Formuła 1 Sezon 1982

Sezon 1982 Mistrzostw Świata Formuły 1
ilustracja
Inauguracja

23 stycznia

Zakończenie

25 września

Liczba wyścigów

16

Mistrzowie
Kierowcy

Keke Rosberg

Konstruktorzy

Ferrari

Poprzedni sezon Następny sezon

Sezon 1982 Formuły 1 – 33. sezon o Mistrzostwo Świata Formuły 1. Rozpoczął się 23 stycznia 1982 na torze Kyalami w Midrand w Południowej Afryce, a zakończył się 25 września 1982 na torze Caesars Palace w Las Vegas w Stanach Zjednoczonych.

Mistrzem świata kierowców został po raz pierwszy (i jedyny) Keke Rosberg z zespołu Williams, natomiast mistrzem świata wśród konstruktorów został po raz siódmy zespół Ferrari.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół Konstruktor Pojazd Silnik Opony Nr Kierowca Rundy
Wielka Brytania Motor Racing Developments Brabham-BMW BT50 BMW 1.5 R4T G 1 Brazylia Nelson Piquet 1, 5–16
2 Włochy Riccardo Patrese 1, 5, 9–16
Brabham-Ford BT49C
BT49D
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 1 Brazylia Nelson Piquet 2–3
2 Włochy Riccardo Patrese 2–3, 6–8
Wielka Brytania Team Tyrrell Tyrrell-Ford 011 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G 3 Włochy Michele Alboreto 1–16
4 Szwecja Slim Borgudd 1–3
Wielka Brytania Brian Henton 4–16
Wielka Brytania TAG Williams Team Williams-Ford FW07C
FW07D
FW08
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G 5 Argentyna Carlos Reutemann 1–2
Stany Zjednoczone Mario Andretti 3
Irlandia Derek Daly 5–16
6 Finlandia Keke Rosberg 1–3, 5–16
Wielka Brytania Marlboro McLaren International McLaren-Ford MP4/1B Ford Cosworth DFV 3.0 V8 M 7 Wielka Brytania John Watson 1–3, 5–16
8 Austria Niki Lauda 1–3, 5–16
Team ATS ATS-Ford D5 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 A
M
9 Manfred Winkelhock 1–16
10 Chile Eliseo Salazar 1–16
Wielka Brytania Team Lotus Lotus-Ford 87B
91
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G 11 Włochy Elio de Angelis 1–3, 5–16
12 Wielka Brytania Nigel Mansell 1–3, 5–8, 10, 12–16
Brazylia Roberto Moreno 9
Wielka Brytania Geoff Lees 11
Wielka Brytania Ensign Racing Ensign-Ford N180B
N181
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 A
M
14 Kolumbia Roberto Guerrero 1–3, 5–16
Equipe Renault Elf Renault RE30B Renault-Gordini EF1 1.5 V6T M 15 Alain Prost 1–16
16 René Arnoux 1–16
Wielka Brytania Rothmans March Grand Prix Team
Wielka Brytania LBT Team March
March-Ford 821 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 P
A
17 Jochen Mass 1–3, 5–11
Wielka Brytania Rupert Keegan 12–16
18 Brazylia Raúl Boesel 1–3, 5–16
19 Hiszpania Emilio de Villota 5–9
Wielka Brytania Fittipaldi Automotive Fittipaldi-Ford F8D
F9
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 P 20 Brazylia Chico Serra 1–3, 5–16
Włochy Marlboro Team Alfa Romeo Alfa Romeo 179D
182
182B
Alfa Romeo 1260 3.0 V12
Alfa Romeo 890T 1.5 V8T
M 22 Włochy Andrea de Cesaris 1–16
23 Włochy Bruno Giacomelli 1–16
Equipe Talbot Gitanes Ligier-Matra JS17B
JS19
Matra MS81 3.0 V12 M 25 Stany Zjednoczone Eddie Cheever 1–3, 5–16
26 Jacques Laffite 1–3, 5–16
Włochy Scuderia Ferrari SpA SEFAC Ferrari 126C2 Ferrari 021 1.5 V6T G 27 Kanada Gilles Villeneuve 1–5
Patrick Tambay 9–16
28 Didier Pironi 1–12
Stany Zjednoczone Mario Andretti 15–16
Wielka Brytania Arrows Racing Team Arrows-Ford A4
A5
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G 29 Wielka Brytania Brian Henton 1–3
Szwajcaria Marc Surer 5–16
30 Włochy Mauro Baldi 1–3, 5–16
Włochy Osella Squadra Corse Osella-Ford FA1C
FA1D
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 M 31 Jean-Pierre Jarier 1–16
32 Włochy Riccardo Paletti 1–8
Hongkong Theodore Racing Team Theodore-Ford TY01
TY02
Ford Cosworth DFV 3.0 V8 A
G
33 Irlandia Derek Daly 1–3
Holandia Jan Lammers 5–7, 9–11
Wielka Brytania Geoff Lees 8
Irlandia Tommy Byrne 12–16
Wielka Brytania Candy Toleman Motorsport
Wielka Brytania Toleman Group Motorsport
Toleman-Hart TG181B
TG181C
TG183
Hart 415T 1.5 R4T P 35 Wielka Brytania Derek Warwick 1–6, 9–16
36 Włochy Teo Fabi 1–6, 9–16
Zespół Konstruktor Pojazd Silnik Opony Nr Kierowca Rundy

