Ford F-Series
Ford F-Series – samochód osobowo-dostawczy typu pickup klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Ford od 1947 roku. Od 2020 roku produkowana jest czternasta generacja modelu.
Pierwsza generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series I | |
| Inne nazwy | Ford Bonus-Built |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | listopad 1947 |
| Okres produkcji | 1947–1952 |
| Miejsce produkcji |
|
| Następca | Ford F-Series II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 3, 4 i 5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Konkurencja | |
.jpg)
,_Dutch_licence_registration_BE-15-29_pic2.JPG)
Forda F-Series I została zaprezentowany po raz pierwszy w 1947 roku.
Pod koniec 1947 roku północnoamerykański oddział Forda przedstawił pierwszą powojenną półciężarówkę w postaci pierwszej generacji serii modelowej F-Series.
Samochód został zbudowany na bazie nowej platformy opracowanej także z myślą o bratniej marce Mercury, która posłużyła modelowi M-Series[1].
Pierwsza generacja F-Series wyróżniała się zaokrąglonymi, obłymi błotnikami, a także okrągłymi, wąsko rozstawionymi reflektorami i dużą atrapą chłodnicy malowaną w kolorze nadwozia. Ponadto, przód wyróżniała zwężana ku przodowi, zaokrąglona maska. Gama wariantów nadwoziowych składała się z ośmiu wersji, które różniły się wielkością i rozstawami osi[2].
Modele[edytuj | edytuj kod]
- F-1 - ładowność ½ tony
- F-2 - ładowność ¾ tony
- F-3 - ładowność ¾ tony
- F-4 - ładowność 1 tona
- F-5 - ładowność 1½ tony
- F-6 - ładowność 2 tony
- F-7
- F-8
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- R6 3.5l 101 KM
- R6 3.7l 95 KM
- R6 4.2l 110 KM
- V8 3.9l 100 KM
- V8 4.6l 145 KM
- V8 5.2l 155 KM
- V8 5.5l 147 KM
Druga generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series II | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | listopad 1952 |
| Okres produkcji | 1952–1956 (USA) |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series I |
| Następca | Ford F-Series III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość | 4803 mm |
| Rozstaw osi | 2794-2997 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford F-Series II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1952 roku.
Druga generacja Forda F-Series przeszła ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika, zyskując łagodniej zaakcentowane proporcje nadwozia, ponownie z wyraźnie zaznaczonymi przednimi oraz tylnymi błotnikami. Istotne zmiany objęły pas przedni, który zyskał szerzej rozstawione reflektory, a także charakterystyczną poprzeczkę biegnącą przez całą szerokość nadwozia[3].
Podobnie jak w przypadku poprzednika, Ford F-Series II składała się z kilku wariantów, które odróżniały się wielkością nadwozia, rozstawami osi i dopuszczalną ładownością przedziału transportowego[4].
Modele[edytuj | edytuj kod]
- F-100 - ładowność ½ tony
- F-110 - ładowność ½ tony, AWD
- F-250 - ładowność ¾ tony
- F-260 - ładowność ¾ tony, AWD
- F-350 - ładowność 1 tona
- F-360 - ładowność 1 tona, AWD
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Trzecia generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series III | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | lipiec 1956 |
| Okres produkcji | 1956–1960 (USA) |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series II |
| Następca | Ford F-Series IV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Napęd | |
| Rozstaw osi | 2794 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Konkurencja | |
Ford F-Series III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1956 roku.
Trzecia generacja F-Series powstała według gruntownie odświeżonej koncepcji, zyskując dłuższe, szersze i masywniejsze nadwozie. Pas przedni otrzymał zwarty kształt, będąc pionowo ściętym. Linia okien została poprowadzona wyżej, a przedział transportowy stał się przestronniejszy. Zniknęły wyraźnie zaznaczone nadkola na rzecz prostszych linii[5].
Oferta nadwoziowa składała się zarówno z podstawowego pickupa, jak i większych wersji ciężarowych charakteryzujących się wyższym i dłuższym nadwoziem[6].
