Francisco de Paula Benavides y Navarrete
| Kardynał prezbiter | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ?↗ | |
| Arcybiskup Saragossy | ||
| Okres sprawowania | 1881–1895 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | 1834 | |
| Nominacja biskupia | 21 grudnia 1857 | |
| Sakra biskupia | 14 marca 1858 | |
| Kreacja kardynalska | 12 marca 1877 | |
| Kościół tytularny | ||
| Odznaczenia | ||
 | ||
| Data konsekracji | 14 marca 1858 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
| |||||||
Francisco de Paula Benavides y Navarrete (ur. 14 maja 1810 w Baezie, zm. 30 marca 1895 w Saragossie) – hiszpański duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Saragossy, rycerz Zakonu Santiago.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z arystokratycznego rodu. W 1836 przyjął święcenia kapłańskie. 21 grudnia 1857 został wybrany biskupem Sigüenzy. Sakrę przyjął 14 marca 1858 w Madrycie z rąk arcybiskupa Cirilo de Alameda y Brea (współkonsekratorami byli biskupi José de los Rios Lamadrid i Vicente Benigno Carrión). Uczestniczył w obradach Soboru watykańskiego I. 5 lipca 1875 objął stolicę patriarchalną Indii Zachodnich. 13 maja 1881 przeszedł na arcybiskupstwo Saragossy, gdzie pozostał już do śmierci. 12 marca 1877 Pius IX wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Tommaso in Parione, zaś 28 lutego otrzymał tytuł prezbitera San Pietro in Montorio. Wziął udział w Konklawe 1878, które wybrało Leona XIII.