Zmiany przed sezonem[edytuj | edytuj kod]

Zmiany silników[edytuj | edytuj kod]

Zmiany kierowców[edytuj | edytuj kod]

Zmiany w trakcie sezonu[edytuj | edytuj kod]

Zmiany silników[edytuj | edytuj kod]

Zmiany kierowców[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Nr Nazwa rundy Data rozegrania Tor Lokalizacja
1 Grand Prix Południowej Afryki 23 stycznia Kyalami Midrand
2 Brazylia Grand Prix Brazylii 21 marca Jacarepaguá Rio de Janeiro
3 Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Zachód 4 kwietnia Grand Prix of Long Beach Long Beach
4 San Marino Grand Prix San Marino 25 kwietnia Autodromo Dino Ferrari Imola
5 Belgia Grand Prix Belgii 9 maja Circuit Zolder Heusden
6 Monako Grand Prix Monako 23 maja Monaco Monte Carlo
7 Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Wschód 6 czerwca Detroit Street Circuit Detroit
8 Kanada Grand Prix Kanady 13 czerwca Circuit Gilles Villeneuve Montreal
9 Holandia Grand Prix Holandii 3 lipca Circuit Park Zandvoort Zandvoort
10 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii 18 lipca Brands Hatch Fawkham
11 Grand Prix Francji 25 lipca Paul Ricard Le Castellet
12 Grand Prix Niemiec 8 sierpnia Hockenheimring Hockenheim
13 Austria Grand Prix Austrii 15 sierpnia Österreichring Spielberg
14 Szwajcaria Grand Prix Szwajcarii 29 sierpnia Circuit Dijon-Prenois Prenois
15 Włochy Grand Prix Włoch 12 września Autodromo Nazionale di Monza Monza
16 Stany Zjednoczone Grand Prix Las Vegas 26 września Caesars Palace Las Vegas

Zmiany w kalendarzu[edytuj | edytuj kod]