Modele[edytuj | edytuj kod]
- F-100 (F10, F11, F14) – ładowność ½ tony
- F-100 (F18, F19) – ładowność ½ tony, AWD
- F-250 (F25, F26) – ładowność ¾ tony
- F-250 (F28, F29) – ładowność ¾ tony, AWD
- F-350 (F35, F36) – ładowność 1 tona
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Czwarta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series IV | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | październik 1960 |
| Okres produkcji | 1960–1966 |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series III |
| Następca | Ford F-Series V |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Napęd | |
| Rozstaw osi | 2921 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford F-Series IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku.
Czwarta odsłona F-Series pod kątem proporcji nadwozia i stylistyki była rozwinięciem koncepcji z poprzedniego modelu. Ponownie pojawiła się masywna sylwetka z dużą, wysoko osadzoną maską, a także wysoko poprowadzoną linią szyb i dużym przedziałem transportowym.
Charakterystyczną cechą stylistyki stała się duża, chromowana atrapa chłodnicy z nisko osadzonymi okrągłymi reflektorami, a także duży napis "FORD" na klapie przedziału transportowego. Ponadto, samochód cechowała charakterystycznie zaokrąglona kabina pasażerska w stylu Unibody design[7].
Modele[edytuj | edytuj kod]
- F-100 (F10, F11, F14) – ładowność ½ tony
- F-100 (F18, F19) – ładowność ½ tony, AWD
- F-250 (F25) – ładowność ¾ tony
- F-250 (F26) – ładowność ¾ tony, AWD
- F-350 (F35) – ładowność 1 tona
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Piąta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series V | |
| Inne nazwy | Ford F-1000 |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | październik 1966 |
| Okres produkcji | 1966—1972 (USA) |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series IV |
| Następca | Ford F-Series VI |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Napęd | |
| Rozstaw osi | 2921-4178 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Konkurencja | |
Ford F-Series V został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.
Piąta generacja F-Series była głęboko zmodernizowanym poprzednikiem, będąc gruntownie przestylizowanym rozwinięciem zastosowanej już w 1961 roku koncepcji. Z przodu pojawiła się większa, chromowana atrapa chłodnicy z poziomo ulokowanymi poprzeczkami, a okrągłe reflektory pozostały szeroko rozstawione[8].
Charakterystycznym rozwiązaniem było dwukolorowe malowanie nadwozia dostępne opcjonalnie. Podobnie jak dotychczas, F-Series V oferowany był różnych wariantach nadwoziowych cechujących się m.in. różnymi rozstawami osi i wysokością nadwozia[9].
Brazylia[edytuj | edytuj kod]
Na rynku brazylijskim piąta generacja Forda produkowana była o 20 lat dłużej w stosunku do oryginalnego wariantu w Ameryce Północnej, do 1992 roku pod nazwą Ford F1000[10].
W międzyczasie samochód przeszedł liczne modernizacje nadwozia, obejmujące głównie wygląd pasa przedniego w celu nadania mu nowocześniejszych kształtów. Samochód był bazą do licznych konwersji dokonywanych przez lokalne, brazylijskie przedsiębiorstwa, na czele z odmianą sedan o przydomku Galáxia, którą wykonało Auto Renovadora Boff.
Modele[edytuj | edytuj kod]
- F-100 - ładowność ½ tony
- F-100 - ładowność ½ tony, AWD
- F-250 - ładowność ¾ tony
- F-250 - ładowność ¾ tony, AWD
- F-350 - ładowność 1 tona
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Szósta generacja[edytuj | edytuj kod]
_XLT_front_5.19.19.jpg) Ford F-Series VI przed liftingiem | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | grudzień 1972 |
| Okres produkcji | 1972–1979 |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series V |
| Następca | Ford F-Series VII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Napęd | |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
_XLT_rear_5.19.19.jpg)
Ford F-Series VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 1972 roku.
F-Series szóstej generacji ponownie przeszedł ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika. Pas przedni zdobiła tym razem duża, dwuczęściowa atrapa chłodnicy w czarnym kolorze, którą dzieliła chromowana poprzeczka. Ponadto, nad nią znajdowały się oddzielne klosze kierunkowskazów, a reflektory po raz ostatni miały okrągły kształt[11].
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W 1978 roku Ford przedstawił F-Series szóstej generacji po obszernej modernizacji, która objęła wygląd pasa przedniego. Po raz pierwszy w historii, pełnowymiarowy pickup marki otrzymał prostokątne reflektory. Ponadto zmienił się kształt atrapy chłodnicy i zderzaka[12].
