Francis Kerbiriou

Francis Kerbiriou
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1951
Rennes

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
brąz Monachium 1972 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Rotterdam 1973 sztafeta 4 × 2 okrążenia
Igrzyska śródziemnomorskie
srebro Algier 1975 sztafeta 4 × 400 m

Francis Kerbiriou (ur. 11 maja 1951 w Rennes[1]) – francuski lekkoatleta (sprinter), medalista olimpijski z 1972 i halowy mistrz Europy z 1973.

Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Gilles Bertould, Daniel Vélasques, Kerbiriou i Jacques Carette) na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, a w biegu na 400 metrów odpadł w ćwierćfinale[1].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie zwyciężył w sztafecie 4 × 2 okrążenia (sztafeta biegła w składzie: Lucien Sainte-Rose, Patrick Salvador, Kerbiriou i Lionel Malingre)[2].

Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Roqui Sanchez, Kerbiriou, Francis Demarthon i Jean-Claude Nallet) oraz zajął 7. miejsce w biegu na 200 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1975 w Algierze[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu sztafeta francuska w składzie: Hugues Roger, Vélasques, Kerbiriou i Hector Llatser odpadła w eliminacjach[1].

Był mistrzem Francji w biegu na 400 metrów w 1972 i 1975, wicemistrzem w 1973 oraz brązowym medalistą w 1974 i 1976, a także halowym mistrzem na tym dystansie w 1973 i 1975[4].

Był rekordzistą Francji w sztafecie 4 × 400 metrów z wynikiem 3:00,65 osiągniętym 10 września 1972 w Monachium[5].

Rekordy życiowe Francisa Kerbiriou:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 400 metrów 23 lipca 1972, Colombes 46,01

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Francis Kerbiriou [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-12] (ang.).
  2. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 431 [dostęp 2020-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  3. Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 1 lipca 2018, s. 3 [dostęp 2021-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-23] (fr.).
  4. Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 38, 41, 54, 69, 72, 77, 91 [dostęp 2021-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (fr.).
  5. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 202. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]