  • Grand Prix Argentyny pierwotnie miało się odbyć 7 marca, jednak został on odwołany wskutek braku sponsorów. Większość z nich wycofała się, wskutek niepewności po strajku kierowców podczas Grand Prix Południowej Afryki.
  • Grand Prix Hiszpanii po zeszłorocznej edycji nie został uwzględniony w kalendarzu na sezon 1982 z kilku powodów. Tor nie był lubiany przez kierowców, ponadto organizatorzy wyścigu nie wpłacili za organizację wyścigu w sezonie 1981. Po uiszczeniu wpłaty, wyścig został przywrócony do kalendarza i miał on odbyć się 27 czerwca, jednak protest zespołów wobec niebezpiecznej natury toru Circuito del Jarama spowodował, że runda została wykreślona z kalendarza.
  • Do kalendarza dołączyły dwa wyścigi – Grand Prix Stanów Zjednoczonych - Wschód i Grand Prix Szwajcarii. Dzięki rundzie w Detroit, Stany Zjednoczone zostały pierwszym państwem w Formule 1, który organizował w jednym sezonie trzy wyścigi. Grand Prix Szwajcarii wróciło po 28 latach do kalendarza – choć od 1955 wyścigi samochodowe są zakazane na terenie Szwajcarii[a], eliminacja odbyła się na torze Circuit Dijon-Prenois we Francji.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Najlepsze wyniki w Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Nr Nazwa rundy Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca wyścigu Najlepszy konstruktor Wyniki
1 Grand Prix Południowej Afryki René Arnoux Alain Prost Alain Prost Renault Wyniki
2 Brazylia Grand Prix Brazylii Alain Prost Alain Prost Alain Prost Renault Wyniki
3 Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Zachód Włochy Andrea de Cesaris Austria Niki Lauda Austria Niki Lauda Wielka Brytania McLaren-Ford Wyniki
4 San Marino Grand Prix San Marino René Arnoux Didier Pironi Didier Pironi Włochy Ferrari Wyniki
5 Belgia Grand Prix Belgii Alain Prost Wielka Brytania John Watson Wielka Brytania John Watson Wielka Brytania McLaren-Ford Wyniki
6 Belgia Grand Prix Monako René Arnoux Włochy Riccardo Patrese Włochy Riccardo Patrese Wielka Brytania Brabham-Ford Wyniki
7 Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Wschód Alain Prost Alain Prost Wielka Brytania John Watson Wielka Brytania McLaren-Ford Wyniki
8 Kanada Grand Prix Kanady Didier Pironi Didier Pironi Brazylia Nelson Piquet Wielka Brytania Brabham-BMW Wyniki
9 Holandia Grand Prix Holandii René Arnoux Wielka Brytania Derek Warwick Didier Pironi Włochy Ferrari Wyniki
10 Wielka Brytania Grand Prix Wielkiej Brytanii Finlandia Keke Rosberg Wielka Brytania Brian Henton Austria Niki Lauda Wielka Brytania McLaren-Ford Wyniki
11 Grand Prix Francji René Arnoux Włochy Riccardo Patrese René Arnoux Renault Wyniki
12 Grand Prix Niemiec Didier Pironi Brazylia Nelson Piquet Patrick Tambay Włochy Ferrari Wyniki
13 Austria Grand Prix Austrii Brazylia Nelson Piquet Brazylia Nelson Piquet Włochy Elio de Angelis Wielka Brytania Lotus-Ford Wyniki
14 Szwajcaria Grand Prix Szwajcarii Alain Prost Alain Prost Finlandia Keke Rosberg Wielka Brytania Williams-Ford Wyniki
15 Włochy Grand Prix Włoch Stany Zjednoczone Mario Andretti René Arnoux René Arnoux Renault Wyniki
16 Stany Zjednoczone Grand Prix Las Vegas Alain Prost Włochy Michele Alboreto Włochy Michele Alboreto Wielka Brytania Tyrrell-Ford Wyniki