Modele[edytuj | edytuj kod]
- F100, F101, F102, F103, F104, F105, F106, F107, F108, F109, F10N – ładowność ½ tony
- F110, F111, F112, F113 – ładowność ½ tony, AWD
- F150, F151 – ładowność ½ tony
- F140, F141, F142, F143 – ładowność ½ tony, AWD
- F250, F251, F252, F253, F254, F255, F256, F257, F258, F259 – ładowność ¾ tony
- 260, F261, F262, F263, F264, F265, F266 – ładowność ¾ tony, AWD
- F350, F350, F351, F352, F353, F354, F355, F356, F357, F358, F359, F35P – ładowność 1 tona
- F360 – ładowność 1 tona, AWD
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- R6 3.9l
- R6 4.9l 117 KM
- V8 5.8l 156 KM
- V8 5.9l 143 KM
- V8 6.4l 195 KM
- V8 6.6l 169 KM
- V8 7.5l 200-220 KM
Siódma generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series VII | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | wrzesień 1979 |
| Okres produkcji | 1979–1986 |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series VI |
| Następca | Ford F-Series VIII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Napęd | |
| Liczba miejsc | 2-5 |
Ford F-Series VII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1979 roku.
Siódma generacja Forda F-Series przeszła głęboki zakres zmian w stosunku do poprzednika. Nadwozie zyskało bardziej kanciaste kształty, z dużą atrapą chłodnicy utrzymaną w motywie kraty. Pas przedni zdobyły wyżej osadzone kanciaste reflektory, a kierunkowskazy zostały tym razem umieszczone pod nimi[13].
Medium Truck[edytuj | edytuj kod]
Oferta cięższych i większych wariantów ciężarowych tym razem w dużym stopniu odróżniała się wizualnie od podstawowego F-Series, mając wyraźnie wyższą karoserię i inną stylistykę pasa przedniego[14].
Wersje wyposażeniowe[edytuj | edytuj kod]
- Base
- XL
- XLS
- XLT Arkan
- Explorer
- Eddie Bauer
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 4.1l Diesel
- L6 4.1l Turbo Diesel
- L6 4.9l 300
- V6 3.8l Essex
- V8 4.9l Windsor
- V8 5.8l Windsor
- V8 6.9l International
- V8 7.3l International
- V8 7.5l 385
Ósma generacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg) Ford F-Series VIII przed liftingiem | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany | wrzesień 1986 |
| Okres produkcji | 1986–1991 |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series VII |
| Następca | Ford F-Series IX |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Skrzynia biegów | 3 i 4-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | 4930-6241 mm |
| Szerokość | 2007 mm |
| Rozstaw osi | 2967-4277 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Ford F-Series VIII został zaprezentowany po raz pierwszy w 1986 roku.
Ósma generacja Forda F-Series przeszła ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika. Nadwozie zyskało bardziej zaokrąglone kanty, a także większe, dwuczęściowe reflektory o prostokątnym kształcie. Pomarańczowe kierunkowskazy umieszczono na rogach błotników, a zderzaki zostały wykonane z chromu. Tylna część pozostała nieznacznie zmodyfikowana w stosunku do poprzednika[15].
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W 1990 roku Ford przedstawił F-Series VIII po drobnej modernizacji. Zmieniono wkłady reflektorów, a także pojawiły się jednokolorowe klosze kierunkowskazów[16].
Modele[edytuj | edytuj kod]
- F-150 – ładowność ½ tony
- F-250 – ładowność ¾ tony
- F-350 – ładowność 1 tona
Wersje wyposażeniowe[edytuj | edytuj kod]
- Custom
- XL
- XLT
- XLT Arkan
- Nite
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 4.1l Diesel
- L6 4.1l Turbo Diesel
- L6 4.9l 300
- V6 3.8l Essex
- V8 4.9l Windsor
- V8 5.8l Windsor
- V8 6.9l International
- V8 7.3l International
- V8 7.5l 385
Dziewiąta generacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg) Ford F-Series IX | |
| Inne nazwy | Ford Lobo |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | sierpień 1991 |
| Okres produkcji | 1991–1997 |
| Miejsce produkcji |
|
| Poprzednik | Ford F-Series VIII |
| Następca | Ford F-Series X |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Skrzynia biegów | 3 i 4-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | 5006-6322 mm |
| Szerokość | 2007 mm |
| Rozstaw osi | 2967-4277 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
.JPG)
Ford F-Series IX został zaprezentowany po raz pierwszy w 1991 roku.
