Florian Laskowski
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 4 pułk piechoty Legionów |
| Stanowiska | pilot |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.svg){kind=small}
Florian Maria Stanisław Laskowski (ur. 5 maja[1] 1902 w Sieradzu, zm. 2 września 1939 w Grucie) – kapitan pilot Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Lucjana i Stefanii z Trąbczyńskich. Uczęszczał do ośmioklasowej Wyższej Szkoły Realnej w Łodzi, naukę przerwał, aby w 1918 ochotniczo wstąpić w szeregi 4 pułku piechoty Legionów. W 1920 był żołnierzem 1 pułku ułanów Krechowieckich, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Łodzi, w 1921 ukończył szkołę i wyjechał do Poznania, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Rolnym tamtejszego Uniwersytetu. Równolegle uczył się w poznańskiej Cywilnej Szkole Pilotów, ukończył ją w marcu 1925. Od lipca 1926 uczęszczał do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Oddziale Służby Lotnictwa na Sołaczu w Poznaniu, a po jej ukończeniu w kwietniu następnego roku wyjechał do Bydgoszczy na miesięczny kurs w Szkole Pilotów.
Od lipca 1927 był pilotem eskadry treningowej w 2 pułku lotniczym, po miesiącu został przeniesiony do 21 eskadry, a we wrześniu do 3 pułku lotniczego. 27 września 1927 wszedł w skład 33 eskadry, od października uczył się w dęblińskiej Szkole Podchorążych Lotnictwa. Po jej ukończeniu w sierpniu 1929 otrzymał przydział do 61 Eskadry 6 pułku lotniczego, który stacjonował na lotnisku w Skniłowie. Po czterech miesiącach został przeniesiony do 2 Pułku Lotniczego, miesiąc później został pilotem 122 eskadry myśliwskiej.
W 1931 odbył półroczny kurs w Lotniczej Szkole Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. We wrześniu 1934 został oddelegowany na cztery miesiące do 5 Pułku Lotniczego, gdzie pełnił funkcję instruktora ślepego pilotażu. Po powrocie do 122 eskadry myśliwskiej został mianowany oficerem taktycznym, z dniem 6 października 1936 został dowódcą 121 eskadry myśliwskiej.
1 kwietnia 1937 został awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 25. w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[2]. Od grudnia tego roku był słuchaczem kursu w Wyższej Szkole Lotniczej w Warszawie. Po jego ukończeniu został dowódcą III/4 dywizjonu myśliwskiego w 4 Pułku Lotniczym, który stacjonował w Toruniu[3].
Uczestniczył w kampanii wrześniowej, był dowódcą dywizjonu, który pozostawał do dyspozycji dowódcy lotnictwa Armii Pomorze. 2 września 1939 otrzymał rozkaz zaatakowania sił pancernych na północ od Torunia. Poprowadził osobiście 141 eskadrę myśliwską (trzy klucze) do ataku. Wystartował na samolocie PZL P.11c nr. 504-T, po dotarciu do celu został zestrzelony przez naziemną ochronę przeciwlotniczą pomiędzy Grutą a Łasinem[4]. Pociski uszkodziły silnik i ciężko zraniły Floriana Laskowskiego, samolot spadł na pola wsi Gruta[5]. Niemcy uniemożliwili udzielenie pomocy pilotowi, który zmarł z upływu krwi.
Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Grucie. Jest patronem tamtejszej Szkoły Podstawowej. Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 kwietnia 2019 r. awansowany pośmiertnie do stopnia pułkownika.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych (pośmiertnie)[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 210, tu 4 maja.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 210.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 782.
- ↑ Grzegorz Mazurowski, Śmierć kapitana Laskowskiego [online], Arma Hobby - blog firmowy, 14 lipca 2018 [dostęp 2023-05-03] (pol.).
- ↑ Mogiła kpt. pil. Floriana Laskowskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. [dostęp 2015-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-24)].
- ↑ Rozkaz Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie nr 5/47
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989, s. 94–95. ISBN 83-11-07329-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Florian Laskowski, Niebieska Eskadra
- Wojciech Zmyślony, Niemieckie zbrodnie na polskich lotnikach we wrześniu 1939 r. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. polishairforce.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].