Franciszek Jakowczyk
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1943–1948 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | oddział Alfonsa Kopacza ps. „Wróbel” |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
     _ribbon_bar.svg){kind=small}  | |
Franciszek Jakowczyk ps. Karny (ur. 12 maja 1928 w Samołowiczach, zm. 9 stycznia 2019 we Wrocławiu) – polski wojskowy, żołnierz podziemia antyniemieckiego i antykomunistycznego, więzień łagrów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony 12 maja 1928 r. w Samołowiczach w gminie Piaski powiatu wołkowyskiego. Syn polskiego żołnierza Włodzimierza i nauczycielki historii Anny. Od 1943 r. walczył w Armii Krajowej (ps. Karny) jako członek oddziału Alfonsa Kopacza ps. Wróbel. Od 1944 roku jego oddział walczył przeciwko okupacji sowieckiej, likwidując organizatorów kołchozów, szefów komitetów partii komunistycznej itp. Pojmany i aresztowany 25 kwietnia 1948 r., został przewieziony do więzienia w Wołkowysku, a potem w Grodnie. Po brutalnym śledztwie został skazany na 25 lat łagrów. Jesienią zesłany do łagru w Incie w Komijskiej ASRR[1].
W 1950 r. w czteroosobowej grupie zbiegł z łagru, jednak jako jedyny został schwytany żywcem i skazany na karę śmierci, zamienioną na karę 25 lat pozbawienia wolności. W 1955 r. został przeniesiony do miasta Włodzimierza, w 1963 r. został przeniesiony do Potmy w Mordwińskiej ASRR, a 27 sierpnia 1969 r. został zwolniony. Ze względu na odbyty wyrok odmówiono mu prawa do repatriacji do Polski, gdzie przebywali jego krewni, w związku z czym zamieszkał w Dołbyszu na Żytomierszczyźnie i tam założył rodzinę[1].
W maju 2008 r. otrzymał Kartę Polaka, a 27 października 2018 r. w Dolnośląskim Urzędzie Wojewódzkim otrzymał polskie obywatelstwo z rąk prezydenta Andrzeja Dudy[1].
Zmarł 9 stycznia 2019 roku[2]; spoczął na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu[3].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2019, pośmiertnie[4][5]
- Srebrny Medal „Polakom byłym żołnierzom Armii Czerwonej”
- Medal „Pro Memoria” – 2005
- Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”
- Jubileuszowy Medal "65 lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945" – Ukraina, 2010
- Medal „Obrońca Ojczyzny” – Ukraina (wzór sprzed 2015)
- Medal Pamiątkowy „Za patriotyzm wobec Ukrainy” (organizacja weteranów ATO Żytomierszczyzny) – Ukraina, 2017[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Instytut Gość Media, Ojczyzna o nim nie zapomniała, „wroclaw.gosc.pl”, 27 października 2018 [dostęp 2018-10-29].
- ↑ Nie żyje Franciszek Jakowczyk. telewizjarepublika.pl. [dostęp 2019-01-11]. (pol.).
- ↑ Żołnierz AK pochowany we Wrocławiu. Pośmiertne odznaczenie od Andrzeja Dudy. wroclaw.onet.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2019-02-09].
- ↑ M.P. z 2019 r. poz. 299
- ↑ Pośmiertne uhonorowanie Franciszka Jakowczyka. prezydent.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2019-02-09].
- ↑ КАПІТАН АК ОТРИМАВ УКРАЇНСЬКИЙ ХРЕСТ ЗАСЛУГИ. nasze-slowo.pl, 28 grudnia 2017. [dostęp 2019-02-09]. (ukr. • pol.).