Dziewiąta generacja Forda F-Series była ponownie głęboko zmodernizowanym modelem z 1979 roku, przechodząc ewolucyjne i mało rozległe zmiany pod kątem wizualnym. Pojawił się nowy pas przedni z większymi, prostokątnymi reflektorami, a także inaczej ukształtowana chromowana atrapa chłodnicy[15]. Kierunkowskazy ponownie umieszczono w pasku poniżej reflektora. W 1996 roku model F-150 zdobył tytuł North American Truck of the Year[17][18].
Medium Duty[edytuj | edytuj kod]
Gama nadwoziowa składała się zarówno z podstawowego pickupa, jak i większych wariantów ciężarowych o różnych rozstawach osi. Ponownie zyskały one inny wygląd kabiny pasażerskiej, charakteryzując się zupełnie inną stylistyką[19]. Po raz ostatni w historii ciężarowe warianty F-Series były oferowane jako integralna część tej linii modelowej.
Wersje wyposażeniowe[edytuj | edytuj kod]
- XL
- XLT
- Nite
- SVT Lightning
- Eddie Bauer
- Custom
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 3.8l Essex
- L6 4.9l Truck Six
- V6 5.0l Windsor
- V8 5.8l Windsor
- V8 7.5l 460
- V8 7.3l IDI
- V8 7.3l IDI
- V8 7.3l Power Stroke
Dziesiąta generacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg) Ford F-Series X przed liftingiem | |
| Inne nazwy | Ford Lobo |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | listopad 1995 |
| Okres produkcji | 1995–2003 (USA) |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford F-Series IX |
| Następca | Ford F-Series XI |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | 5136-5745 mm |
| Szerokość | 1991-2029 mm |
| Wysokość | 1864-1918 mm |
| Rozstaw osi | 3045-3998 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford F-Series X został zaprezentowany po raz pierwszy w 1995 roku.
Dziesiąta generacja Forda F-Series przeszła największą od lat 70. XX wieku restylizację, powstając na zupełnie nowej platformie od podstaw jako nowy model. F-Series X porzucił znane z poprzedników kanciaste proporcje nadwozia na rzecz obłego, zaokrąglonego wyglądu. Motyw ten widoczny był nie tylko w kształcie lamp i atrapy chłodnicy, ale i klamek czy zderzaków[20]. W 1998 roku modele F250 i F350 zostały wcielone do nowej gamy Super Duty.
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W 1999 roku zadebiutował F-Series X po obszernej modernizacji, w ramach której samochód otrzymał zupełnie inny kształt tylnych lamp - obejmował one większą część błotników i stały się bardziej zaokrąglone. Zmieniły się reż reflektory, zyskując większą powierzchnię[21].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- V6 4.2l Essex 217 KM
- V8 4.6l 220 KM
- V8 4.6l 231 KM
- V8 5.4l 235 KM
- V8 5.4l 260 KM
- V8 5.4l 360 KM
- V8 5.4l 380 KM
- V8 5.4l 340 KM
Jedenasta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series XI | |
| Inne nazwy | Ford Lobo |
|---|---|
| Producent | |
| Projektant | Tyler Blake |
| Zaprezentowany | styczeń 2003 |
| Okres produkcji | 2003–2008 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford F-Series X |
| Następca | Ford F-Series XII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | 5380-6294 mm |
| Rozstaw osi | 3200-4140 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford F-Series XI został zaprezentowany po raz pierwszy w 2003 roku.
Jedenasta generacja F-Series zyskała masywniejsze, bardziej kanciaste nadwozie. Pas przedni zdobiły duże, kanciaste reflektory, z kolei atrapa chłodnica stała się znacznie większa, również zachowując proporcje prostokąta. Charakterystycznym elementem stało się wcięcie u dołu szyb w pierwszej parze drzwi, a także duże kanciaste klamki[22]. W 2004 roku model F-150 zdobył tytuł North American Truck of the Year[17][18].
Oferta nadwoziowa po raz kolejny opierała się wyłącznie na różnych wariantach wersji pickup, które odróżniały się głównie długością kabiny oraz poziomem wyposażenia. Ciężarowa odmiana była oferowana już równolegle, jako element oddzielnej linii modelowej Super Duty.
