Fischerinsel (Tollensesee)

Fischerinsel
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Niemcy

Akwen

Tollensesee

Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego
Mapa konturowa Meklemburgii-Pomorza Przedniego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Fischerinsel”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Fischerinsel”
Ziemia53°28′44″N 13°09′52″E/53,478889 13,164444
Multimedia w Wikimedia Commons

Fischerinsel (dosł. Wyspa Rybacka) – wyspa jeziorna w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Mecklenburgische Seenplatte, w pobliżu Neubrandenburga. Położona jest w południowej części jeziora Tollensesee, naprzeciwko miasta Penzlin.

Wyspa ma 150 m długości oraz 40 m szerokości i porośnięta jest drzewami[1]. W połowie wyspy, na wschodnim jej krańcu stoi zrujnowana chata rybacka z 1729, która była użytkowana jeszcze w latach 70. XX wieku. Nocowali w niej rybacy, którzy wykonywali swój zawód na jeziorach Tollensesee oraz na pobliskim Lieps. Obecnie podejmuje się próby odrestaurowania chaty[2][3].

Wykopaliska archeologiczne[edytuj | edytuj kod]

Przez długi czas na wyspie trwały badania, ponieważ twierdzono, iż znajdowało się na niej główne legendarne centrum kultu słowiańskich Wieletów – Radogoszcz. W roku 1969 podczas wykopalisk archeologicznych przeprowadzonych pod kierunkiem niemieckiego archeologa Adolfa Hollnagela, odkryto w warstwie datowanej na XI–XII wiek dwie figury kultowe z drewna dębowego[4]. Pierwsza, o wysokości 1,78 m, przedstawia umieszczone na kolumnie dwa zrośnięte ze sobą męskie popiersia z dużymi oczami, nosami i wąsami. Druga figura, mierząca 1,57 m, przedstawia postać żeńską z wyraźnie zaznaczonym biustem. Znalezisko to zdaniem badaczy może potwierdzać istnienie u Słowian kultu bliźniaczych bóstw (por. Lel i Polel)[5][6][7].

Odkryto także wiele elementów z drewna, pochodzących z zamku Wustrow (castrum Wustrow), który istniał tutaj do XIII w. W roku 1886 odnaleziono most który prowadził z lądu obok zamku na wyspę.[2] Podczas kolejnych wykopalisk odkrywano cenne znaleziska takie jak: klucze, noże, siekiery, groty włóczni, kabłączki skroniowe, monety srebrne i inne. Przypuszcza się, że na niej znajdowała się ufortyfikowana osada. W roku 1977 inny niemiecki archeolog Hartmut Boeck odkrył w północno-wschodniej części wyspy miejsce w kształcie prostokąta o wymiarach 40m×14m, które z roku na rok coraz bardziej zarastało[4][8]. Wyciągnął on jednak wniosek, że musiał tutaj niegdyś stać jakiś budynek. Wcześniejsze wiercenia w tym samym miejscu, które w roku 1905 przeprowadził Gustav Oesten, dowodziły o istnieniu w tym miejscu kawałków węgla drzewnego oraz skorup ceramicznych. Budynek czy też zamek znajdujący się niegdyś w północno-wschodniej części wyspy, wskazują na osadę kultu Słowian.

Większość badaczy uznaje, że na wyspie lub w jej pobliżu znajdowała się Radogoszcz[9][10].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Rekonstrukcja grodu na wyspie.
    Rekonstrukcja grodu na wyspie.
  • Mapa Radogoszczy na tablicy informacyjnej.
    Mapa Radogoszczy na tablicy informacyjnej.
  • Kopia bliźniaczego posągu kultowego.
    Kopia bliźniaczego posągu kultowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wetzel 2013 ↓, s. 33.
  2. ↑ a b Das Fischerhaus im Tollensesee [online], www.kulturwerte-mv.de [dostęp 2020-06-19].
  3. ↑ Teure Sanierung: Wie weiter mit dem Fischerhaus auf dem Tollensesee? | Nordkurier.de [online], www.nordkurier.de [dostęp 2020-06-19] (niem.).
  4. ↑ a b Wetzel 2013 ↓, s. 34.
  5. ↑ Aleksander Gieysztor, Mitologia Słowian, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2006, ISBN 83-235-0234-X.
  6. ↑ Andrzej Szyjewski, Religia Słowian, Kraków: Wydawnictwo WAM, 2003, ISBN 83-7318-205-5.
  7. ↑ Leszek Kolankiewicz, Dziady : teatr święta zmarłych, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria, 1999, ISBN 83-87316-39-3.
  8. ↑ Wetzel 2013 ↓, s. 70.
  9. ↑ Brückner 1889 ↓, s. 164.
  10. ↑ Roderich Schmidt, Das historische Pommern. Personen, Orte, Ereignisse. Veröffentlichungen der Historischen Kommission für Pommern, Böhlau, 2009, s. 75–76, ISBN 3-412-20436-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lieps: Eine slawische Siedlungskammer am Südende des Tollensesees. W: Volker Schmidt: Beiträge zur Ur- und Frühgeschichte der Bezirke Rostock, Schwerin und Neubrandenburg. 1984. (niem.).
  • Hartmut Boeck: Wo lag Rethra? Forscher mit und ohne Spaten auf der Suche nach einer versunkenen Stadt. Historisches Bezirksmuseum Neubrandenburg, 1982. (niem.).
  • Dietmar Wetzel: RIEDEGOST Das Geheimnis der verlassenen Burg. 2013. ISBN 978-3-933274-83-0. (niem.).
  • Ludwig Brückner: Rethra lag auf der Fischerinsel in der Tollense. T. 54. 1889, s. 153–167. ISBN 978-3-933274-83-0. (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fischerinsel_(Tollensesee)&oldid=62108393”