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz Kierowca Brazylia Stany Zjednoczone San Marino Belgia Monako Stany Zjednoczone Kanada Holandia Wielka Brytania Francja Austria Szwajcaria Włochy Stany Zjednoczone Punkty
1 Finlandia Keke Rosberg 5 DK 2 2 NU 4 NU 3 NU 5 3 2 1 8 5 44
2 Didier Pironi 18 6 NU 1 NW 2 3 9 1 2 3 NW 39
3 Wielka Brytania John Watson 6 2 6 1 NU 1 3 9 NU NU NU 9 13 4 2 39
4 Alain Prost 1 1 NU NU NU 7 NS NU NU 6 2 NU 8 2 NU 4 34
5 Austria Niki Lauda 4 NU 1 DK NU NU NU 4 1 8 NW 5 3 NU NU 30
6 René Arnoux 3 NU NU NU NU NU 10 NU NU NU 1 2 NU 16 1 NU 28
7 Patrick Tambay 8 3 4 1 4 NW 2 NW 25
8 Włochy Michele Alboreto 7 4 4 3 NU 10 NU NU 7 NU 6 4 NU 7 5 1 25
9 Włochy Elio de Angelis 8 NU 5 4 5 NU 4 NU 4 NU NU 1 6 NU NU 23
10 Włochy Riccardo Patrese NU NU 3 NU 1 NU 2 15 NU NU NU NU 5 NU NU 21
11 Brazylia Nelson Piquet NU DK NU 5 NU NZ 1 2 NU NU NU NU 4 NU NU 20
12 Stany Zjednoczone Eddie Cheever NU NU NU 3 NU 2 10 NZ NU 16 NU NU NU 6 3 15
13 Irlandia Derek Daly 14 NU NU NU 6 5 7 5 5 7 NU NU 9 NU 6 8
14 Wielka Brytania Nigel Mansell NU 3 7 NU 4 NU NU NU 9 NU 8 7 NU 7
15 Argentyna Carlos Reutemann 2 NU 6
= Kanada Gilles Villeneuve NU NU DK 2 NW† 6
17 Włochy Andrea de Cesaris 13 NU NU NU NU 3 NU 6 NU NU NU NU NU 10 10 9 5
18 Jacques Laffite NU NU NU 9 NU 6 NU NU NU 14 NU 3 NU NU NU 5
19 Stany Zjednoczone Mario Andretti NU 3 NU 4
20 Jean-Pierre Jarier NU 9 NU 4 NU NZ NU NU 14 NU NU NU NZ NU NU NW 3
21 Szwajcaria Marc Surer 7 9 8 5 10 NU 13 6 NU 15 NU 7 3
22 Manfred Winkelhock 10 5 NU DK NU NU NU NZ 12 NZ 11 NU NU NU NZ NS 2
23 Chile Eliseo Salazar 9 NU NU 5 NU NU NU NU 13 NZ NU NU NZ 14 9 NZ 2
24 Włochy Bruno Giacomelli 11 NU NU NU NU NU NU NU 11 7 9 5 NU 12 NU 10 2
25 Włochy Mauro Baldi NZ 10 NZ NU NZ NU 8 6 9 NU NU 6 NZ 12 11 2
26 Brazylia Chico Serra 17 NU NZ 6 NPK 11 NZ NU NU NZ 11 7 NZ 11 NZ 1
Wielka Brytania Brian Henton NZ NZ NU NU NU 8 9 NS NU 8 10 7 NU 11 NU 8 0
Jochen Mass 12 8 8 NU NZ 7 11 NU 10 NU 0
Szwecja Slim Borgudd 16 7 10 0
Brazylia Raul Boesel 15 NU 9 8 NPK NU NU NU NZ NZ NU NZ NU NZ 13 0
Kolumbia Roberto Guerrero WD NZ NU NZ NZ NU NU NZ NU NZ 8 NU NU NS NW 0
Wielka Brytania Derek Warwick NU NZ NPK NU NU NZ NU NU 15 10 NU NU NU NU 0
Wielka Brytania Rupert Keegan NZ NU NU NZ 12 0
Wielka Brytania Geoff Lees NU 12 0
Włochy Teo Fabi NZ NZ NZ NS NU NPK NZ NU NU NZ NU NU NU NZ 0
Włochy Riccardo Paletti NZ NPK NZ NU NPK NPK NW NU† 0
Irlandia Tommy Byrne NZ NU NZ NZ NU 0
Holandia Jan Lammers NZ NZ NZ NU NZ NZ 0
Hiszpania Emilio de Villota NPK NPK NZ NZ NPK 0
Brazylia Roberto Moreno NZ 0
Poz Kierowca Brazylia Stany Zjednoczone San Marino Belgia Monako Stany Zjednoczone Kanada Holandia Wielka Brytania Francja Austria Szwajcaria Włochy Stany Zjednoczone Punkty

Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Konstruktor Brazylia Stany Zjednoczone San Marino Belgia Monako Stany Zjednoczone Kanada Holandia Wielka Brytania Francja Austria Szwajcaria Włochy Stany Zjednoczone Punkty
1 Włochy Ferrari NU NU DK 2 NW 8 3 4 1 4 NW 2 NW 74
18 6 NU 1 NW 2 3 9 1 2 3 NW 3 NU
2 Wielka Brytania McLaren-Ford 6 2 6 1 NU 1 3 9 NU NU NU 9 13 4 2 69
4 NU 1 DK NU NU NU 4 1 8 NW 5 3 NU NU
3 Renault 1 1 NU NU NU 7 NS NU NU 6 2 NU 8 2 NU 4 62
3 NU NU NU NU NU 10 NU NU NU 1 2 NU 16 1 NU
4 Wielka Brytania Williams-Ford 2 NU NU NU 6 5 7 5 5 7 NU NU 9 NU 6 58
5 DK 2 2 NU 4 NU 3 NU 5 3 2 1 8 5
5 Wielka Brytania Lotus-Ford 8 NU 5 4 5 NU 4 NU 4 NU NU 1 6 NU NU 30
NU 3 7 NU 4 NU NU NZ NU 12 9 NU 8 7 NU
6 Wielka Brytania Tyrrell-Ford 7 4 4 3 NU 10 NU NU 7 NU 6 4 NU 7 5 1 25
16 7 10 NU NU 8 9 NS NU 8 10 7 NU 11 NU 8
7 Wielka Brytania Brabham-BMW NU 5 NU NZ 1 2 NU NU NU NU 4 NU NU 22
NU NU 15 NU NU NU NU 5 NU NU
8 Ligier-Matra NU NU NU 3 NU 2 10 NZ NU 16 NU NU NU 6 3 20
NU NU NU 9 NU 6 NU NU NU 14 NU 3 NU NU NU
9 Wielka Brytania Brabham-Ford DK NU 19
NU 3 1 NU 2
10 Włochy Alfa Romeo 13 NU NU NU NU 3 NU 6 NU NU NU NU NU 10 10 9 7
11 NU NU NU NU NU NU NU 11 7 9 5 NU 12 NU 10
11 Wielka Brytania Arrows-Ford NZ NZ NU 7 9 8 5 10 NU 13 6 NU 15 NU 7 5
NZ 10 NZ NU NZ NU 8 6 9 NU NU 6 NZ 12 11
12 ATS-Ford 10 5 NU DK NU NU NU NZ 12 NZ 11 NU NU NU NZ NS 4
9 NU NU 5 NU NU NU NU 13 NZ NU NU NZ 14 9 NZ
13 Włochy Osella-Ford NU 9 NU 4 NU NZ NU NU 14 NU NU NU NZ NU NU NW 3
NZ NPK NZ NU NPK NPK NW NU
14 Brazylia Fittipaldi-Ford 17 NU NZ 6 NPK 11 NZ NU NU NZ 11 7 NZ 11 NZ 1
Wielka Brytania March-Ford 12 8 8 NU NZ 7 11 NU 10 NU NZ NU NU NZ 12 0
15 NU 9 8 NPK NU NU NU NZ NZ NU NZ NU NZ 13
NPK NPK NZ NZ NPK
Wielka Brytania Ensign-Ford WD NZ NU NZ NZ NU NU NZ NU NZ 8 NU NU NS NW 0
Wielka Brytania Toleman-Hart NU NZ NPK NU NU NZ NU NU 15 10 NU NU NU NU 0
NZ NZ NZ NS NU NPK NZ NU NU NZ NU NU NU NZ
Hongkong Theodore-Ford 14 NU NU NZ NZ NZ NU NU NZ NZ NZ NU NZ NZ NU 0
Poz Kierowca Brazylia Stany Zjednoczone San Marino Belgia Monako Stany Zjednoczone Kanada Holandia Wielka Brytania Francja Austria Szwajcaria Włochy Stany Zjednoczone Punkty

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zakaz został częściowo zniesiony w 2015, lecz tylko do wyścigów z samochodami elektrycznymi