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Dwunasta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series XII przed liftingiem | |
| Inne nazwy | Ford Lobo |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | styczeń 2008 |
| Okres produkcji | 2008–2014 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford F-Series XI |
| Następca | Ford F-Series XIII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Skrzynia biegów | 4 i 6-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | 5413-6360 mm |
| Szerokość | 2008-2011: 2004 mm |
| Wysokość | 1887-1948 mm |
| Rozstaw osi | 3195-4145 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford F-Series XII został zaprezentowany po raz pierwszy w 2008 roku.
Podczas targów motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2008 roku miała miejsce premiera kolejnej, dwunastej generacji F-Series. Samochód przeszedł tym razem ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika, zyskując elementy stylistyczne typowe dla innych modeli Forda oferowanych w Ameryce Północnej. Wielokątne reflektory zyskały u dołu kwadratowe wcięcia, z kolei atrapa chłodnicy wykończona była większą ilością chromu. Motyw wielokątnych lamp widoczny był także z tyłu[23].
Samochód dostępny był w trzech konfiguracjach rozmiarów kabiny pasażerskiej, czterech długościach skrzyni ładunkowej i siedmiu rodzajach wersji wykończenia, co daje łącznie 35 rozmaitych konfiguracji[24]. W 2009 roku model F-150 XII zdobył tytuł North American Truck of the Year[17][18]. Z kolei w maju 2010 roku wyprodukowano 34-milionowy egzemplarz modelu z serii F od początku produkcji[25].
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W czerwcu 2012 roku Ford F-Series dwunastej generacji przeszedł obszerną moderniację nadwozia, która objęła wygląd przedniego i tylnego pasa, a także kabiny pasażerskiej. Z przodu pojawiły się inne wkłady reflektorów i inny układ atrapy chłodnicy, tylne lampy zyskały nowy układ, a na klapie pojawił się inny wzór[26].
F-150 Raptor[edytuj | edytuj kod]
W kwietniu 2013 roku na bazie wariantu F-150 powstał model F-150 Raptor. Wyróżniał się on sportowym charakterem, pod którego kątem pojazd przeszedł obszerne modyfikacje wizualne oraz techniczne. Pojawił się inny wygląd atrapy chłodnicy, wyższy prześwit, wyraźniej zaznaczone nadkola, sportowe ogumienie oraz inny wzór alufelg. Samochód napędzał 6,2-litrowy silnik V8 o mocy 411 KM[27].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Trzynasta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series XIII przed liftingiem | |
| Inne nazwy | Ford Lobo |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | styczeń 2014 |
| Okres produkcji | 2014–2020 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford F-Series XII |
| Następca | Ford F-Series XIV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Skrzynia biegów | 6-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | 5216-6363 mm |
| Szerokość | 2029 mm |
| Wysokość | 1910-1953 mm |
| Rozstaw osi | 3106-4158 mm |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | Chevrolet Silverado |
Ford F-Series XIII został zaprezentowany po raz pierwszy w 2014 roku.
Trzynasta generacja sztandarowego pickupa Forda miała swoją premierę podczas targów motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2014 roku. Samochód przeszedł ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika, nawiązując jednocześnie do prototypu Ford Atlas zaprezentowanego w 2013 roku[28].
Samochód zbudowano na nowej ramie podwozia, która pozwoliła odciążyć masę pojazdu. Charakterystycznym elementem stał się chromowany grill z dużym logo marki, który w zależności od potrzeb zamyka się dla lepszego opływu powietrza lub otwiera dla lepszego chłodzenia[29] oraz charakterystycznymi reflektorami w kształcie litery C wyposażonymi w diody LED. We wnętrzu pojazdu zastosowano nowe materiały wykończeniowe[30].
Lifting[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 2017 roku Ford przedstawił F-Series trzynastej generacji po obszernej modernizacji, w której ramach zmienił się głównie układ atrapy chłodnicy, a także kształt reflektorów. Stały się one szersze i jeszcze dalej ich skrajne krawędzie zachodziły na atrapę chłodnicy. Ponadto unowocześniono materiały wykończeniowe w kokpicie[31].
