1993 | Halowe mistrzostwa świata |  Toronto | | bieg na 60 m | 6,51 |
| DNS SF | bieg na 200 m | N/A | |||
| Mistrzostwa świata |  Stuttgart | 6. | bieg na 100 m | 10,03 | |
 | bieg na 200 m | 19,85 | |||
| Finał Grand Prix IAAF |  Londyn |  | bieg na 200 m | 20,34 | |
| 1994 | Igrzyska dobrej woli |  Petersburg |  | bieg na 200 m | 20,17 |
| Igrzyska Wspólnoty Narodów | Victoria |  | bieg na 100 m | 10,06 | |
 | bieg na 200 m | 19,97 | |||
| Puchar Świata | Londyn | | bieg na 200 m | 20,55 | |
| 1995 | Mistrzostwa świata |  Göteborg | 4. | bieg na 100 m | 10,07 |
| bieg na 200 m | 20,12 | |||
| Finał Grand Prix IAAF |  Monako | | bieg na 200 m | 20,21 | |
| 1996 | Igrzyska olimpijskie |  Atlanta | | bieg na 100 m | 9,89 |
| bieg na 200 m | 19,68 | |||
| 1997 | Mistrzostwa świata |  Ateny | 4. | bieg na 100 m | 9,95 |
| bieg na 200 m | 20,23 | |||
| Finał Grand Prix IAAF | Fukuoka | | bieg na 200 m | 19,81 | |
| 1998 | Mistrzostwa Afryki |  Dakar |  | bieg na 100 m | 9,97 |
| bieg na 200 m | 19,99 | |||
| Finał Grand Prix IAAF | Moskwa | | bieg na 100 m | 10,11 | |
| Puchar Świata |  Johannesburg | | bieg na 200 m | 19,97 | |
 | sztafeta 4 × 100 m | 38,29 | |||
| Igrzyska Wspólnoty Narodów |  Kuala Lumpur |  | bieg na 100 m | 9,96 | |
| 1999 | Halowe mistrzostwa świata | Maebashi | | bieg na 200 m | 20,10 |
| Mistrzostwa świata | Sewilla | DNS SF | bieg na 100 m | N/A | |
| DNS | bieg na 200 m | N/A | |||
| DNS H | sztafeta 4 × 100 m | N/A | |||
| Igrzyska afrykańskie | Johannesburg |  | bieg na 100 m | 10,10 | |
| sztafeta 4 × 100 m | 39,52 | |||
| 2001 | Mistrzostwa świata | Edmonton | DNS H | bieg na 200 m | N/A |
| 2002 | Igrzyska Wspólnoty Narodów | Manchester | | bieg na 200 m | 20,06 |
| Mistrzostwa Afryki |  Tunis | | bieg na 100 m | 9,93 | |
| bieg na 200 m | 20,10 | |||
| Puchar Świata | Madryt | | bieg na 200 m | 20,20 | |
| sztafeta 4 × 100 m | 38,63 | |||
| 2003 | Mistrzostwa świata |  Paryż | 7. | bieg na 200 m | 20,47 |
| Igrzyska afrykańskie |  Abudża | | bieg na 200 m | 20,43 | |
| 2004 | Halowe mistrzostwa świata |  Budapeszt | DNS SF | bieg na 200 m | N/A |
| Igrzyska olimpijskie | Ateny | 4. QF | bieg na 100 m | 10,17 | |
| 4. | bieg na 200 m | 20,14 | |||
| Światowy Finał IAAF | Monako | | bieg na 200 m | 20,31 | |
| Źródło: [3][6] | |||||
Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]
- bieg na 100 m – 9,86 (3 lipca 1996, Lozanna)
- bieg na 200 m – 19,68 (1 sierpnia 1996, Atlanta)
- bieg na 400 m – 46,28 (25 marca 1989, Tempe)
- sztafeta 4 × 100 m – 38,24 (26 sierpnia 1997, Berlin)
- Halowe
- bieg na 60 m – 6,51 (12 marca 1993, Toronto)
- bieg na 200 m – 19,92 (18 lutego 1996, Liévin)
- sztafeta 4 × 400 m – 3:04,89 (14 marca 1992, Indianapolis)
Źródło: [3]
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Jego imieniem nazwano jedną z ulic w jego rodzinnym mieście Windhuk[13][14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Frankie Fredericks. olympedia.org. [dostęp 2023-09-04]. (ang.).
- ↑ Craig Frew: Frankie Fredericks: The man who made Commonwealth history. bbc.com, 2014-02-09. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-28)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Frank FREDERICKS | Profile | World Athletics. worldathletics.org. [dostęp 2023-09-04]. (ang.).
- ↑ Athletics at the 1992 Barcelona Summer Games: Men's 100 metres. sports-reference.com. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-13)]. (ang.).
- ↑ Athletics at the 1992 Barcelona Summer Games: Men's 200 metres. sports-reference.com. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-13)]. (ang.).
- ↑ a b c d Frankie Fredericks. athleticspodium.com. [dostęp 2023-09-04]. (ang.).
- ↑ Mike Rowbottom: ATHLETICS: Fredericks breaks Christie's record. independent.co.uk, 1996-02-19. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-09)]. (ang.).
- ↑ Official Report of the Centennial Olympic Games, v.3. digital.la84.org. s. 69, 71. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-08)]. (ang.).
- ↑ Injury keeps Fredericks out of 200-meter final. deseret.com, 1999-08-27. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-02)]. (ang.).
- ↑ Athletics. Official Report of the XXVIII Olympiad - Results. digital.la84.org, 2004-08-29. s. 103, 118. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-13)]. (ang.).
- ↑ Fredericks to retire. telegraphindia.com, 2004-08-25. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-02)]. (ang.).
- ↑ Frankie FREDERICKS Biography, Olympic Medals, Records and Age. olympics.com. [dostęp 2023-09-04]. (ang.).
- ↑ 7th IAAF World Championships in Athletics - IAAF Statistics Handbook Seville 1999. 1999, s. 573.
- ↑ Duncan Mackay: A gentleman and a scholar. theguardian.com, 2002-07-21. [dostęp 2023-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-01)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Frankie Fredericks, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26] (ang.).
- Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-15)].
|
|
|
|
|