Wersje wyposażeniowe[32][edytuj | edytuj kod]
- XL
- XLT
- Lariat
- Platinum
- King Ranch
Standardowe wyposażenie pojazdu obejmuje m.in. elektrycznie składane lusterka wyposażone w LEDowe obrysówki. Pojazd opcjonalnie wyposażony może być w 8-calowy ekran dotykowy z systemem MyFord Touch, kamery cofania, system ułatwiający holowanie przyczepy. Pakę załadunkową wyposażyć można w światła ułatwiające załadunek i rozładunek pojazdu oraz oświetlenie drzwi wykonane w technologii LED, elektryczny zamek tylnej klapy, kamerę 360 stopni, czujnik martwego pola, aktywny tempomat, pasy bezpieczeństwa na tylnej kanapie wyposażone w poduszki powietrzne[33], system automatycznego parkowania.
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Czternasta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford F-Series XIV SuperCrew przed liftingiem | |
| Inne nazwy | Ford Lobo |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | Czerwiec 2020 |
| Okres produkcji | od 2020 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Ford F-Series XIII |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy pickup |
| Skrzynia biegów | 10-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość | 5311-6184 mm |
| Szerokość | 2029 mm |
| Wysokość | 1907-1963 mm |
| Rozstaw osi | 3108-4157 mm |
| Masa własna | 2063-2585 kg |
| Liczba miejsc | 2-5 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | Chevrolet Silverado |
Ford F-Series XIV został zaprezentowany po raz pierwszy w 2020 roku.
Po raz pierwszy plany o zaawansowanych pracach Forda nad nową odsłoną najpopularniejszego modelu w ofercie przedstawił w maju 2019 roku, zapowiadając debiut w ciągu najbliższych 12 miesięcy[34]. Samochód stanowi rozwinięcie formuły z poprzednika jedynie pod kątem wizualnym. Pomimo takiej samej bryły nadwozia i kształtu bocznych szyb, F-series czternastej generacji jest zupełnie nową konstrukcją, w 92% posiadającą nowe części i rozwiązania techniczne[35].
Pas przedni zyskał nowe, bardziej zaokrąglone reflektory wykonane w technologii LED z charakterystycznymi obwódkami w kształcie litery C i modułowymi kloszami. Atrapa chłodnicy zyskała bardziej zaokrąglony kształt, różniąc się głęboko układem poprzeczek, kolorem i ogólnym wyglądem w zależności od wariantu wyposażeniowego pojazdu[36]. Najbardziej symboliczne zmiany zaszły w tylnej części nadwozia, gdzie zmodyfikowano jedynie wytłoczenie klapy i zlikwidowano wcięcie w podobnie, co u poprzednika, ukształtowanych lampach.
W kabinie pasażerskiej pojawił się zupełnie nowy projekt deski rozdzielczej. Po raz pierwszy pojawiły się całkowicie cyfrowe wskaźniki kierowcy (dostępne w opcji), z kolei konsola centralna stała się znacznie masywniejsza dzięki dużemu, dotykowemu wyświetlaczowi o przekątnej 12-cali służącemu sterowaniem systemem inforozrywki, radiem czy nawigacją[37].
Lifting[edytuj | edytuj kod]
We wrześniu 2023 czternasta generacja Forda F-Series przeszła restylizację nadwozia. Pas przedni zyskał przeprojektowany układ reflektorów z nowym wzorem kierunkowskazów i oświetlenia LED do jazdy dziennej, a także inny wzór osłony chłodnicy. Zmodyfikowano wkłady tylnych lamp, wprowadzając do tego nowy system uchylania na bok środkowego segmentu klapy przedziału transportowego, a ponadto podstawowy 3,3-litrowy silnik V6 został zastąpiony jednostką o pojemności 2,7 litra. Producent zastosował jeszcze zaktualizowany system adaptacyjnego tempomatu BlueCruise[38].
F-150 Lightning[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy w historii linii modelowej F-Series, Ford zbudował także wariant o napędzie elektrycznym. Napędzany przez dwa silniki elektryczne F-150 Lightning jest najszybszym wariantem tego pojazdu w historii[39]. Oficjalna prezentacja pojazdu odbyła się w maju 2021 roku, a pojazd otrzymał obszerny zakres wizualnych modyfikacji na czele z listwą LED biegnącą przez całą szerokość pasa przedniego, a także zmodyfikowaną deską rozdzielczą i przeprojektowaną tylną częścią nadwozia. Moc układu napędowego: 432 lub 571 KM, za to zasięg: 370 lub 480 kilometrów na jednym ładowaniu[40].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
Benzynowe:
- V6 2.7l EcoBoost
- V6 3.3l Cyclone
- V6 3.5l EcoBoost
- V8 5.0l Coyote
Wysokoprężne:
- V6 3.0l Powerstroke
Hybrydowe:
- V6 3.5l EcoBoost Hybrid
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The True History of the Ford F Series Pickup. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ How the Ford F-150 became king of cars. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ The time is right to buy a 1953–56 Ford F-Series. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 1953 Ford F-100. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 1957-1960 Ford F-Series. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 1957 Ford F-100. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ Ford F-Series Pickup Trucks, 1961-1966. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 1967 Ford F-Series Specs F100 Trucks Specs. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ Ford F-Series Trucks: 1967-1972. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ What Was the Ford F-1000?. [dostęp 2020-09-26]. (ang.).
- ↑ Ford F-Series Pickup Trucks: 1973-1979. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 1978 Ford F-150 Information. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 1980 Ford F-Series Trucks Specs. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ History of The Ford F-Series 1948-1999. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ a b Ford's F-series Pickup Truck History, from the Model TT to Today. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 1990 Ford F-Series Specs. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ a b c The North American Car and Truck of the Year Awards - Previous Winners (1994-1999). northamericancaroftheyear.org. [dostęp 2013-09-23]. (ang.).
- ↑ a b c The North American Car and Truck of the Year Awards - Previous Winners. northamericancaroftheyear.org. [dostęp 2013-09-23]. (ang.).
- ↑ Ford F-Series - 9th Gen(1992 to 1997). [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ BEHIND THE WHEEL: 1997 Ford F-150;America's Best Seller Gets a Sequel. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ FORD F-SERIES: A BRIEF HISTORY. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ Road test: 2004 Ford F-150 SuperCrew Lariat. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ First Look: 2009 Ford F-150. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ R. Bednarz: Detroit 2008 - Ford F-150 wiecznie młody. v10.pl, 2008-01-15. [dostęp 2014-01-21].
- ↑ Five top-selling cars in the world | Auto Express News | News | Auto Express, Auto Express Magazine, maj 2010
- ↑ 2013 Ford F-150 revealed. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 2014 Ford F-150 SVT Raptor. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ 2015 Ford F-150 Revealed - 2014 Detroit Auto Show Update. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ Błażej Buliński: Nowy Ford F-150 – święto farmera. auto-swiat.pl, 2014-01-13. [dostęp 2014-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
- ↑ Bartosz Pokrzywiński: Nowy Ford F-150 (2015) – jestem legendą. autokult.pl, 2014-01-14. [dostęp 2014-01-21].
- ↑ 2018 Ford F-150 Adds Its First Diesel. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
- ↑ Nowy Ford F-150 na targach w Detroit. motofakty.pl, 2014-01-16. [dostęp 2014-01-21].
- ↑ Marcin Lewandowski: Salon Detroit 2014 Ford F-150. moto.pl, 2014-01-13. [dostęp 2014-01-21].
- ↑ Ford to Unveil Next-Gen F-150 in 2020. [dostęp 2020-09-26]. (ang.).
- ↑ 2021 Ford F-150 First Look: Best-Selling Truck Gets a Stealth Redesign. [dostęp 2020-09-26]. (ang.).
- ↑ 2021 Ford F-150 Revealed: A Smarter, Stronger Half-Ton Truck. [dostęp 2020-09-26]. (ang.).
- ↑ 2021 Ford F-150 Redesign Revealed With Hybrid Version, Clever Features. [dostęp 2020-09-26]. (ang.).
- ↑ 2024 Ford F-150 facelift revealed, Australian timing confirmed. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
- ↑ Ford F-150 Electric Pickup Truck: Everything We Know - Launch, Specs. [dostęp 2020-09-26]. (ang.).
- ↑ Ford wprowadza legendarne F-150 w wersji elektrycznej. Koniec świata?. [dostęp 2021-06-05]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ford F-150 History. edmunds.com. [dostęp 2011-03-17]. (ang.).
- Ford Vans. Commercial and recreational. fordvans.net. [dostęp 2011-03-17]. (ang.).